“โอ๊ย เจ็บจังเลย”
น้องนางหรี่ตา น้ำตาคลอด้วยความเจ็บ หลังจากทำความสะอาดแผลที่หัวเข่าทั้งสองข้างและตรงฝ่ามือ ก่อนจะหยดเบตาดีนลงไป เธอยกมือขึ้นเป่า ๆ จนเบตาดีนแห้ง จึงแกะข้าวกล่องออกรับประทาน โดยระวังไม่ให้ด้ามช้อนโดนแผล
พออิ่มแล้วก็ทำความสะอาด ล้างช้อนแบบลำบากกว่าเดิมเพราะน้ำคอยจะกระเด็นโดนแผลอยู่เรื่อย เสร็จแล้วก็มาเย็บผ้าของอัญชันต่อ ด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ แต่ก็ต้องรีบทำเพราะช่วงที่ผ่านมา เวฆาติดเธอแจจนเธอไม่ได้เย็บผ้าให้อัญชันเลย
ทั้งที่เมื่อเช้าเธออารมณ์ดีสุด ๆ เลยแท้ ๆ เชียว
เฮ้อ! ซวยเป็นบ้าเลย
สาวน้อยจมอยู่กับงานจนแทบไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร จนกระทั่งโทรศัพท์มือถือของเธอที่เปิดเสียงไว้มาทั้งวัน เพิ่งจะดังเป็นครั้งแรก
ตริ๊ง!
พอกดดูก็เห็นว่าเป็นหมีส่งไลน์มา รูปสติ๊กเกอร์หมีใส่ชุดสูทกำลังขับรถ น้องนางจึงรู้ทันทีว่าเวฆากำลังจะออกจากบริษัทมาที่นี่แล้ว
เย็นป่านนี้แล้วเ
