ตอนที่ 10
“คุณภพ นี่มันอะไรกันคะ” ณัฐณิชาชี้นิ้วไปที่กระเป๋าทั้งสองใบซึ่งวางใกล้กัน
“กระเป๋าไงของเราไงครับ” กวินภพตอบเรียบ ๆ พลางหยิบเสื้อผ้าใส่ตู้
“ห้องฉันอยู่ไหนคะ”
“อยู่นี่ไง”
“แล้วห้องคุณล่ะ” ณัฐณิชา ชักสงสัยตงิด ๆ ขึ้นมาเสียแล้ว
“ห้องผมก็อยู่ห้องนี้”
“มันหมายความว่ายังไงคะ!!!” ด้วยอารมณ์โมโห เธอเผลอขึ้นเสียงใส่เจ้านายหนุ่มเสียแล้ว
“ก็หมายความว่าห้องในโรงแรมนี้เต็มทุกห้อง เหลือห้องนี้ห้องเดียว ซึ่งเป็นห้องพิเศษส่วนตัวของผม ไม่ได้เปิดให้คนอื่นเข้าพัก และคุณก็ต้องนอนห้องเดียวกับผมด้วย”
“ฉันจะลงไปที่ล็อบบี้ให้เปิดห้องใหม่” ณัฐณิชายืนกราน เธอไม่ยอมแม้แต่จะเปิดกระเป๋า
หญิงสาวลงไปที่ล็อบบี้ ก็ปรากฏว่าที่นี่เต็มหมด คนที่จะมาต้องจองล่วงหน้าเท่านั้น จะไปหาโรงแรมอื่น เธอก็ไม่รู้จักสถานที่แถวนี้เสียด้วย เพราะเธอไม่เคยมาที่นี่เลย หญิงสาวถอนหายใจเดินคอตกกลับไปยังห้องพัก
ณัฐณิชาพ่นหาย
