ความลับสวาทในเรือนหลังของคุณหนูเจ็ด

ตอนที่ 3 เล่นกับองครักษ์เงา ? นิดหน่อย

"นี่!...ข้าถามเจ้านะ รีบตอบมา"

เขาเม้มริมฝีปากโดยไม่รู้ตัวและพูดสารภาพออกไป "ตอนที่คุณหนูถอดกางเกง...ข้าน้อยหลับตาขอรับ”

“เจ้าหลับตาเช่นนั้นหรือ...ถ้าอย่างนั้นเจ้าจะคุ้มครองความปลอดภัยของข้าได้อย่างไร” เจียชีไม่พอใจมากกับคำตอบของเขา

"ข้าน้อยมีความสามารถในการได้ยินที่ยอดเยี่ยม" เฉิงคุนตอบแววตาเคร่งขรึม

เจียชีเมื่อได้ฟังก็รู้สึกพอใจเป็นอย่างยิ่ง "ถ้าเป็นเช่นนั้น...เจ้าได้ยินเสียงของข้าหรือไม่"

"..."

หญิงสาวใช้นิ้วชี้เรียวงาม จิ้มไปที่หน้าอกของเขา "เจ้าคิดว่า...เสียงของข้าฟังดูดีหรือไม่”

เฉิงคุนก้มหน้านิ่งไม่ตอบคำถาม เมื่อนางเห็นเขาเป็นเช่นนั้น เจียชีก็ไม่ได้นึกรำคาญแต่อย่างใด นางกลับชอบท่าทางที่ดูสงบเสงี่ยมเจียมตัวของเขายิ่งนัก

เจียชีใช้นิ้วชี้ของนางสัมผัสริมฝีปากของเขา รอยยิ้มที่พึงพอใจปรากฏขึ้นที่มุมปากของนาง

"อ้าปากของเจ้าสิ"

ร่างกายของเฉิงคุนแข็งทื่อ ริมฝีปากบางของเขาปิดแน่น

“ข้าล้างมือด้วยน้ำค้างยามเช้าทุกวัน มือของข้าทั้งขาวทั้งนิ่ม เจ้าไม่สนใจบ้างหรือ...” หญิงสาวใช้ปลายนิ้วชี้สะกิดหยอกเย้าริมฝีปากของชายหนุ่มเบาๆ

เมื่อเห็นว่าเขายังคงไม่ยอมอ้าปาก หญิงสาวก็ตีเขาที่ไหล่ "ข้าไม่ชอบสั่งซ้ำเป็นครั้งที่สองนะ" ทันทีที่ชายหนุ่มเปิดปากจะพูด นางก็ใช้นิ้วชี้ของตัวเองสอดเข้าไปในปากของเขา

ภายในโพรงปากของเฉิงคุนทั้งอุ่นและชื้น ลิ้นของเขาถูกนางกดเอาไว้ นิ้วของนางคว้านสัมผัสไปทั่วโพรงปากของชายหนุ่ม และอีกฝ่ายก็ใช้ลิ้นดุนดันนิ้วของนางเป็นการตอบสนอง เมื่อเห็นเช่นนั้นนางก็รู้สึกพึงพอใจมาก เจียชีกัดริมฝีปากของตนเองเอาไว้พยายามสะกดกั้นอารมณ์ พูดกับบุรุษตรงข้ามด้วยน่ำเสียงต่ำ "เจ้าไปรอข้าที่เตียง"

คราวนี้เฉิงคุนทำตามที่นางสั่งอย่างว่าง่าย เตียงนอนของนางค่อนข้างกว้างขวาง แต่เมื่อมีชายหนุ่มตัวโตขึ้นไปนั่งอยู่บนนั้น มันก็ดูคับแคบลงไปถนัดตา

ชายหนุ่มคุกเข่ารออยู่ที่ปลายเตียง โดยที่นางไม่ได้สั่ง หญิงสาวคิดในใจว่าเขาช่างรู้ความดีเหลือเกิน เขาถอดเสื้อตัวนอกของตัวเองออก กล้ามเนื้อหน้าท้องแน่นขนัดของชายหนุ่ม เมื่อนางได้เห็นก็ตาลุกวาว

เจียชีก็ถอดเสื้อตัวนอกออกเช่นกัน เผยให้เห็นไหล่ที่กลมกลึงขาวนวลของนาง แต่นางไม่ได้ถอดเสื้อเอี๊ยมตัวใน และด้านล่างก็ยังคงสวมกระโปรงเอาไว้ นางค่อยๆ คลานไปหาชายหนุ่มที่คุกเข่านั่งก้มหน้าอยู่ปลายเตียง...

เจียชีจับใบหน้าของเขาด้วยมือทั้งสองข้างบังคับให้เขาเงยหน้าขึ้นมอง พร้อมกับใช้ปลายนิ้วลูบแก้มของเขาเบา ๆ หญิงสาวกดศีรษะชายหนุ่มให้เคลื่อนเข้ามาใกล้ ก่อนจะมอบจุมพิตให้กับเขา

ยามเมื่อทั้งสองจุมพิตกัน ลมหายใจของทั้งคู่พัวพันสับสนวุ่นวาย เจียชีคิดว่านี่เป็นจูบแรกของนาง ช่างยอดเยี่ยมเหลือเกินที่นางได้จูบกับชายหนุ่มที่หล่อเหลาและแข็งแกร่งเช่นนี้ ความรู้สึกยามได้สัมผัสริมฝีปากของชายหนุ่มมันเย็นและนุ่มมาก

"อืม...อ่า"

เจียชีเปิดริมฝีปาก นางใช้ลิ้นเล็กของนางพัวพันกับลิ้นสากของฝ่ายตรงข้าม ดูเหมือนอีกฝ่ายจะมีอารมณ์ตอบสนองขึ้นมา ฝ่ามือของเขาเค้นคลึงหน้าอกของนางผ่านเสื้อเอี๊ยมตัวบาง

ทั้งคู่ไม่มีประสบการณ์ แต่การจุมพิตของพวกเขาช่างเร่าร้อน ฝ่ายหญิงกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ และเขาก็ตอบสนองนางอย่างพึงพอใจ

เจียชีขึ้นคร่อมบนตักของชายหนุ่ม นางรู้สึกว่ามีบางอย่างแข็งนูนอยู่ตรงก้นของนาง หญิงสาวจะเอื้อมมือไปแตะมัน แต่มือใหญ่ของเขาจับข้อมือของนางเอาไว้แน่น

“ปล่อย!”

เฉิงคุนปล่อยมือยังจำยอม เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “คุณหนูอย่าจับมันเลย"

นางลูบข้อมือที่แดงของตนเอง"เจ้าทำให้ข้อมือของข้าเป็นรอย"

"ข้าน้อยสมควรตาย...ขอคุณหนูโปรดลงโทษ"

หญิงสาวไม่ได้โกรธเขา นางอาศัยจังหวะที่ชายหนุ่มเผลอ พยายามจับส่วนนั้นที่ดุนดันก้นของนางเมื่อสักครู่ นางพอจะรู้ว่าส่วนนั้นคือแท่งเนื้อของบุรุษ

อย่างไรก็ตามเฉิงคุนพยายามปิดกั้นมือเล็กๆ ที่อยู่ไม่สุขนั้น เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่ยินยอมนางก็มีสีหน้าที่บึ้งตึง " ในเมื่อเจ้าก็ไม่อยากให้ข้าดู เช่นนั้น…”นางยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะค่อยๆ ยกกระโปรงของตนเองขึ้น แล้วปิดมันลงอย่างรวดเร็ว แต่องครักษ์หนุ่มที่มีสายตาดีเยี่ยมเช่นเขาย่อมต้องมองเห็นส่วนนั้นของนางได้อย่างง่ายดาย

ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก แต่เขาพยายามควบคุมสีหน้าภายนอกให้เรียบเฉย

เจียชีมองหน้าของเขาแล้วถามด้วยเสียงจริงจัง "เจ้าเคยเห็นส่วนนี้ของสตรีคนอื่นหรือไม่"

เฉิงคุนยังคงเงียบ

เมื่อเห็นเช่นนั้นนางก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกของนาง แต่อีกฝ่ายคงเคยนอนกับสตรีหลายคนมาก่อนแล้วกระมัง

ชายหนุ่มเมื่อเห็นว่านางกำลังเข้าใจผิดเขาก็กำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว เขาไม่อยากให้นางโกรธจึงตอบไปตามความจริง...

"ข้าน้อยเคยเห็น"

"ของใคร" เมื่อได้ยินคำตอบของเขาหญิงสาวก็ถามกลับอย่างควบคุมตนเองไม่อยู่

"คุณหนู"

เจียชีตกตะลึง หญิงสาวหน้าแดงระเรื่อ ใบหูของนางร้อนฉ่า "ตั้งแต่เมื่อไหร่"

"บ่อน้ำพุร้อนที่ชานเมืองขอรับ"

"เจ้าแอบดูข้าหรือ"

"บ่อน้ำพุร้อนอยู่ในพื้นที่โล่ง ตามหลักแล้วมันง่ายต่อการถูกโจมตี...ดังนั้นข้าน้อยจึงต้องคอยป้องกันท่านอย่างใกล้ชิด" เฉิงคุนพูดเรื่องเช่นนี้ออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย

หญิงสาวรู้สึกเขินอายอยู่บ้าง แต่เมื่อรู้ว่านางเป็นสตรีคนแรกของชายหนุ่ม ในใจของนางก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา "ร่างกายของข้างดงามหรือไม่"

เฉิงคุนสังเกตเห็นว่าสตรีตรงหน้าอารมณ์เย็นขึ้นแล้ว เขาก็รีบตอบนางไปตามความจริง "งามมาก"

เจียชีหัวเราะออกมาอย่างพึงพอใจ แม้นางจะรู้ว่าอีกฝ่ายแค่พูดเอาใจตนเองเท่านั้น แต่นางก็ยังคงรู้สึกดี

"วันนี้พอแค่นี้แล้วกัน...เจ้าไปเตรียมน้ำร้อนให้ข้า" หญิงสาวรู้สึกเหนียวตัวจึงอยากจะอาบน้ำ เฉิงคุนเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ได้ทำต่อ เขาก็รู้สึกขุ่นมัวอยู่ภายในใจเล็กน้อย แต่ด้วยหน้าที่จึงรีบแต่งตัวแล้วลุกออกจากเตียง ไปเตรียมน้ำร้อนให้กับนาง

หลังรออยู่ไม่นานเงาสีดำก็เดินกลับมาหานาง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่คนที่นางคิด...หญิงสาวขมวดคิ้วแน่น "ฉางคุนอยู่ที่ไหน"

"องครักษ์แต่ละคน ผลัดกันเฝ้ายามวันละสามชั่วยามเจ้าคะ ตอนนี้อยู่ในช่วงเวลาเปลี่ยนเวรยาม" องครักษ์เงาหญิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

เมื่อได้ฟังเช่นนั้นเจียชีก็นึกโมโหขึ้นมา "บอกเฉิงคุน ต่อไปนี้เขาต้องมาคุ้มครองข้าเป็นเวลาสามวันติดต่อกัน เจ้ารีบไปเดี๋ยวนี้!"

*1ชั่วยาม 2 ชั่วโมง

*3ชั่วยาม 6 ชั่วโมง