“อ๋อ...ปิป้ารู้แล้ว คุณกีคงให้ใส่ไว้ป้องกันคุณหนูของปิป้าละสิคะ...แหมฉลาดจริงเชียว คงรู้ว่าคุณหนูของปิป้านะน่ากลัวสำหรับผู้หญิงซื่อๆ ดีแล้วล่ะค่ะ ถ้ายังไม่อยากเสียใจ หนูริกาอยู่ให้ห่างคุณหนูของปิป้าไว้ก็ดี ผู้หญิงดีๆ ควรหลีกให้ห่างพ่อเจ้าประคุณของปิป้า เพราะกระล่อนเสเพลจนจับไม่อยู่” สาวใหญ่รำพันอย่างอ่อนใจ บ่นว่าเจ้านายที่เลี้ยงดูมาแต่วัยเยาว์ด้วยความเอือมระอา
“ค่ะ...”
“ไปกันเถอะค่ะ ปิป้าจัดห้องไว้ให้แล้ว ไปพักผ่อนก่อนเดินทางมาเหนื่อยๆ แล้วค่อยลงมาทานอาหารกลางวันกัน วันนี้ไม่มีใครมาแล้วล่ะค่ะ ปิป้าจะทำอาหารมื้อใหญ๋เลี้ยงคุณริกาเอง ฉลองการมีเพื่อนคุยคนใหม่ในคฤหาสน์กว้างๆ ที่มีแค่คนแก่กับคนทำงาน”
“อิๆ...” กุมาริกาหัวเราะร่าเริงเมื่อสาวใหญ่บ่นเสียงขรม ร่ายยาวถึงความหงอยเหงาที่ถูกทิ้งขวางให้ดูแลคฤหาสน์หลังใหญ่โตเพียงลำพัง
“ริกาไม่เคยเดินทางไกลบ้านมาก่อนเลยค่ะปิป้า ธรรมดาอยู่บ้านริกาก็อยู่บ้านแค่คนเดียว คุณพ่อชอบเดินทางไปนู้นไปนี่บ่อยๆ ริกาเลยชินกับการอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็ก ชอบทำอาหารทานเองแล้วก็อ่านหนังสือฟังเพลง นี่เป็นครั้งแรกที่ริกาจากบ้านมาไกลและคนละทวีปกับบ้านเกิด อาหารการกินริกาไม่คุ้นเคยเท่าไรเลยค่ะ แต่ริกาว่าอาหารของฝรั่งเศสน่าสนใจน่าศึกษามากค่ะ รสชาติจัดจ้านน่าลิ้มรส” กุมาริกาพูดน้ำเสียงกระตือรือร้น พรรณนาถึงหน้าตาน่าสนใจของอาหารนานาชนิดในฝรั่งเศสที่สีสันจัดจ้านน่าสนใจเรียนรู้
“ถ้าไม่เหนื่อยจนเกินไป คุณริกาลงไปดูตอนปิป้าทำก็ได้นะคะ ถ้าไม่กลัวกลิ่นอาหารจะติดเสื้อผ้า”
“ปิป้าเรียกริกาว่าริกาเฉยๆ ก็พอค่ะ เรียกคุณมันฟังดูห่างเหิน ขอริกาเป็นลูกเป็นหลานปิป้าด้วยอีกคนนะคะ ริกาไม่ค่อยมีญาติสนิทที่ไหน มีแค่คุณพ่อกับกีแค่นั้น”
“โธ่! แม่คุณ...ได้สิคะหนูริกา ปิป้าก็ไม่มีใครเหมือนกัน ปิป้ามีแค่คุณหนูคนเดียว เพิ่มหนูริกามาอีกคนก็ดีปิป้าจะได้มีลูกสองคน ผู้หญิงหนึ่ง ผู้ชายหนึ่ง” สาวใหญ่พูดยิ้มๆ อ้าแขนออกจนกว้างเมื่อสาวน้อยถลาเข้าไปกอดอย่างยินดีปรีดิ์เปรม
“ริกาดีใจจัง ริกาไม่มีคุณแม่ มีแค่คุณพ่อคนเดียวเท่านั้น ปิป้าเป็นแม่ให้ริกาได้ไหมคะ”
“ได้สิคะ ปิป้าก็ไม่เคยมีลูกสาวสวยๆ แบบนี้มาก่อน มีแต่ลูกชายเกเรมาทั้งชีวิต ลองมีลูกสาวน่ารักๆ บ้างก็ คงดี”
เสียงหัวเราะร่าเริงสดใสอารมณ์ดีดังกังวานทั่วทั้งคฤหาสน์ เมื่อสาวใหญ่ถูกชะตารักใคร่กุมาริกา จนนับเป็นบุตรสาวของตัวเอง แต่ก็ไม่วายกระแนะกระแหนสเตฟานให้กุมริกาฟังอยู่ตลอดเวลาด้วยความรักใคร่เอ็นดู คงเพราะสนิทสนมเลี้ยงดูกันมาตั้งแต่วัยเยาว์จนเติบใหญ่ เป็นหนุ่มหล่อทรมานสายตาสาวๆ และเป็นเสเพลย์บอยตัวพ่อ หลอกล่อผู้หญิงเป็นว่าเล่น เมื่อมีเสน่ห์ล้นเหลือกับทรัพย์สมบัติมาหาศาลที่สาวๆ มองแล้วตาโต หวังเข้ามากอบโกยโดยไม่รู้ว่าเป็นกับดัก เป็นเหยื่อล่อให้หลงอยู่ในวังวนสิเน่หา จนเมื่อดื่มด่ำกับความสาวสดจนหมดความหวานแล้วสเตฟานก็สลัดทิ้งอย่างไม่ใยดี
กุมาริกาใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานในคฤหาสน์กว้างใหญ่อย่างมีความสุข ได้ศึกษาเรียนรู้รสชาติคาวหวานของอาหารฝรั่งเศสโดยแม่ครัวใหญ่ ปิป้า ได้เล่นน้ำในสระกว้างใหญ่ไพศาลอย่างชุ่มฉ่ำชื่นหัวใจโดยไร้สายตาจ้อง เมื่อคฤหาสน์กว้างมีแค่คนงานและปิป้าแค่นั้น สาเหตุเพราะเจ้าของตัวจริงเริงร่าอยู่ในคอนโดกลางกรุงปารีสกับสาวๆ ทรงโตที่อยู่รายรอบ กุมาริกาจึงเห็นเพียงรูปถ่ายในห้องโถงที่เป็นรูปเต็มตัวของสเตฟาน กับตามแม็กกาซีนชื่อดังต่างๆ ที่ประโคมข่าวซุบซิบถึงความเชี่ยวชาญในวงธุรกิจ กับข่าวฉาวๆ ยามที่ชายหนุ่มควงนางแบบดัง ไปเริงร่าสนุกสนาน ตามสถานที่ต่างๆ ทั่วกรุงปารีสโดยไม่แคร์สื่อหรือสังคมไม่เคยเห็นตัวจริงเป็นๆ สักที ทั้งที่อยู่ใต้หลังคาคฤหาสน์ดียองตูว์มาเกือบสองอาทิตย์ สเตฟานเป็นคนรูปเขาองอาจ หน้าคร้ามคมเข้มแข็ง ดวงตาคมกริบเหมือนใบมีดโกน รับกับจมูกโด่งเป็นสันกับริมฝีปากหนาหยัก พอจัดมารวมกันประกอบเป็นรูปหน้าที่งดงามจับตา กุมาริกาเห็นครั้งแรกในรูปขนาดเท่าตัวจริงกลางห้องโถงใหญ่ยังหลงละเมอ เผลอจ้องไม่วางตา แต่เมื่อรู้สึกตัวจึงสะบัดความฟุ้งซ่านที่ก่อขึ้นในใจทิ้งไป เพราะหวนนึกถึงคำตักเตือนของกีดีเย่และปิป้า ทั้งสองคนจะกล่าวย้ำถึงความน่ากลัวของสเตฟานให้ฟังทุกครั้งอย่างหวังดี
“คนอะไรไม่รู้ ตาคมเหมือนใบมีดโกน มองแต่ละทีสะบัดร้อนสะบัดหนาว ริกาไม่แปลกใจแล้วละค่ะ ว่าสาวๆ ตกหลุมเสน่ห์และหลงรักคุณได้ง่ายๆ เพราะเหตุใด” กุมาริกาพึมพำเสียงแผ่วๆ เธอยืนแหงนเงยหน้าอยู่ด้านหน้ารูปขนาดเต็มตัวของสเตฟาน ทุกครั้งที่เดินผ่านบริเวณนี้สาวน้อยมักจะหยุดมองด้วยความชื่นชมจนพอใจ ก่อนจะตัดใจเดินจากไปอย่างเจียมตัวเจียมใจเมื่อสเตฟานอยู่ไกลจนเกินจะเอื้อมถึง สูงเหมือนปุยเมฆที่ลอยออยู่บนฟ้าบางเบาจนไม่อาจจับต้องได้
ผมยาวสลวยปลิวสะบัดยามสายลมผัดผ่าน วงหน้าหวานกระจ่างใสงดงาม แต่! เสียดายที่สเตฟานไม่เคยได้เห็นสักครั้งเดียว มิเช่นนั้นสาวน้อยคงไม่อยู่รอดปลอดภัยภายใต้อาณาจักรของพญาอินทรี เมื่อความสาวสดอาจปลุกความกระหายหิวในตัวของพญาอินทรีหนุ่มแบบสเตฟาน ดียองตูว์ให้พลุ่งพล่านขึ้นมาได้ ซึ่งปิป้ามองดูอย่างเป็นห่วง และช่วงเวลาที่มีความสุขมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว กุมาริกามาพักอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ดียองตูว์ไม่นานก็จริง แต่ได้รับความรักล้นเหลือจากทุกคน ไม่ว่าจะตัวปิป้าหรือคนงานทั้งหมด เมื่อสาวน้อยนอบน้อมถ่อมตัวไม่เคยถือตัว เต็มใจช่วยคนงานในบ้านทำงานอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย เรียนรู้การทำอาหารจากปิป้าและแม่ครัวประจำคฤหาสน์อย่างจริงจัง แค่เวลาไม่นานรสมือของกุมาริกาก็เกือบเสมอเทียมเท่าคนสอน ได้รับคำชมมากกว่าติจนสาวน้อยยิ้มหน้าบานและเพิ่มความตั้งใจจริงมากขึ้นกว่าเดิม ทั้งคาวทั้งหวานจนสามารถเปิดร้านอาหารเล็กๆ ค้าขายได้เลยทีเดียว เมื่อฝึกฝีมือกับแม่บ้านเก่าแก่ในคฤหาสน์ดียองตูว์ที่มีประวัติยาวนานนับทศวรรษ
แม็กกาซีนในมือของกุมาริกามีภาพข่าวฉาวๆ ของสเตฟานเช่นเดิม สาวน้อยย่นปลายจมูกให้ชายหนุ่มบนหน้าหนังสือบ่นว่าเบาๆ ด้วยความน้อยใจแทนปิป้า เมื่อเกือบสองอาทิตย์ที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ดียองตูว์ กุมาริกาไม่เคยได้พบเจอสเตฟานเจ้าของตัวจริงสักครั้งเดียว สาเหตุหลักคงมาจากสาวทรงอะร้าอร่ามที่โอบกอดเกี่ยวกระหวัดชายหนุ่มเอาไว้ ทำให้ปิป้าหงอยเหงาอยู่ในคฤหาสน์อย่างเดียวดาย "คนบ้ากาม หื่น...น่าสงสารปิป้าจัง” กุมมาริกาใช้ปลายนิ้วพลิกกระดาษหน้าต่อไปในแม็กกาซีนเล่มโตเธอเปิดดูไปเรื่อยๆ ดวงตากลมโตมองดูข่าวซุบซิบเกี่ยวกับวงการธุรกิจและสังคมไฮโซที่ล้วนแล้วแต่เกี่ยวข้องกับหนุ่มเจ้าเสน่ห์แบบสเตฟานแทบทั้งสิ้น ไม่ว่าจะมาดเฉียบคมในฐานะนักธุรกิจใหญ่ หรือมาดหนุ่มกะล่อนในสถานที่อโคจร ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนสเตฟานก็เป็นจุดสนใจได้ตลอดเวลา ในรูปแบบที่น่าสนใจแทบทั้งสิ้น เสน่ห์มากมายล้นเหลือกระจายฟุ้ง ลอยตลบอบอวลอยู่ในอากาศจนสาวน้อยสาวใหญ่ตกบ่วงเสน่ห์ตามติดสเตฟานกันเป็นกระพรวน
“ยี้...” กุมาริกาหลับตาปี๋ ปิดหน้าหนังสือแม็กกาซีนลงอย่างรวดเร็ว เมื่อเปิดเจอหน้าหนังสือที่สเตฟานกำลังบดจูบแบบดูดดื่มกับนางแบบสาวชื่อดังกลางผับดังอย่างไม่อายสายตาใครๆ หรือสื่อต่างๆ ที่กำลังจับตามอง หัวใจสาวเต้นกระหน่ำไหวระทึก ยามนึกถึงเรียวปากบางเฉียบร้อนระอุที่แนบอยู่บนเรียวปากอิ่มของตัวเองมโนแทนนางแบบในรูปภาพ ฝ่ามือเรียวบางยกลูบเรียวปากอิ่มของตัวเอง ก่อนจะกระโดดลงจากเก้าอี้นั่งเมื่อเบาะแข็งกระด้างขึ้นมาแบบฉับพลัน ลมหายใจหอบกระชั้นร้อนรุ่มจนทนไม่ไหว เธอหวาดกลัวความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นในใจ ความรู้สึกแปลกๆ ที่ทำให้หัวใจไหวระทึกเต้นโครมคราม