“แล้วก็อะไร” ตรีชฎาเอ่ยถาม
“แหม... ยายตรี ฉันแค่วิจารณ์พี่ชายแกตรงๆ ทำไมต้องทำหน้าโหดด้วย”
“ตรงไป เฮียไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น เฮียเป็นคนรักใครรักจริง ฉันกล้าคอนเฟิร์มเลยเอา” เธอพูดออกไปเพราะไม่อยากให้ใครมองพี่ชายในแง่ร้าย
“ฉันยังมึนๆ อยู่เลยวะแก” เพลงพิณเหมือนเพิ่งหาเสียงเจอ เธอไปเสียตัวกับโทธวิทเขาพาไปจดทะเบียนและจะจัดงานแต่งงาน เร็วจนเธองุนงงจริงๆ ยังเป็นนางสาวอยู่หยกๆ กลายเป็นนางไปเสียแล้ว
“แกมึนอะไรวะ”
“ก็จู่ๆ เสียตัว มีผัว แต่งงานอะ”
“ฟินหรอกแก” เฌอร์รินปลอบ
“ฟินบ้าแกสิ ฉันยังจับต้นชนปลายไม่ถูกเลย ยังไม่ได้คิดอะไรกับเฮียโทเลย”
“ไม่คิดแต่แกเสร็จเขาแล้วนะนี่”
“ก็ตอนนั้นอารมณ์พาไป”
“ถึงอารมณ์จะพาไป แต่แกก็ต้องมีใจบ้างแหละ ไม่งั้นแกเตะเขาตรงหว่างขาแล้ว แกเคยโดนผู้ชายหน้าตาดีลวนลามแกยังไม่ยอมเลย จริงไหม” เฌอร์รินแสดงความคิดเห็นอย่างเผ็ดร้อน
“ก็จริง” เพลงพิณพูดเหมือนคราง
“แต่งกัน
