ชิดชนกที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกับดอกสร้อยปรามเพื่อน เพราะร้านยังไม่ปิด ทอฝันก็ยุ่งอยู่กับการรับออเดอร์ช่วยลูกน้อง และในร้านไม่ได้มีแค่พวกเธอเท่านั้น ยังมีลูกค้าคนอื่นอยู่ด้วย
“อิช้อย ! ฉันตื่นเต้น ดูสิขนลุกไปหมดแล้ว” ดอกสร้อยยกแขนขึ้นมาให้เพื่อนดู หญิงสาวลูบแขนตัวเองเร็ว ๆ แล้วทำท่าสะบัดร้อนสะบัดหนาว
“เก็บความร่านไว้ก่อนดีไหม ถามเพื่อนหน่อยว่างานหนักไหม เครียดหรือเปล่า หรือมีอะไรให้ช่วยไหม แบบนี้จะดีกว่านะ” ชิดชนกมองค้อนดอกสร้อย ก่อนจะหันไปถามจารวีด้วยความเป็นห่วง
“ว่าไงจา งานโอเคไหม งานหนักเกินไปหรือเปล่า”
“ก็โอเค ไม่หนักเลย” เรียกว่าไม่มีงานให้ทำเลยจะดีกว่า เธอยังแอบกังวลอยู่ในใจเลยว่า เดือนนี้เขาจะจ่ายเงินเดือนให้เธอไหม เพราะเธอแทบไม่ได้ทำงานอะไรเลย
“ท่านประธานใจดีไหม” หลานยายช้อยซักต่อ
“จะ...ใจดี” ก็คงใจดีแหละ เพราะเขาไม่ไล่เธอออก ทั้งที่เธอทำเรื่องน่าอายไปตั้งสองครั้งสองครา
“
