"ทำไมริต้าถึงได้ทำหน้าบึ้งอย่างนั้นล่ะครับ"
"ไม่เรียกคุณริต้าแล้วเหรอคะ"
"เรียกคุณริต้ามันดูห่างเหินกันเกินไปครับ เราสองคนยังคงต้องอยู่ร่วมกันอีกนาน"ริมฝีปากหนาจุดยิ้มเมื่อได้เห็นท่าทีแสนงอนของคนในอ้อมกอด ชาคริตอุ้มร่างของริต้าเข้าไปในห้องพักก่อนจะวางร่างของเธอลงบนเตียงนอนหลังใหญ่ความนุ่มเด้งและสามารถนอนได้หลายคน ริต้าใช้สายตากวางมองห้องพักของตนเองมันไม่ต่างอะไรจากที่เธอคิดเอาไว้เสียเลย
"นี่คือห้องพักของริต้านะครับ ส่วนห้องพักของพยาบาลจะอยู่ฝั่งตรงกันข้าม"
"อันที่จริงแล้วริต้าพักอยู่กับพยาบาลเลยก็ได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องยุ่งยากจัดเตรียมห้องพักตั้งหลายห้อง"
"ไม่เห็นจะยุ่งยากหรือลำบากตรงไหนเลยครับอย่าคิดมาก ริต้าเดินทางมาเหนื่อย ๆ พักผ่อนดีกว่านะครับ"ชาคริตประคองร่างของริต้าให้ล้มลงนอนบนเตียงชายหนุ่มดึงผ้าห่มผืนใหญ่มาคลุมร่างเล็กซึ่งกำลังนอนมองเขาด้วยดวงตาใสแจ๋ว
"มองผมด้วยสายตาแบบนี้ อยาก
