แค้นที่ 8
เก็บสบู่
นักโทษที่ถูกคุมขังเดี่ยวอย่างเจคอบถูกขังไว้ในห้องขังขนาดเล็ก ได้มีปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์เพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยนานถึง 23 ชั่วโมงต่อวัน ไม่อาจเอื้อมถึงแสงจากธรรมชาติและอากาศบริสุทธิ์ดั่งที่คนทั่วไปได้รับมันเป็นปกติ สำหรับนักโทษแล้วสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่พวกเขาโหยหาและอยากได้ ไม่ต่างจากเจคอบที่ตอนนี้ไม่เพียงโหยหาอิสรภาพและอาการบริสุทธิ์ แต่สิ่งที่ต้องการมากที่สุดนั่นคือสารกระตุ้นที่เขามักใช้เป็นประจำทุกวัน
เจคอบพยายามสะกดกลั้นตัวเองมานานแรมอาทิตย์ทว่าอาการที่ชาวบ้านเรียกกันติดปากว่าอยากยาก็กลับรุนแรงขึ้น การที่ คนคนหนึ่งถูกกระตุ้นด้วยสารเสพติดมาเป็นเวลานาน
แม้จะรู้ว่ามันเป็นอันตรายแต่เจคอบก็เลือกเดินเส้นทางนั้นด้วยตัวเอง เขาจึงไม่คิดที่จะโทษใครและนั่งกัดริมฝีปากแน่นเพื่อระงับอาการอยากของตนข่มมันไว้ให้ลึกสุดใจก่อนที่เสียงของใครคนหนึ่งที่คุ้นชินจะดังขึ้น
"ลุกขึ้น ถอดเสื้
