Episode 02
806 คำ
Episode 02
อย่างที่ได้กล่าวความเอาไว้ในตอนต้นว่าธุรกิจของเราทั้งสองคนมีความคล้ายคลึงกัน
ส่วนหนึ่งที่มาที่นี่ก็เพราะความคล้ายคลึงของธุรกิจ
และอีกส่วน (ส่วนใหญ่) ก็เพราะท่านประธานหล่อ
คิกๆ!
ในงานประมูลโครงการในแวดวงธุรกิจเมื่อสองสัปดาห์ก่อน ป่าป๊าของเราหรือก็คือคุณฟาร์ก็ได้ไปที่นั่นด้วย รวมถึงคุณจอมทัพ หรือก็คือท่านประธาน ณ ตอนนี้ก็ไปในนามบริษัทของเราด้วยเช่นกัน
นอกจากเราจะได้เจอกันในงานเมื่อตอนนั้นแล้ว คุณจอมทัพก็ทำแสบกับป่าป๊าเราเอาไว้อย่างมาก เพราะเขาดันชนะการประมูลโครงการ แทนที่จะเป็นป่าป๊าของเรา อต่กว่าจะชนะได้ เราสองบริษัทก็แข่งกันอยู่นานโข
ก็แปลกดีนะคะที่ลูกสาวเจ้าของบริษัทคู่แข่งจะมาฝึกงานในบริษัทของตัวเองแบบนี้น่ะ
ก็นะ!
แล้วไง? ไม่แคร์ค่ะ!
“มาที่บริษัทของฉันเนี่ย...คุณฟาร์ให้มาเป็นไส้ศึกล้วงความลับหรือยังไง?”
“เปล่าหรอกค่ะ หนูเต็มใจอยากจะมาฝึกงานที่นี่เอง ก็เพราะว่า...ท่านประธานของที่นี่หล่อไงคะ คิกๆ”
“อ่า...เธอนี่มันจริงๆ เลยนะสาวน้อย หึหึหึ!” เขาแสยะยิ้มพลางหัวเราะในลำคอเบาๆ
“ก็แอบเสียดายนิดนึงที่คุณไม่กินคนในบริษัทตัวเอง แต่ตอนนี้คุณยังไม่ได้อนุมัติให้หนูเข้ารับการฝึกงาน ถ้าอย่างนั้น~ เรามากันดูก่อนไหมคะ!”
“โอ้...ใจเย็นๆ สาวน้อย เธอยังเรียนอยู่เลยนะ” เขากระซิบกลับด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา แต่ก็เป็นน้ำเสียงแผ่วเบาของผู้ชายที่เซ็กซี่ที่สุด ทำเอาเราอ่อนระทวยไปหมด!
“ถึงจะยังเรียนอยู่ แต่หนูก็บรรลุนิติภาวะแล้วนะคะ คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เห็นเป็นแบบนี้ หนูก็รู้จักการป้องกันนะคะ เราหนูก็เชื่อว่าคุณก็คงจะป้องกันด้วยเหมือนกัน”
“ป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายตั้งครรภ์ฉันทำได้อยู่แล้ว แต่ที่ป้องกันยากก็คงเป็น...ป้องกันตัวเองจากเธอนั่นแหละ!” เขาตวาดใส่ในช่วงท้ายประโยค ก่อนที่จะถอนเก้าอี้ห่างออกไปเล็กน้อย “ถ้าไม่ได้มาเพราะอยากจะฝึกงานจริงๆ ก็ไสหัวไป! เพราะยังมีคนอื่นที่เขาอยากจะฝึกงานจริงๆ”
“ที่คุณไม่ต้อนรับหนู เป็นเพราะว่าคุณกลัวเสร็จก่อนหนูเหรอคะ? หว้า...ไม่เป็นไรหรอก หนูไม่ซีเรียสถ้าผู้ชายจะเป็นฝ่ายเสร็จก่อน 555” เรายังคงทำหน้าทะเล้นใส่เขาต่อไป “หล่อขนาดนี้ ไอ้นั่นจะขนาดไหนนะคะ”
“ยัยเด็กบ้า! ออกไปเลยไป!” เขาเริ่มขึ้นเสียงและเริ่มมีน้ำโห มือหนาของเขาโยนซองเอกสารของเราใส่หน้าของเราจังๆ “อย่ามาทะลึ่งแถวนี้! ฉันไม่ตลกกับเธอด้วยหรอกนะ ตอนนี้มันเวลางาน เธอมาทำแบบนี้เนี่ย...พ่อของเธอเขาไม่ว่าอะไรเลยหรือไง!”
“ป่าป๊าไม่ว่าหรอกค่ะ คุณไม่ต้องกลัวป่าป๊าจะรู้หรอกหน่าหนูไม่บอกใครอยู่แล้ว” เราลุกขึ้นยืนอีกครั้ง พร้อมกับเดินเข้าไปลูบไล้ที่แผงอกของร่างสูง “คุณเคยทำกับผู้หญิงคนอื่นแบบไหน คุณก็ทำกับหนูแบบนั้นสิคะ แฟร์ๆ กันไง รับรองว่าจะไม่มีใครรู้เรื่องของเราอย่างแน่นอน”
“โทษทีนะสาวน้อย” ว่าพลางดึงมือของเราออก “ถ้าเธออยากจะฝึกงานที่นี่จริงๆ ฉันก็จะให้เธอฝึก เพราะฉันเห็นแก่พ่อของเธอหรอกนะ ส่วนเรื่องบนเตียง...จ้างให้ก็ไม่มีทางเอากับผู้หญิงอย่างเธอหรอก หึ! ถ้าฉันทำขึ้นมาจริงๆ เธอไม่มีทางรับไหวแน่นอน!”
ว่าจบเขาก็เดินจากไปในทันที
“แหม๋...ยังไม่ได้ลองคุณก็รู้แล้วว่าหนูทนไม่ได้ ให้ตายสิ! อย่าตัดสินคนแค่ภายนอกสิคะ” เรายกแขนขึ้นกอดอกพร้อมกับตะโกนตามหลังเขาไป
ในขณะที่มือหนากำลังบิดประตูเตรียมจะเปิดออกไปนั้น เขาก็ได้หันกลับมาและพูดประโยคทิ้งท้ายกับเราเอาไว้ว่า...
“ฉันไม่ได้ตัดสินคนที่ภายนอก แต่ฉันพูดจากประสบการณ์ตรงของฉัน มีผู้หญิงอีกหลายคนที่เข้าหาฉันแรงๆ แบบเธอ บางคนก็เข้าขั้นมากกว่าเธอ แต่พอสุดท้ายเมื่อเอาจริงก็ไม่มีใครทนได้สักคน หึหึ!”
และเบาก็ได้ปิดประตูเดินจากไป
“ผู้ชายอะไร! หล่อแล้วยังเลวอีก! ได้ใจจริงๆ!” นิ้วเรียวยาวยกขึ้นมาลูบไล้ที่ริมฝีปากบางเบาๆ ก่อนที่ลิ้นเล็กจะแลบออกมาเลียที่นิ้วเรียวยาวของตัวเอง “ชอบ!”
- ผู้เขียน
