"ไม่ ไม่มีใครทั้งนั้น ข้าทำทุกอย่างเองคนเดียว จะลงโทษยังไงก็เชิญ"
คราวนี้จู่เช่อหนิงเอ่ยปากยอมรับผิดอย่างไม่อิดออด แม้ว่าร่างกายจะสั่นเทาไปด้วยความหวาดกลัว แต่ในแววตากลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว จนหม่าเหลียนเฟยต้องถอนหายใจออกมาด้วยความหนักใจ
“เอาเถิด หากตอนนี้เจ้ายังไม่พร้อมที่จะพูดความจริง ข้าก็จะไม่คาดคั้น เพียงแต่หากเจ้ายังยืดเยื้อเรื่องราวต่างๆต่อไป หากเกิดสิ่งใดขึ้นต่อคนของเจ้าที่อยู่ข้างหลัง ข้าก็คงไม่สามารถที่จะช่วยอะไรเจ้าได้อีก ไปกันเถิดเพคะท่านอ๋อง”
หญิงสาวหันกลับมาเอ่ยชวนชายหนุ่ม เมื่อเห็นเขาพยักหน้าให้ทั้งคู่จึงพากันก้าวจากมา
“เดี๋ยวก่อน!แม่นางหม่า” เสียงเรียกที่ดังมาจากข้างหลังทำให้นางชะงัก ทั้งยังหันไปมองยังที่มาของเสียง
“หากข้ายอมบอกความจริงทุกอย่าง เจ้าจะสัญญาได้หรือไม่ ว่าจะช่วยนำตัวพ่อแม่ของข้าออกมาจากนรกแห่งนั้น”
หญิงสาวหันกลับไปมองหน้าอ๋องหนุ่มก่อนจะเผยรอย
