“คุยอะไรกันคะคุณหนู หนูริกา เสียงเครียดเชียว ออกไปข้างนอกห้องกันก่อนค่ะคุณหนู แล้วหนูริกาทานอิ่มหรือยังคะ ปิป้าจะให้เด็กๆ ทำความสะอาดห้อง ไม่ไหว แมลงเยอะแยะไปหมด ดูซิกัดหนูริกาเสียเป็นรอยแดงๆ เต็มตัว” ปิป้าพูดเสียงใส ก่นว่าแมลงร้ายจนสเตฟานทำหน้าพิกล มองผิวกายของกุมาริกาที่โผล่พ้นเสื้อผ้าออกมาก่อนจะยิ่มกรุ่มกริ่ม เมื่อรอยสีระเรื่อเป็นกลุ่มๆ แผ่กระจายเต็มตัวเธอเป็นฝีมือของเขาเองแทบทั้งสิ้น
“ผมพาหนูริกาของปิป้าออกไปเดินเล่นรับลมด้านนอกก่อนนะครับ ปิป้าจะได้ทำความสะอาดห้องตามสบาย แต่ผมว่าแมลงมันคงชอบผิวนุ่มๆ ของหนูริกาของปิป้าแหละครับ มันอาจจะย้อนกลับมาอีกครั้งเพราะเกิดติดใจก็ได้” สเตฟานพูดหน้าตาย ช้อนอุ้มกุมาริกาขึ้นจากโซฟานุ่มไม่ฟังเสียงร่ำร้องของเธอสักนิด วางร่างกายอ่อนบางบนรถวีแชร์ ก่อนจะเข็นรถพากุมาริกาออกไปนอกห้องนอน เพื่อเปิดโอกาสให้ปิป้าและคนงานทำความสะอาดห้องนอนของกุมาริกา กำจัดแมลงตั
