ร่างใหญ่เดินไปหย่อนกายนั่งลงบนพื้นที่ว่างบนเตียงคนไข้ดวงตาคมเข้มจับจ้องบนใบหน้าที่เริ่มจะกลับมาสดใสของริต้า เขาพึ่งสังเกตเองว่าหญิงสาวมีใบหน้าสวยงามขนตาเรียงตัวเป็นแพยาวริมฝีปากเรียวกระจับน่าจูบ
เฮ้ย
ชาคริตสะบัดศีรษะไล่ความคิดนั้นแต่สายตาเจ้ากรรมไม่รักดีเอาแต่จับจ้องริมฝีปากของริต้าอย่างไม่อาจละสายตาไปไหนได้จนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่
ติ๊ด ติ๊ด
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเรียกสติของชาคริตให้กลับมา ฝ่ามือใหญ่ล้วงโทรศัพท์ออกมารับสายน้ำเสียงห้วนอย่างไม่สบอารมณ์กรอกใส่ปลายสายที่โทรมาขัดจังหวะ
"โทรมามีอะไรห้ะไอ้โจเซฟ"
"มึงจะหัวเสียใส่กูทำไมห้ะไอ้ชาร์ล กูโทรมาขัดจังหวะเข้าเข้าด้ายเข้าเข็มของมึงหรือยังไง"
"เปล่า ว่าแต่มึงเถอะโทรมาหากูมีธุระอะไร"ชาคริตเหลือบมองใบหน้าของริต้าก่อนจะก้าวขาลงจากเตียงเดินไปคุยโทรศัพท์ตรงนอกระเบียงด้านนอกเพราะไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของคนบนเตียง
"กูแค่จะโทรมาถามอาก
