"จะไม่ไมไหวแล้ว~" เสียงยาวยานของเธอที่แทบจะไม่มีแรงพูดร้องท้วงขึ้นทันที ดวงตาหยาดเยิ้มเหมือนว่าจะหลับลงก็ไม่ได้เพราะถูกเขาแกล้งไม่ให้เธอได้พักผ่อนตามใจปรารถนา
"อีกนิดนะครับ" หมอทักษ์สวนแกนกายเข้าในช่วงสุดท้ายก่อนจะปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นเข้าภายในร่องรักของเธอจนฉ่ำเยิ้มและค่อย ๆ หลั่งไหลมันออกมา
.
"ขึ้นห้องกันเถอะเหมือนคุณแม่คนสวยจะง่วงนอนแล้วนะครับ" ทำเธอเกือบสลบคาสระน้ำขนาดนี้ยังจะมาอ้างว่าเธอง่วงนอนอีกคนบ้า!
"อืม~" สกาวพยักหน้าเห็นด้วยเพราเธอเพลียจ
เกินกว่าจะยืนไหว
ภายในห้องนอนบนเรือสำราญที่เปิดไฟอัตโนมัติเมื่อมีคนอยู่ในห้อง
"เหนื่อยขนาดนั่นเลยเหรอคะรับ" ทักษมองคนที่หลับตาพริ้มด้วยความเอ็นดู
"อื้ม~ อย่ากวน" สกาวพึมพำขึ้นมาทันทีเมื่อถึงมือสัมผัสตรงแก้มนวล
"ครับ" คนนั่งมองนึกเอ็นดูเมื่อเห็นว่าเธอนอนสลบเพราะความเหนื่อยและอ่อนเพลียก็รีบจัดแจงข้าวของเครื่องใช้ในห้องเพื่อความสด
