ทางฝั่งของหญิงสาว ที่ตอนนี้กำลังนั่งสางผมเตรียมเข้านอน แต่ก็ยังตกอยู่ในภวังค์จนหนี่เหยาเอ๋อร์เอื้อมมือมาแตะจึงได้รู้สึกตัว
“พี่เหลียนเฟย เป็นอะไรไปเจ้าคะ ทำไมข้าเรียกตั้งหลายทีพี่ก็ไม่ได้ยิน หรือว่ากำลังคิดถึงใครอยู่เอ่ย” เด็กสาวเอ่ยทั้งอมยิ้มอย่างล้อเลียน ทำให้หญิงสาวต้องหันไปทำเสียงดุใส่
”แก่แดดแก่ลมใหญ่แล้วนะเราน่ะ ใครเป็นคนสอนให้ล้อเลียนพี่เยี่ยงนี้กัน ฮึ”
เด็กสาวหัวเราะก่อนจะพูดออกมา
”ไม่มีใครสอนเหยาเอ๋อร์หรอกเจ้าค่ะ เพียงแต่ตอนนี้ ทั่วทั้งจวนก็รู้กันหมดว่า พี่เหลียนเฟยเป็นคนพิเศษของจวน ไม่แน่ว่าพี่อาจจะได้อุ่นเตียงให้ท่านอ๋อง ขอโทษเจ้าค่ะ”เด็กสาวหยุดพูดเมื่อเห็นหญิงสาวมีสีหน้าเปลี่ยนไป
”ไม่เป็นไรหรอก เพียงแต่พี่หาได้คิดอุ่นเตียงให้ท่านอ๋องไม่” นางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
” แล้วพี่เหลียนเฟย ไม่ได้รักท่านอ๋องหรือเจ้าคะ“
“พี่ไม่มีสิทธิ์หรอกนะ เจ้าก็รู้นี่ ว่าพี่เป็นเพียงหญิงห
