ตอนที่ 7
เช้าวันต่อมาณัฐณิชา ก็ตื่นสายเพราะเมื่อคืนเธอมัวแต่หลงใหลกับจูบแรกอยู่ ทำให้เธอต้องรีบร้อนในการแต่งตัว และลงไปทานอาหารเช้าพร้อมวิภากรและรัฐภูมิ
พ่อเลี้ยงวัยสี่สิบห้ามองณัฐณิชาด้วยสายตารู้ทัน ณัฐณิชาก้มหน้าด้วยความเขินอาย รัฐภูมิถามถึงเรื่องกวินภพหลายอย่างก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ
“ยังไงพ่อก็ฝากณิชา ช่วยดูแลกวินภพด้วยล่ะ เวลากวินภพเหนื่อยเขามักจะไม่ค่อยดูแลตัวเอง นี่ก็สายแล้วลูกไปทำงานเถอะ”
เมื่อไปถึงที่ทำงานเธอก็ถูกชาร์ล็อตต์มองด้วยสายตาตำหนิ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจจนเมื่อเธอเข้าไปในห้องทำงานของกวินภพ แล้วเธอก็ต้องตำหนิตัวเองอย่างหนักเพราะกวินภพมาทำงานตรงเวลา ทั้งที่เมื่อคืนนั้นกว่าเขาจะมารับอันดาก็ตีสามแล้ว ไม่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าได้นอนกี่ชั่วโมง
“ฉันขอโทษนะค่ะที่มาสาย” กวินภพละสายตาจากกองเอกสารตรงหน้า คิ้วเข้มของเขาขมวดกันแทบจะผูกโบว์
“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณช่วยอ่านเอกสารตรงนี้หน่
