“ไอ้บ้า! แอบฟังฉันพูดเหรอ ตื่นแล้วทำไมไม่บอก!”
“ก็อยากรู้ไง ว่าเมียเห็นหน้าผัวหล่อๆ แบบนี้จะรู้สึกยังไงบ้าง ขนาดตอนเมายังสุดจัดปลัดบอก แล้วถ้าตอนไม่เมาเห็นหน้าผัวหล่อๆ แบบนี้จะขนาดไหน”
“อ๊ายยยยย… ไอ้บ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”
“ไม่ปล่อย”
“ฉันบอกให้ปล่อย”
“ปล่อยก็ได้ แต่อยากได้ปล่อยนอกหรือปล่อยใน”
“อะไร…”
หน้าตาเหวอๆ ของพิสุทธิ์นภาคือไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด แต่เมื่อสายตาหลุบมองกึ่งกลางกายที่แนบชิดกันอยู่ขณะนี้ ทั้งไอ้ตัวดีของเขามันก็ประท้วงร่ำร้องจนหล่อนรู้สึกได้ ดวงตากราดเกรี้ยวจึงกลายเป็นเบิกกว้างก่อนจะกรีดร้อง ดิ้นรนทุบอกเขาพัลวัน
“อ๊ายยยยย… ไอ้บ้า! ไอ้ทะลึ่ง!”
“โอเคๆ ใจเย็นอากาศ ใจเย็น”
เป็นเขาเองที่เหนื่อยและเจ็บกับการโดนทุบ จึงจับร่างของหล่อนแยกห่างจากเขา
“ใจเย็นๆ คุยกันก่อน เรายังไม่ได้รู้จักกันเลยนะ แต่เราก็เป็นผัวเมียกันไปแล้ว”
“ใครอยากรู้จักนาย ใครอยากเป็นผัวเมียกับนา
