ไอ้สวะ NC
2275 คำ
แค้นที่ 4
ไอ้สวะ
"ในที่สุดกูก็ได้เจอมึงสักทีนะ"
น้ำเสียงเย็นยะเยือกราวกับยมทูตปลุกชายหนุ่มที่นั่งกอดเข่าคุดคู้อยู่ในความมืดให้สะดุ้งตื่นขึ้นมา แสงสว่างเพียงนิดที่ลอดผ่านบานประตูส่องให้เห็นใบหน้าของผู้มาเยือน เพียงแค่เสี้ยววินาทีก็ทำให้เจคอบรู้สึกถึงความหวั่นวิตกระคนตื่นกลัวที่ถาโถมเข้ามา
ความรู้สึกหวาดวิตกบางอย่างขับให้เจคอบไม่อาจสู้สายตาของผู้ชายคนนี้ซึ่งกำลังจ้องมองมาได้ โดยเฉพาะนัยน์ตาที่ราวกับจะฟาดฟันตัวเขาให้ขาดลงเป็นสองท่อน
"คลานมานี่" ไอรังสีแห่งความโกรธแค้นและแฝงไปด้วยชิงชังแผ่ซ่านมาจากคนที่เอ่ยออกคำสั่ง ทำเอาขนอ่อนในร่างกายหนุ่มเบญจเพสลุกวาบ จนไม่กล้าขยับตามบัญชา
"ก็บอกว่าให้คลานมานี่ไง!"
คนมาใหม่ตะคอกเสียงอีกครั้งในน้ำหนักที่ดังลั่นกว่าเก่า จนเจคอบสะดุ้งโหยงแล้วลนลานรีบคลานมาหยุดต่อหน้าเขา แสงสว่างเพียงน้อยนิดของราวเหล็กของประตูที่ปิดสนิทลอดเข้ามาพอให้เห็นสภาพของคนที่เพิ่งเปลี่ยนมาใช้คำนำหน้าว่านักโทษชายได้ไม่ถนัดตานัก
ชายหนุ่มผู้เคยผอมโซก่อนหน้านี้อยู่แล้ว บัดนี้กลับยิ่งเปลี่ยนไปเป็นหนักกว่าเก่า ผมซอยไล่ระดับที่ยาวระต้นคอดูรังรัง และไม่มีแม้กระทั่งยางมัดผมเพื่อรวบความเรียบร้อย ไม่ต่างจากร่างกายและใบหน้าที่ตอนนี้แทบไม่เหลือเค้าโครงเดิมเลย
แต่อันที่จริงจะพูดว่าไม่เหลือเค้าเลยก็คงไม่ถูกทีเดียวนัก เพราะด้วยรูปร่างดูดีมาแต่กำเนิดและใบหน้าออกไปทางหวานน่ามองราวกับพระเจ้าปั้นของเขาก็ยังชวนให้พิสมัยไม่คลาย แม้ตอนนี้เครื่องหุ้มกายจะเป็นชุดนักโทษสีแดงฉานก็ตาม
"หน้าตาใช้ได้นี่ แต่ประวัติแกมันโคตรจะสวะเลยนะ เป็นขยะที่เน่าเฟะจนเรือนจำของฉันแทบไม่อยากรับไว้ด้วยซ้ำ"
เขาค่อนขอดออกมามากกว่าจะเป็นคำชื่นชม เมื่อใช้ปลายนิ้วเชยคางเรียวราวกับเสริมเติมแต่งขึ้นมามองก่อนจะสะบัดทิ้งราวอีกฝ่ายเป็นสิ่งมีพิษร้ายแรงอะไรขนาดนั้น
แววตาของเจคอบในตอนนี้ยังคงไม่หายหวาดกลัวกับไอสัมผัสจากคนมาเยือน ร่างผอมเกร็งเริ่มสั่นเทิ้มเพราะไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของอีกฝ่าย ในใจคิดแต่เพียงว่าเขาคงมาตรวจดูการเป็นอยู่ของตนตามประสาผู้คุม
แม้จะมีความสงสัยอยู่หลายเรื่องแต่จิตใต้สำนึกกลับสั่งไม่ให้เขาถามหรือแม้แต่อ้าปากพูดกับผู้ชายคนนี้
"อย่ามามองหน้ากู ไอ้ขยะ!"
น้ำเสียงเข้มตวาดลั่นเมื่อ ชายหนุ่มพยายามเงยหน้ามองใบหน้าที่ดูจะไม่พอใจเขาอย่างมาก แม้จะเพียงเสี้ยวนาทีแต่เจคอบก็รับรู้ได้ว่าภายใต้ความไม่พอใจนั้น ใบหน้าของเขาจัดได้ว่าหล่อเหลาคนหนึ่ง ถึงแม้จะดูดุดันแต่ก็ยังเป็นผู้ชายที่มีเครื่องหน้าไร้ที่ติ
"ขะ คุณไม่มีสิทธิ์มาเรียกผมแบบนั้นนะ"
"ทำไมจะไม่ได้! จริงๆ คนอย่างแกแค่คำว่าขยะมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ" ไอสังหารจากเขาทำชายหนุ่มจำต้องปิดปากลงแม้ว่าจะเริ่มไม่พอใจก็ตาม
"มึงฆ่าคนตายทำไม! ฆ่าเธอทำไม! มึงทำเพื่ออะไร!"
"..."
คนที่เพิ่งตกอยู่ในสถานะนักโทษปิดปากเงียบพร้อมกัดริมฝีปากแห้งผากจนเป็นห้อเลือด ดวงตาที่เลื่อนลอยเพราะขาดสารกระตุ้นเริ่มพร่ามัวพร้อมกับน้ำตาแห่งความกลัวแกมวิตกที่มันเริ่มเอ่อคลอ แต่นั่นกลับทำให้ศิลายิ่งเดือดดาลขึ้นอีก
"อย่ามาบีบน้ำตาตีหน้าซื่อกับกู คิดเหรอว่าน้ำตาของไอ้สวะขยะแบบมึงมันจะมีค่าอะไร เหอะ!"
"ผม ผม...โอ๊ย!" คนตัวเล็กกว่าพยายามร้องบอก เมื่อคนในอารมณ์แค้นกำลังเหมือนคุมสติไม่อยู่ถึงได้ใช้อุ้งมือแข็งแกร่งของตัวเองบีบกำไปยังต้นแขนเล็กราวกับเจคอบจะไม่มีซึ่งความรู้สึก
"อย่ามาทำเป็นสำออย! มารยาของมึงมันใช้ไม่ได้กับกู" ศิลาตะคอกใส่พลางผลักเขาอย่างนึกรังเกียจ ไม่สนใจสักนิดว่าอีกฝ่ายจะไปกระแทกกับพื้นแรงแค่ไหน
"วันนี้กูควรจะทำยังไงกับมึงก่อนดีนะ...หืม ให้ตายสิ! กูคิดวิธีจัดการกับมึงแบบดีๆ ไม่ออกเลยด้วยสิ จะปล่อยให้ตายในนี้มันก็ง่ายเกินไป เพราะงั้นเอาวิธีที่มึงชอบเป็นไง หุ่นแบบนี้...คงสนองความสุขให้พวกนักโทษได้ดีเลย ว่าไหม"
น้ำเสียงแหบพร่าราวคนหื่นกระหายทั้งแววตากักขฬะที่จ้องมองมาทำเอาเจคอบหวาดกลัวขึ้นมาอีก ทว่าความรู้สึกถึงความอยุติธรรมในสิ่งที่ตนไม่สมควรได้รับตั้งแต่แรก ขับให้เขาเปล่งเสียงไม่พอใจออกไป
"คิด คิดจะทำอะไร!"
"ก็ทำแบบที่มึงชอบทำไง ชอบใช้เอ็นนักไม่ใช่เหรอ! ชอบจนถึงขนาดต้องฆ่าคนๆ หนึ่งเพราะหวงมัน กูก็จะจัดให้สมใจมึงก่อนตายไง มึงไม่ต้องห่วงนะพวกนักโทษชายที่นี่มันหิวกระหายทั้งนั้นแหละ สนองรูมึงได้จนจุกเลย เอาสัก...วันละสิบคนดีมั้ย หรือว่ามันน้อยไป"
"อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ! คุณไม่มีสิทธิ์ทำกับผมแบบนี้!"
"ทำไมจะไม่มี! ที่นี่กูใหญ่สุด! เพราะฉะนั้นมึงต้องไปกับกู!!"
เขาว่าน้ำเสียงดันลั่นทั้งยังพยายามกระชากตัวเขาไปด้วยกัน ไม่สนใจแรงดิ้นเพียงน้อยนิดของอีกฝ่าย จนกระทั้งฝ่ามือของคนตัวเล็กเผลอฟาดไปยังใบหน้าคมของอีกฝ่ายจนเกิดรอยแดงแจ่มชัด ทุกอย่างหยุดนิ่งไปชั่วขณะ แต่แทนที่จะรอดพ้นหากแต่นั่นมันยิ่งกับเหมือนน้ำมันที่ราดเข้ากองไฟแห่งโทสะเข้าไปอีก
"มึงกล้าตบกูเหรอ! สวะแบบมึงกล้าทำแบบนี้กับกูได้ไงห๊ะ! หรือว่าเรียกร้องความสนใจ ได้! ในเมื่อมึงอยากได้เดี๋ยวกูจัดให้" ศิลาตะโกนก้อง พลางกระชากสาบกระดุมให้ออกจากกัน จนตัวเสื้อจนเปลือยเปล่า ไม่คิดนำพาเสียงร้องห้ามและแรงกระชากที่เสียดสีผิวบอบบางของอีกฝ่ายมาขบคิดให้เสียเวลา
"อย่านะ! เป็นบ้ารึไง! อย่ามาแตะต้องตัวผม!"
"อย่ามาทำหวงเนื้อหวงตัวหน่อยเลย ไอ้สวะ! สะดีดสะดิ้งทั้งที่ตัวเองก็ชอบจะตาย"
"โอ๊ย! อย่า! อึก...ฮึก ฮือ" เสียงกรีดร้องพร้อมเม็ดน้ำตาที่ร่วงหล่นมิอาจหยุดยั้งมือคู่ใหญ่ที่ดึงทึ้งกางเกงสีเดียวกับเสื้อออก
"จุ๊ๆๆ ไม่เบาเลยนี่ คงจะเป็นอีตัวอยู่ในซ่องสวะพวกขี้ยามานานสินะ!" ศิลาจิ๊ปากคอเหยียดหยันอย่างว่าร้าย สายตาคู่คมกวาดมองร่างขาวละออด้วยความรู้สึกที่อดตื่นเต้นไม่ได้
ภาพของแผงอกขาวตัดรับกับเม็ดยอดสีระเรื่อ กับรอบสักงูใหญ่ที่ด้านหนึ่ง
สะโพกกลมกลึงน่าขยำทั้งยังแกนกายน่ารักตรงหน้าขับให้ศิลาเริ่มเปลี่ยนความคิดอยากจะเล่นสนุกกับนักโทษหนุ่มเสียก่อน
"อย่านะ หยุด! คิดจะทำเรื่องแบบนี้กับผมงั้นเหรอ! ลองดูสิ ผมได้ฟ้องคุณแน่!"
เขาร้องห้ามพลางปัดมือวุ่นวายเมื่อเขาเข้ามาใกล้ตัว จนชายหนุ่มนึกรำคาญปลดเข็มขัดราคาแพงของตนมัดตรึงข้อมือเล็กกับลูกกรงเหนือประตู จนแขนเรียวเหยียดตรงส่งให้แผงอกขาวเนียนยิ่งเด่นหราล่อตา ผอ. เรือนจำ
ความรุนแรงแก่อิสตรีหรือบุรุษหน้าไหนเป็นเรื่องที่ศิลาไม่เคยคิดจะทำ ทว่าในตอนนี้นักโทษนามว่าเจคอบดูเหมือนจะเป็นคนแรกที่ถูกยกเว้น!
"คิดว่ากลัวเหรอ จริงๆ ตอนแรกฉันก็ไม่คิดจะทำให้ตัวเองเป็นเสนียดหรอกนะ คนสกปรกอย่างแกไม่คู่ควรจะได้รับอะไรต่อมิอะไรของฉันแม้แต่น้อย แต่ขอเช็กของสักหน่อยก่อนที่ฉันจะส่งแกไปให้พวกนักโทษชายแล้วกัน!"
แม้จะอ้างแบบนั้นแต่จริงๆ แล้วเรือนร่างของเจคอบต่างหากที่กำลังปลุกเร้าอารมณ์เขาให้คุมตัวเองไม่อยู่และอยากปลดปล่อยของเหลวภายในกายผ่านทางแกนกายที่มันกำลังแข็งขืนได้สักพักนั่น
"ยะ อย่า อึก"
"อื้ม พอแก้ขัดได้นี่หว่า ถึงแม้จะสกปรกผ่านมาหลายมือแล้วก็เถอะ!"
คนที่เริ่มเคล้นคลึงแผงอกและเม็ดยอดสีระเรื่อร้องบอกอย่างเอาแต่ใจ และดูเหมือนแค่ฟ่อนเฟ้นคงยังไม่พอสำหรับเขา ปากซึ่งพ่นแต่คำร้ายออกมาให้คนหน้าหวานได้ยิน บัดนี้กลับดูดดุนยอดอกสีระเรื่อราวหิวโหยเสียเต็มประดา แม้จะไม่อยากยอมรับ แต่ก็ต้องยอมรับว่าคนตรงหน้าช่างดูดีไร้ที่ติตั้งแต่หัวจรดเท้า ร่างขาวราวกับปุยนุ่นไร้ซึ่งสิ่งใดปกปิดที่สั่นเทิ้มพยายามบิดกายหนีนั้นช่างปลุกอารมณ์ดิบชายหนุ่มได้มากเหลือเกิน
"ดะ ได้โปรดอย่าทำเลยนะ"
ชายหนุ่มวัยเบญจเพสที่ถูกมัดแขนไว้เหนือหัวพยายามร้องอ้อนวอนคนตัวใหญ่กว่าทว่าเขาก็หาได้สนใจไม่
มือหนาหยิบถุงยางไซซ์พิเศษเกินคนธรรมดาออกมา ถุงยางที่คิดจะใช้กับเด็กซื้อกินในตอนนี้ถูกมือหนาฉีกซองออก แล้วสวมมันเข้ากับเครื่องเพศยาวเก้านิ้วรูดมันจนสุดความยาว ก่อนจะหันไปบอกชายหนุ่มที่ร่ำไห้ราวกับโลกกำลังพังทลาย
"ได้ข่าวว่าแกชอบหลอกคนไปค้ากามใช่มั้ย งั้นฉันจะสนองคืนสิ่งที่แกเคยทำไว้กับคนอื่นไง เอาให้ถึงใจจนจำไปปรโลกเลย!"
พูดแค่นั้น ก่อนจะจับขาของอีกคนอ้ากว้างขึ้นเผยให้เห็นรูจีบสีหวาน
ดวงตาคู่คมมองไปยังแกนกายน่ารักที่ส่วนหัวยังปิดอยู่สนิท จากอาการที่เรียกว่าหดเพราะความหวาดกลัวเหมือนกับเจ้าของของมัน
แต่เพียงไม่นานที่ศิลาจับแกนกายของตัวเองดันเข้าไปในรูจีบหวาน แกนกายน่ารักของเจคอบก็เริ่มตึงตัวไปตามสัญชาตญาณของร่างกายแม้จะสวนทางกับความรู้สึกอยู่มากก็ตาม
"โอ๊ย เจ็บ เอาออกไป เอามันออกไปนะไอ้บ้า ไอ้เลว"
คนหน้าสวยกรีดร้องลั่นเมื่อเขาสอดอาวุธคู่กายเข้ามาอย่างหยาบคาย ช่องรักที่แม้จะมีน้ำลายมาเป็นตัวช่วยในการสิ่งหล่อลื่น ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกราวกับโพรงอ่อนนุ่มของตนกำลังจะฉีกขาดของเจคอบลดลงเลยสักนิด
"ซีดส์ ยังแน่นอยู่นี่หว่า เข้ายากชิบ" พูดแล้วพยายามดันแกนกายเข้าไปอย่างทุลักทุเล น้ำลายหยดแล้วหยดเล่าถูกชโลมเป็นระยะ นั่นไม่ใช่เพราะศิลาอยากให้คนใต้ร่างผ่อนคลายแต่อย่างใด เขาทำเพราะจะได้ดันแกนกายของตนเข้าไปจนหมดต่างหาก
"อึก ฮือ เจ็บ เอาออกไปนะ ชะ ช่วยด้วย ช่วย อื้อ"
สองปากถูกประกบทาบกันโดยคนตัวโต เพียงแค่เพราะอยากให้คนที่กำลังจะกรีดร้องเงียบลงเท่านั้น ความเจ็บจากของแปลกปลอมที่มันเกินไปในความรู้สึก ทำเอาคนตัวเล็กทั้งเจ็บและจุกจนร้องประท้วงไม่ออก
"แม่ง! ตอดหัวดีชิบ! ทำไมฟิตจังวะ"
"อึก อ๊ะ เจ็บ อย่าขยับนะ!"
ศิลาไม่ฟังคำร้องน่าเวทนานั่นสักนิด ยังคงเร่งขยับเอวเอาตามจังหวะอารมณ์ที่มันอยากจะปลดปล่อย
ไม่สนว่าอีกคนจะทั้งดิ้นทั้งถีบขนาดไหน สำหรับเขามันเหมือนว่าแรงของอีกฝ่ายเท่ามดตัวหนึ่ง แต่พอมันเริ่มมากขึ้นก็เหมือนว่าจะทำชายหนุ่มรำคาญพอดูจึงได้เอาคืนบ้างด้วยการกัดไปตามผิวขาวเนียนของเขาจนขึ้นสี
"อื้ออ ไอ้โรคจิต! เป็นหมารึไง! เจ็บนะเว้ย! ไอ้ลูกหมา ไอ้เลว ฮือ ไอ้ชั่ว"
แทนที่จะหยุดนั่นยิ่งทำให้ศิลานึกอยากทำมากกว่าเดิม รอยฟันจางๆ ของเขาถึงได้ผุดขึ้นมาอีกหลายแห่ง ก่อนจะหยุดลงเมื่อเขาเปลี่ยนไปดูดกลืนเม็ดยอดอกที่เคยบอกว่าน่ารังเกียจแทน
"ซีดส์ จะแตกแล้ว มองหน้าตากูไอ้สวะ! มองคนที่จะทำให้มึงต้องเจอกับขุมนรกก่อนตายเอาไว้"
น้ำเสียงกระเส่าทว่าเอาแต่ใจร้องสั่ง แต่ดูเหมือนสิ่งที่เขากระทำจะส่งให้ร่างกายบอบบางของเจคอบเกินรับไหว ดวงตาปรือจนแทบจะปิด ทว่าเขาก็ยังไม่ยอมแพ้ อุ้งมือร้ายบีบแก้มตอบของนวลของเจคอบให้มองหน้าเขาตามความต้องการที่แสนจะเอาแต่ใจนั่น
ความเกลียดชังเคียดแค้นต่อคนใต้ร่างที่กำลังจะหมดซึ่งสติคือสิ่งที่เขาพอใจ สะโพกสอบเร่งจังหวะถี่ขึ้นจนกระทั่งความกระสันพุ่งพรวดออกมาเต็มถุงยางไซซ์พิเศษพร้อมกับคนหน้าสวยที่แทบไม่เหลือเรี่ยวแรงแม้แต่จะกรีดร้อง
- ผู้เขียน
