ตอนที่ 8 คุณหนูเจ็ดถูกลักพาตัว
604 คำ
เจียชี นั่งเอนกายรับลมเย็นๆ อยู่ในกระโจม นางฟังเสียงกบร้อง ผสมกับเสียงแมลงดังมาจากจากกอหญ้าริมลำธารที่อยู่ไม่ไกล
หญิงสาวรับประทานแตงโมในจานอย่างเพลิดเพลินใจ ในเวลานี้นางคิดถึงเฉิงคุนยิ่งนัก ดึกดื่นขนาดนี้แล้วทำไมเขายังไม่กลับมากันนะ
หรือกลุ่มโจรจะเก่งกาจจนเขารับมือไม่ไหวกัน
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตอนกลางคืนอากาศค่อนข้างเย็นหรืออย่างไร หญิงสาวรู้สึกง่วงนอนยิ่งนัก นางได้กลิ่นความหอมหวานจาง ๆ ในอากาศกลิ่นนั้น มันแรงขึ้นเรื่อย ๆ เสี่ยวเหมยที่คอยรับใช้นางอยู่ด้านข้าง นางถึงกับสลบลงไปทันที
"เสี่ยวเหมย เจ้าเป็นอันใดไป!" เจียชีเข้าไปปลุกนางด้วยความตกใจ กลิ่นหอมหวานอบอวลไปทั่วกระโจม มันทำให้นางเวียนหัวจากนั้นนางก็ไม่รับรู้อะไรอีก...
บุรุษในชุดสีดำค่อยๆ เดินเข้ามาหาเจียชีที่นอนสลบอยู่บนพื้น เขาอุ้มนางขึ้นมาแล้วพานางหายเข้าไปในป่าอันมืดมิด…
ฝ่ายเจียหมิงประสบความสำเร็จในการกำจัดกลุ่มโจร ท่านโหวพึงพอใจในตัวลูกชายเป็นอย่างมากจึงมอบรางวัลให้แก่ชายหนุ่ม ทั้งเงินทองและข้าวของมากมาย แม่เลี้ยงคนใหม่มองเขาอย่างอิจฉาริษยา เรื่องนี้ก็ช่วยไม่ได้นางเป็นแม่เลี้ยงคนที่สองของเขา ตอนที่นางแต่งเข้ามาตัวเขาก็อายุมากกว่ายี่สิบปีแล้ว โตเกินกว่าที่นางจะวางแผนเล่นงานได้
หลังจากรายงานการกำจัดโจรป่าต่อท่านพ่อเสร็จ เขาก็พาองครักษ์เงาไปคืนน้องสาว เจียหมิงคิดว่าองครักษ์เงาผู้นี้ฝีมือเก่งกาจมากทีเดียว เขาดูจะเก่งกว่าองครักษ์เงาของตนเองเสียอีก
"น่าเสียดายที่น้องสาวไม่ยอมยกเจ้าให้ข้า...เจ้าช่างฝีมือดียังนัก"
"คุณชายชมข้าน้อยเกินไปขอรับ"
เจียหมิงเลือกกล่องเครื่องประดับที่จะนำไปมอบให้กับน้องสาวหลายชิ้น จากบรรดาของรางวัลที่บิดามอบให้ ชายหนุ่มใช้มือของตนเองถือคนเดียวไม่พอ ยังส่งไปให้เฉิงคุนถือเอาไว้ด้วยอีกส่วนหนึ่ง
"เจ้าไม่ต้องมาถ่อมตัวหรอก...ฝีมือของเจ้าวันนี้ข้าได้เห็นกับตาตัวเองแล้ว"
ทั้งคู่เดินไปคุยไปด้วยกัน เมื่อมาถึงหน้ากระโจมเขาก็ต้องตกใจ เมื่อถูกเสี่ยวเหมยสาวใช้คนสนิทของน้องสาววิ่งสวนออกมาชนพอดี!
"คุณชายใหญ่...แย่แล้วเจ้าค่ะคุณหนูหายตัวไป!"
หลังจากฟังเสี่ยวเหมยเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเจียหมิงก็รู้ได้ในทันทีว่านี่เป็นการลักพาตัว แต่เพื่อชื่อเสียงของน้องสาว ชายหนุ่มจึงต้องการให้คนรู้เรื่องนี้น้อยที่สุด แม้กระทั่งบิดาและแม่เลี้ยงก็ต้องไม่รู้เรื่องที่น้องสาวของเขาถูกลักพาตัวไปโดยเด็ดขาด เขาสั่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งหมดออกตามหาเจียชีทันที
เจียหมิงกังวลเรื่องความปลอดภัยของน้องสาว และกำลังจะออกไปตามหาด้วยตัวเอง แต่เขาบังเอิญเหลือบสายตาไปเห็น องครักษ์เงาคนสนิทของน้องสาวกำลังคุกเข่าสำรวจคราบบางอย่างบนเก้าอี้ในกระโจม ท่าทางของเขาในตอนนี้ดูเหมือนสุนัขล่าเนื้อ
"เป็นอย่างไร...เจ้าพบเบาะแสอันใดหรือ" จากท่าทางของอีกฝ่ายดูเหมือนว่าจะได้เบาะแสบางอย่าง สายตาของเฉิงคุนจ้องมองเข้าไปในป่าลึกดวงตาของเขา มองแล้วดูน่ากลัวเต็มไปด้วยจิตสังหาร!
- ผู้เขียน
