แม่กับลูก
1035 คำ
เวลาต่อมา
“ นี้เราอยู่ที่หอเล็กๆนี้เหรอกะทิ” ใบเฟินถามเจ้าของร่างที่ยืนมองเธออญุ่ด้วยรอยยิ้มที่น่รัก ใบเฟินไม่รู้ทำไมเธอถึงได้ไม่กลัวและก็ยังรู้สึกผูกพันธ์กับเด็กสาวคนนี้อีกด้วย
“ ใช่คะกะทิอยู่ที่นี้คนเดียวตากับยายที่เลี้ยงหนูมาท่านตายแล้วคะ” กะทิได้บอกใบเฟินพร้อมกับชี้ไปที่รูปบยนหัวเตียงของตัวเอง ใบเฟินที่เห็นมืออ้วนชี้ไปที่นั้นเธอก็ต้องตกใจหัวใจของเธอแทบสลายเมื่อคนที่อยู่ในรูปเป็นพ่อกับแม่ของเธอที่เะอปล่อยท่านทิ้งไว้ตั้งแต่เธอคลอดลุกได้10วัน เมื่อเธอรู็ดังนั้นแล้วว่าทำไมท่านยมถึงปล่อยให้เธอมารับกรรม
เมื่อใบเฟินคิดได้แบบนั้นน้ำใสๆก็ค่อยๆไหลออกมา
“ ฮือ…..กระซิก กระซิก กะทิ กะทิเป็นหลานของท่านทั้งสองคนเหรอ” ใบเฟินถามเด้กสาวออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ ก่อนจะหันมาหาเด้กน้อยทั้งน้ำตา เมื่อกะทิเห็นว่าอยู่ๆใบเฟินก็ร้องไห้ออกมาเธอก็ตกใจ
“ พี่/ พี่ใบเฟินเป็นอะไรไปคะร้องไห้ทำไม” กะทิถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูตกใจไม่น้อย เพราะอยู่ๆหญิงสาวก็ร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นรูปถ่ายสองรูปที่อยุ่บนหัวเตียงนั้น
“ แล้วแม่ของกะทิละ อยู่ที่ไหนเหรอตากับยายเคยเล่าให้ฟังไหม” ใบเฟินเอามือขึ้นมาเช็ดน้ำตาก่อนจะถามผีสาวออกมา ด้วยเสียงสั่นเครือเมื่อกะทิได้ยินแบบนั้นเธอก็มองใบเฟินที่อยู่ในร่างของเธออย่างสงสัย แต่เธอก็ไม่อยากปิดบังเพราะอย่างน้อยครั้งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอที่เธอมีเพื่อน
“ เอ้อ แม่ของกะทินะเหรอคะกะทิไม่เคยเห็นแม่ตัวเป็นๆหรอกคะนอกจากรูปที่ยายเอาให้ดู ยายบอกว่าแม่ของกะทิไปทำงานที่ต่างประเทศส่งเงินให้กะทิได้เรียนหนังสือสูงๆ “ กะทิพูดออกมาด้วยรอยยิ้มแต่ในตากับเศร้าใบเฟินที่เห็นลูกสาวของตนเป็นแบบนั้นก็ยิ่งบีบหัวใจเธอเป็นอย่างมาก เพราะเธอทิ้งลูกสาวไปตั้งแต่เธออายุได้10วันเนื่องจากเธอโดนพ่อเลี้ยข่มขื่นจนตั้งท้องด้วยความที่ย่าและปู่ไม่อยากให้เธอโดนชายชั่วผัวใหม่ของแม่เธอทำร้ายเธอแบบนั้นอีกย่ากับปู่ที่เป็นพ่อกับแม่ของพ่อบังเกิดเกล้าที่ตายไปแล้วของเธอได้ช่วยเธอโดยการให้เธอคลอดลูกออกมาแล้วส่งเธอไปอยุ่กับป้าพี่สาวของพ่อ แต่ไม่นานป้าของเธอเป็นโรคมะเร็งตายเลยทิ้งสมบัติไว้ให้เธอมากมายจนทำให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้นและเธอก็ได้ส่งเงินให้ลูกสาวของเธอไม่ขาด
“ กะทิลูกแม่ ลูกแม่จริงๆด้วย ฮือ….ฮือ….” ใบเฟินร้องไห้โห้ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่แล้ว และนี้คือเหตุผลที่ยมบาลส่งให้เธอมารับกรรม กรรมที่โคตรเจ็บปวดเลยว่ะเพราะเธอเพิ่งรู้ว่าปู่กับย่าเธอตายแล้วลูกสาวเธอก็มีชีวิตที่ยากลำบากอยู่เพียงลำพัง กะทิเมื่อได้ยินใบเฟินหญิงสาวที่เธอคิดว่าเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเธอเรียกเธอว่าลูกกะทิ ช็อกมาก ช๊อกจนพูดอะไรไม่ออกเพราะเธอไม่คิดว่าชาตินี้เธอจะได้เห็นแม่ของตัวเอง แต่ที่โชคร้ายสำหรับเธอคือเธอต้องตายแล้วแม่ของเธอก็มาอยู่ในร่างของเธอ
“ ค/คุณ /คุณว่าไงนะคะ คุณเป็น/เป็นแม่ของกะทิอย่างนั้นเหรอคะ” กะทิร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจหรือเสียใจเธออธิบายไม่ถูกทั้งๆที่เธอได้เจอแม่ของตัวเองแล้วแท้ๆแต่ว่าทำไมเธอถึงต้องมาเจอกับแม่ของตัวเองในสภาพแบบ นี้ด้วย
“ ฮือ…..ฮือ….” กะทิเธอเสียใจมากที่เธอต้องมาเจอกับแม่สภาพนี้และเธอก็เสียใจที่ตลอดมาเธอโดนทิ้งให้สู้อยู่เพียงลำพังอย่างอนาท เพราะตากับยายตายเธอไม่มีญาติที่ไหนส่วนเธอหลังจากตากับยายเสียเธอก็ต้องสู้ชีวิตแต่เพียงลำพังและด้วยความเครียดเธอก็เอาแต่กินกับนอนเลยทำให้เธอเป็นโรคอ้วนและความดัน ใบเฟินเมื่อเห็นลูกสาวร้องไห้ออกมาแทบขาดใจก่อนจะหายตัวไป
“ กะทิ กะทิ กะทิแม่ขอโทษ แม่ขอโทษกะทิ ไอ้พยายมบ้าทำไมต้องให้ฉันมาเกิดด้วยทำไมไม่ให้ฉันตายๆไปซะ ฮือ…..ฮือ….ทำไมต้องให้ฉันมาอยู่ในสภาพนี้ด้วย ฮือ……” ใบเฟินร้องไห้ออกมาแทบขาดใจพร้อมกับด่าทอยมทูตที่ไม่ยอมให้เธอตาย ใบเฟินร้องไห้อยู่แบบนั้นจนไม่รุ้ว่าเะอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ก่อนจะมารู้สึกตัวอีกทีเมื่ออยู่เสียงโทรศัพท์เครื่องเก่าๆของกะทิก็ดังเข้ามา
“ ฮัลโหล “ ใบเฟินกดรับสายก่อนจะได้ยินเสียงของทนายที่เธอให้ดูแลทรัพย์สินและเงินทองในชื่อของลูกสาวเธอ เมื่อใบเฟินรู้แบบนั้นเธอก็ดีดตัวขึ้นจากบนที่นอนทันที
( สวัสดีครับคุณกะทิ ผมทนาย…..) ทนายก็แนะนำตัวพร้อมกับอธิบายรายการต่างๆบลา บลา บลา ใบเฟินเมื่อได้ยินทนายพูดว่าตัวเธอถูกฟ้าผ่าตาย แทนที่เธอจะเสียใจใบเฟินกับรู้สึกอยากหัวเราให้กับชีวิตที่เสร้งเคร้งของตัวเองเพราะผู้ชายที่เธอรักมากจนโงหัวไม่ขึ้นจนลืมว่ามีลูกสาวรอเธออยู่
“ คะหนูจะออกไปพบคุณคะ” ใบเฟินพูดออกมาก่อนจะกดตัดสายของทนาย แล้วเธอก็ลุกไปอาบน้ำก่อนจะตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นร่างกายที่ใหญ่อ้วนเทอะทะของคนที่เป็นลูกสาว เธอก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก แต่ด้วยความที่เธอไม่มีเวลามากเธอก็เลยรีบเข้าไปอาบน้ำแล้วจะได้ออกไปหาทนายความ
- ผู้เขียน
