ตอนที่ 5
1040 คำ
“ยิ้มหน่อยสิ”
เสียงกระซิบข้างใบหูทำให้พิสุทธิ์นภาสะท้านน้อยๆ ส่งยิ้มกว้างให้กับกล้อง ทว่าไม่ใช่เพราะว่าเขาบอก ทั้งหมดนี้เป็นเพราะแม่ส่งรอยยิ้มกว้างมาให้หล่อนต่างหาก หล่อนกำลังทำหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุด เพื่อให้แม่สบายใจ แต่หลังจากค่ำคืนนี้ไป ก็หวังว่าหล่อนจะได้ใช้ชีวิตอย่างเสรีเช่นเดิม
“เดี๋ยวเขาจะหาว่าถูกคลุมถุงชน”
ทว่าคำพูดต่อมาของเขากลับทำให้พิสุทธิ์นภารีบสวมแมสปิดบังใบหน้าในทันที เพราะนั่นจะช่วยอำพรางไม่ว่าหล่อนจะพูดอะไรก็จะไม่มีใครอ่านปากหล่อนได้
“ก็คลุมถุงชนจริงๆ ว่าไม่คลุมได้ไง”
พูดอย่างไม่สนใจ เพราะว่าหล่อนพูดความจริงทุกอย่าง คนไม่ได้รู้จักกันมาก่อน แต่ต้องมาแต่งงานกัน ก็คลุมถุงชนชัดๆ
“แต่ทางนี้ไม่ได้คลุมนะ เต็มใจที่สุด”
“เชอะ!”
พิสุทธิ์นภาเบะปากอย่างอัตโนมัติ คิดถูกแล้วที่หล่อนสวมแมสปิดบังใบหน้าไว้ ไม่อย่างนั้นคนด้านล่างอาจจะเห็นเจ้าสาวเบะปากก็เป็นได้ ทว่าคนที่สวมแมสตามหล่อน และขยับหน้าเข้ามาใกล้ พร้อมกับรั้งเอวของหล่อนไม่ให้ขยับออก กลับทำให้หล่อนอยากจะกรี๊ดกับเสียงกระซิบข้างใบหู
“รอให้เข้าหอก่อนเถอะ จะเปลี่ยนเชอะเป็นซี้ดดดดด”
เสียงลากยาวข้างหูเรียกขนทั่วตัวให้ลุกพึ่บ
“ไอ้…”
“อย่าด่านะ ไม่งั้นจะเจอหลายๆ ซี้ด”
“อย่ามายุ่งกับฉันนะ เข้าหอแล้ว พอพ่อแม่กลับไป ก็แยกย้าย”
“ใครเขาจะทำแบบนั้นกันล่ะ คืนเข้าหอมันก็ต้องทำกิจกรรมปั๊มลูก จะปั๊มหลายๆ ลูกเลย คอยดูเถอะ”
“แต่ฉันไม่ยอม”
พิสุทธิ์นภาพยายามยื้อร่างออกจากการเกาะกุมของเขา แต่ฝ่ามือที่เหมือนทาบเอวนิดๆ นั้น น้ำหนักไม่ได้นิดเลย เพราะหล่อนขยับไม่ได้ แล้วถ้าหล่อนสะบัดออกแรงๆ ทุกคนก็จะเห็นว่าหล่อนกับเขากำลังมีปัญหา
“เอาอะไรมาไม่ยอมก่อน แต่งงานกันแล้ว แล้วเดี๋ยวก็จะจดทะเบียนสมรสด้วย ก็ถือว่าเป็นผัวเมียถูกต้องทางนิตินัยทุกอย่าง เหลือแค่พฤตินัย รับรองว่าจะใส่ในๆ เลย”
พิสุทธิ์นภากัดปากกำมือแน่น อยากจะร้องกรี๊ดๆ แล้วบอกแม่ว่านายคนนี้พูดจาทุเรศๆ ใส่หล่อน แต่แม่ที่ยิ้มพร้อมชี้ชวนให้แม่เจ้าบ่าวมองหล่อนกับเขาอย่างน่าเอ็นดู ก็ทำให้หล่อนต้องยืนนิ่ง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แต่คนอย่างพิสุทธิ์นภาไม่เคยต้องยอม
“ผัวห้ามข่มขืนเมีย กฎหมายคุ้มครองผู้หญิงก็มีอยู่ ถ้านายทำกับฉันแบบนั้น ฉันแจ้งความจับนายจริงๆ ด้วย”
“นี่เวอร์จิ้นอยู่ใช่ไหม”
น้ำเสียงติดตลกแบบนั้นเรียกเลือดลมขึ้นหน้า
“จะบ้าหรือไง! มาถามอะไรแบบนี้”
“ก็ถ้าเคยแล้วก็ต้องรู้สิ ว่ามีมากมายหลายวิธีที่จะทำให้ผู้หญิงสมยอม โดยที่ไม่ต้องข่มขืนนะ ง่ายๆ นะ แค่... เลียทั้งตัว ก็แบพร้อมเสียบ”
“ไอ้บ้า!”
“ถูกคนบ้าเอาสักหน่อย จะกลับบ้านไม่ถูก”
“นี่นาย! จะมาพูดบ้าๆ ใส่ฉันทำไม”
“ก็พูดเรื่องจริง แล้วเธอก็ควรจะระลึกไว้ด้วยนะ ว่าไม่มีใครแต่งเมียมาบูชาหรอก ไม่ว่าจะคลุมถุงชนหรือว่าเต็มใจ เข้าหอปุ๊บ ก็เตรียมถูกซั่มได้เลย รับประกัน ไม่เช้าไม่เลิก อย่าคิดว่าไม่เลือกการ์ด ไม่เลือกชุด ไม่ถ่ายพรีเวดดิ้ง แล้วฉันจะปล่อยไปง่ายๆ ฉันแค่รอวันเอาคืนเท่านั้นแหละ คืนนี้... ไม่รอดแน่”
“แต่นายกับฉันไม่ได้รักกัน”
“เวอร์จิ้นจริงๆ ด้วย”
“นี่นาย!”
“จะบอกให้นะ ผู้ชายน่ะ เอาได้แม้จะไม่ได้รัก ไม่งั้นฉันก็คงต้องรักสาวอาบอบนวดทุกคนละมั้ง”
“แต่ฉันไม่ยอม”
พิสุทธิ์นภาไม่ได้ยินเสียงตอบจากคนด้านข้างมีเพียงเสียงหัวเราะเบาๆ อย่างเป็นต่อ แค่นั้นก็ทำให้ขนทั่วตัวของหล่อนลุกพึ่บ มันจะต้องลงเอยแบบนี้จริงๆ ใช่ไหม
หล่อนจะต้องเสียตัวให้ผู้ชายที่ไม่ได้รู้จัก ไม่รัก แต่เขาเป็นเจ้าบ่าวและกำลังจะกลายเป็นสามีทางนิตินัย
‘แดนดิน’ นั่นคือชื่อของเขาที่ระบุอยู่บนใบยื่นคำร้องขอจดทะเบียนสมรส แม้ไม่ได้อยากอ่านสักนิด แต่เพราะอยู่ในระดับสายตาก็อดไม่ได้
“เป็นแค่พื้นโลก อยากจะสะเออะลอยมาบนอากาศ”
คำพึมพำออกจากปากก่อนจะกวักมือเรียกบริกรให้เอาเหล้ามาเสิร์ฟอีก
เจ้าสาวที่คว้าแก้วเครื่องดื่มจากบริกรทีเดียว 2 แก้วรวด ก่อนจะกระดกเข้าปากรัวเร็วทำให้ ‘ศศินา’ รีบขยับไปคว้าข้อมือเอาไว้ เพราะพิสุทธิ์นภาทำท่าว่าจะหยิบแก้วที่ 3 ที่ 4 และจากดวงตาที่ปรือมอง ก่อนหล่อนจะมาเห็น พิสุทธิ์นภาดื่มไปกี่แก้วแล้วล่ะ
“พอแล้วค่ะพี่อากาศ เดี๋ยวก็เมากันพอดี”
“เมาสิดี พี่อยากเมา”
“ไม่ได้นะคะ พี่อากาศห้ามเมาเด็ดขาด”
“ทำไมห้ามเมา”
พิสุทธิ์นภามองตามสายตาของศศินาและก็เห็นดวงตาเขียวปัดของพี่ชายมองตรงมา นึกรู้ทันทีว่าศศินาทำตามคำสั่งของใคร ซึ่งหล่อนไม่สนใจหรอก ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เวลานี้รู้ว่าตัวเองกำลังกรึ่มได้ที่ แต่มันต้องมากกว่านี้อีก แค่นี้ยังไม่พอ คิดดังนั้นก็คว้าอีก 2 แก้ว กระดกสลับซ้ายขวา รวดเดียวหมด
“พี่อากาศ! พอเถอะนะคะ”
“จันทร์นี่! กลัวอะไรกับพี่ซันนักหนาฮะ! ไม่ต้องไปกลัวเลย เขาก็ทำได้แค่มองนั่นแหละ เอ๊ะ! หรือพี่ซันกัดเก่ง”
ศศินาที่ทำหน้าตกตะลึงอ้าปากหวอก็ทำให้พิสุทธิ์นภาถึงกับหลุดขำ เพราะหล่อนเชื่อแล้วว่าศศินากลัวพี่ชายของหล่อนมากจริงๆ แต่เมื่อไรกันนะที่ศศินากลัวมากขนาดนี้ ตอนเด็กก็เห็นพูดแจ้วๆ ออดอ้อนพี่ชายมากกว่าหล่อนเสียอีก
- ผู้เขียน
