ความฉลาดของเมดิลีน #2
1716 คำ
เมดิลีน Talk:
“สำเร็จ!” ฉันพูดกับตัวเองที่โซฟา ก่อนจะรวบรวมเอกสารขึ้นมา มองดูบอสทั้งสองและดีใจที่เขาไม่ได้มองฉันอยู่ เหมือนว่าพวกเขาจะยังงง ๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่
ขณะที่ฉันกำลังจะเดินกลับห้องทำงาน พวกเขาก็เดินกลับมา จึงส่งยิ้มให้พวกเขาก่อนจะก้มหัวเดินจากไป แต่แล้วเสียงของเอไลจาห์ก็หยุดฉันไว้ก่อน
“ใครก็ได้หยิกผมให้ตื่นทีได้ไหม ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี๊เป็นเรื่องจริง!”
ฉันต้องกัดกระพุ้งแก้มเพื่อปกปิดเสียงหัวเราะเบา ๆ แล้วลอบมองไปที่โจนาธานอย่างรวดเร็วเพื่อดูปฏิกิริยาของเขา เขากำลังจ้องมองฉันราวกับเห็นฉันเป็นสัตว์ประหลาด
“ฉันดีใจมากเลยค่ะที่เราไม่สูญเสียลูกค้าไป แล้วหลังจากนี้ท่านยังต้องกลับไปประชุมกับฝ่ายการผลิตต่อนะคะ” ฉันยกตารางงานขึ้นมาดู ก่อนจะหันไปทางโจนาธาน “ท่านโจนาธานคะ อีกสักครู่จะมีประชุมทางวิดีโอคอลกับซัปพลายเออร์รายใหม่ด้วยค่ะ ฉันจะไปเตรียมการประชุมให้พร้อม ไม่ทราบว่าท่านจะประชุมที่ห้องทำงานหรือที่ห้องประชุมดีคะ”
ดูเหมือนเขากำลังชั่งน้ำหนักคำพูดของฉันอยู่
“ฉันขอตัวก่อนนะคะ ฉันมีเอกสารที่ต้องพิมพ์ค่ะ!” พูดจบฉันก็เดินออกจากเลานจ์ไปที่ห้องทำงานของตัวเอง
มีเสียงตื่นเต้นดังตามหลังฉันมา ชวนให้ฉันสงสัยว่าเสียงของเขาตอนที่กำลังจะถึงจุดสุดยอดนั้นเป็นอย่างไรนะ คิดแล้วก็รีบสลัดหัวขจัดความคิดฟุ้งซ่าน กระนั้นก็ยังไม่วายจินตนาการภาพบอสสุดหล่อทั้งสองคนเวลาเปลือยกายว่าจะร้อนแรงมากแค่ไหน
ฉันเริ่มพิมพ์งานเพื่อเตรียมการประชุมที่กำลังจะเกิดขึ้น นี่เป็นการเริ่มงานวันแรกที่วุ่นวายที่สุดในประวัติศาสตร์เลย ฉันคิดย้อนกลับไปถึงคำพูดของลูกค้าวีไอพี ปีเตอร์พูดถูกว่าบริษัทเรากำลังจะล้มละลาย แต่เวลานั้นฉันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังทำอะไร ต้องขอบคุณที่เขาคล้อยตามคำพูดของฉัน
ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก่อนที่มิคาอิจะเข้ามา
“คุณมีอะไรจะพูดกับฉันหรือเปล่าคะ หรือคุณต้องการอะไรไหม”
“บอสทั้งสองต้องการพบคุณตอนนี้” เขาพูดด้วยรอยยิ้มที่น่าสงสัย
“โอเค ว่าแต่ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่าคะ” ฉันถามอย่างเป็นกังวล เพราะเพิ่งแยกจากพวกเขามาเอง
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้พวกเขายังรอคุณอยู่ในเลานจ์”
“ฉันจะรีบไปค่ะ” ฉันยิ้มแล้วรีบลุกขึ้นเดินตามหลังมิคาอิออกไป
พวกเขายกเลิกประชุมไปแล้วเหรอ ทำไมถึงต้องการพบฉันล่ะ
เมื่อเดินไปถึงเลานจ์ ก็เห็นบอสจอมบึ้งยืนอยู่ข้างหน้าต่าง มือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ส่วนบอสอีกคนกำลังนั่งอยู่บนโซฟา
“เมดิลีน ผมอยากขอบคุณสำหรับสิ่งที่คุณทำเพื่อบริษัทเราทั้งหมดนี้ เราคงไม่สามารถหยุดคุณปีเตอร์ได้ แต่คุณทำได้ ขอบคุณมาก” เอไลจาห์พูดด้วยความจริงใจ
“ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นหน้าที่ของฉันที่ต้องทำอย่างสุดความสามารถ”
“ถึงอย่างไรก็เถอะ ถ้าไม่ได้คุณพวกเราก็แย่เหมือนกัน เพราะลำพังพวกเราคงไม่สามารถโน้มน้าวคุณปีเตอร์ให้เปลี่ยนใจได้เร็วขนาดนี้... วันนี้เป็นวันแรกที่คุณมาทำงานที่นี่ แต่กลับทำได้ดีมาก เราไม่รู้จะตอบแทนคุณแบบไหนดี คงต้องให้เบี้ยเลี้ยงพิเศษกับคุณแล้วละ”
“ไม่เป็นไรจริง ๆ ค่ะ ฉันไม่อาจรับเงินเบี้ยเลี้ยงพิเศษได้หรอกค่ะ เพราะเราต้องเก็บเงินไว้ดูแลบริษัท เวลานี้แม้แต่เพนนีเดียวก็เสียไปไม่ได้ ดังนั้น ฉันขอให้คุณใช้มันเพื่อผลประโยชน์ต่อบริษัทเท่านั้นนะคะ”
คำพูดของฉันทำให้บอสจอมบึ้งหันกลับมามองฉันราวกับเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาตั้งแต่เกิด แม้ว่าใบหน้าของเขาจะไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมาก็ตาม แต่ฉันรู้สึกได้ว่าเขาตกใจ
การสร้างความประทับใจให้เจ้านายเป็นสิ่งสำคัญในการทำงาน…
........
เอไลจาห์ Talk:
เธอช่างสมบูรณ์แบบ! ตั้งแต่ตอนที่มิคาอิพูดถึงเธอก่อนเราจะได้เห็นตัวจริง เมดิลีน โลเปซ คือคนที่บริษัทเราต้องการในสถานการณ์นี้ ผมกับโจนาธานยังคิดไม่ออกเลยว่าจะเกลี้ยกล่อมปีเตอร์ให้อยู่กับเราต่ออย่างไรดี แต่เมดิลีนกลับใช้เวลาเพียงนิดเดียวในการรู้จุดอ่อนและโจมตีเขา
จากนั้นเมื่อเธอปฏิเสธเบี้ยเลี้ยงของเรา เพราะรู้สึกว่าเงินจำนวนนี้จำเป็นต่อบริษัท มันก็ยิ่งทำให้ผมอึ้ง เรามักจะคิดเสมอว่าผู้หญิงเป็นเพศที่ต้องการความมั่นคงทางการเงินและหิวโหยเงินตลอดเวลา แต่เมดิลีนพิสูจน์แล้วว่าพวกเราคิดผิด ผิดทุกอย่าง ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอมีความสามารถในการทำงานแค่ไหน เธอจัดการแก้ปัญหาเรื่องปีเตอร์ได้ตั้งแต่วันแรกของการทำงาน เราคงทำไม่สำเร็จหากไม่มีเธอ
นับจากนี้บริษัทเราคงผ่านพ้นอุปสรรคไปได้อย่างแน่นอน และความสำเร็จน่าจะอยู่ไม่ไกล เมดิลีนคือคนที่พระเจ้าส่งมาชัด ๆ
……
ผมกำลังเดินขึ้นบันไดหน้าบ้าน ก่อนจะเดินตรงไปหาสามีที่รักในห้องครัว เห็นโจนาธานกำลังหั่นหัวหอมอยู่ แขนเสื้อถูกพับขึ้นไปจนถึงข้อศอก กระดุมเสื้อถูกปลดลงมาสามเม็ด จนทำให้มองเห็นความเซ็กซีของเขา
กล้ามเนื้อแน่น ๆ อยู่ภายใต้เสื้อเชิ้ตบาง ๆ ที่โจนาธานสวมอยู่ เขาดูเหมือนขนมที่ผมจะกินไปตลอดชีวิต
ครู่หนึ่งเขาก็ยกแขนขึ้นมาเช็ดน้ำตาจากหางตา ทำให้ผมหัวเราะเบา ๆ
“เบบี๋ที่น่าสงสารของผมร้องไห้!” ผมยอมรับว่ากำลังเย้าแหย่เขาอย่างอารมณ์ดี
“ผมคงไม่ต้องร้องไห้ถ้าไม่ได้แต่งงานกับคนที่ขี้เกียจแบบคุณ”
คำตอบของโจนาธานทำให้ผมหัวเราะเสียงดังมากกว่าเดิม มันไม่ใช่ว่าผมขี้เกียจสักหน่อย แต่อาหารที่โจนาธานทำมันอร่อยมาก เขาเก่งเรื่องทำอาหาร ไม่สิ!… เขาเก่งทุกเรื่อง
“แต่เบบี๋ ผมไม่ใช่คนขี้เกียจนะ คุณก็รู้ว่าผมทำอาหารไม่ได้เรื่อง และมันทำให้คุณท้องเสียด้วย” ผมจูบซับน้ำตาให้เขา
“ใช่ คุณพูดถูก! ผมจะไม่แต่งงานกับคุณ ถ้ารู้ว่าคุณทำอาหารไม่ได้เรื่อง!” เขาหันกลับไปที่โต๊ะและวางหัวหอมไว้ในชาม ก่อนจะยุ่งอยู่หน้าเตา
“ฮะ! เสียใจช้าไปแล้ว อิสรภาพของคุณหมดลงหลังจากที่คุณขอผมแต่งงานบนตึก The Shard (London Bridge Tower)” ผมทำเสียงเย้ยหยัน เขาจึงหัวเราะเสียงทุ้ม “ดังนั้นวันนี้สามีผมทำอะไรให้กินเหรอ” ผมเอนตัวลงบนเคาน์เตอร์ด้วยท่าทางเกียจคร้าน
“สเต๊กเนื้อกับสลัดผัก คุณมาได้ทันเวลาพอดี ช่วยผมเตรียมผักหน่อย”
เขาเอาทุกอย่างมากองไว้ตรงหน้าผม โดยไม่ให้เวลาได้โต้เถียง
“ถ้าผมรู้ว่าจะต้องมายืนหั่นผักแบบนี้ ผมจะไม่รีบกลับบ้าน” ผมหน้ามุ่ยใส่เขา
“โอเค! งั้นไม่ต้องทำ เดี๋ยวผมทำเอง แต่คุณจะต้องนอนคนเดียวสองอาทิตย์ และงดเรื่องบนเตียง”
‘ใจเย็น… เดี๋ยวก่อนนะ เขาเพิ่ง… ไม่มีทาง!’ เขาพูดแบบนั้นได้อย่างไร ผมเดินไปที่อ่างล้างจานและแอบมองเขา
“ล้อเล่นใช่ไหม เอาเรื่องเซ็กซ์มาต่อรองได้ไง มันไม่ยุติธรรมเลย” ผมตำหนิอย่างไม่พอใจ แถมหน้าบึ้งใส่เขามากกว่าเดิม
“ถ้าอย่างนั้นก็เป็นเด็กดีและหั่นผักพวกนั้นต่อ” เขายิ้มที่ต่อรองกับผมได้
ผมทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย ความจริงก็คือมันไม่ใช่งานที่หนักอะไร ผมแค่ชอบกวนหมีเท็ดดี้ของผมแค่นั้นเอง มันสนุกดีที่เราได้ทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยกัน แม้แต่การทำอาหารง่าย ๆ ก็ตาม
“จนตอนนี้ผมยังสลัดเรื่องที่เมดิลีนทำวันนี้ออกจากหัวไม่ได้เลย”
โจนาธานพูดขณะที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะคว้าช้อนไม้ออกจากมือผมแล้วปรุงอาหารต่อ
“ผมก็เหมือนกันเบบี๋ มันกะทันหันมากตอนมิคาอิโทร.มาบอกว่าคุณปีเตอร์มาบริษัทเราเพื่อยกเลิกสัญญา ทุกอย่างรวดเร็วจนผมแทบไม่ได้เตรียมเอกสารหรือเตรียมตัวอะไรเลย คุณเองก็ดูหมดหวังมาก เราคงไม่สามารถกู้สถานการณ์วันนี้ได้แน่”
“เมดิลีนทำงานได้เกินมาตรฐานจริง ๆ เธอบ้ามากที่พูดแบบนั้นออกไปและยังดูมั่นใจสุด ๆ”
ฟังจากน้ำเสียง โจนาธานดูจะปลื้มใจเรื่องนี้เหมือนกัน ทั้งที่เขาไม่ชอบผู้หญิง
“เธอคือนางฟ้ามาโปรด!” ผมอุทาน
“แล้วเรื่องที่เธอปฏิเสธเงินเบี้ยเลี้ยงที่เราจะเพิ่มให้เธออีกล่ะ เธอมีแต่เรื่องที่ทำให้เราเซอร์ไพรส์ทั้งนั้นเลย”
ผมรู้ว่าเขากำลังประทับใจเมดิลีนมาก สีหน้านั้นบ่งบอกชัดเจน
“ใช่ เธอเป็นคนที่คิดได้รอบคอบมาก และยังมีน้ำใจคิดเรื่องผลประโยชน์ของบริษัทเราก่อนตัวเอง”
ผมมองดูคนรักอย่างใกล้ชิดและเห็นดวงตาเขาเปล่งประกายความสุข คนทั่วไปมักล้มเหลวในการอ่านใจโจนาธานเสมอ แต่ผมรู้จักเขาดีมาก หลายคนอาจคิดว่าใบหน้าของเขาเย็นชาไร้ความรู้สึก แต่ไม่ใช่สำหรับผม ผมอ่านเขาออกเหมือนอ่านหนังสือ
“เธอน่าทึ่งมาก!”
เขาหันหลังให้ผมแล้วทำอาหารต่อจนเสร็จ
เมดิลีนเข้ามามีอิทธิพลบางอย่างกับเรา เธอเข้ามาช่วยคลี่คลายปัญหาต่าง ๆ ให้เราได้อย่างไม่มีที่ติ ผมรู้สึกถึงนิ้วเล็ก ๆ ของเธอที่กำอยู่รอบนิ้วของผม
- ผู้เขียน
