“วางไว้อย่างนั้นแหละ...ไม่ต้องยุ่ง!!” ชายหนุ่มตวาดเสียงดังอย่างหัวเสีย ดูๆ เหมือนมันจะยุ่งกันไปใหญ่ เรื่องเก่ายังไม่คลี่คลาย เขาก็ก่อเรื่องใหม่ และมันใหญ่ยิ่งจนคิดว่าอัญชันไม่น่าจะให้อภัย แต่เขารึจะถอย!! แต่ตอนนี้ต้องกันคนไม่เกี่ยวข้องออกไปก่อน
“ทำไมล่ะคะ?”
“ไม่ทำไม!! แต่ไม่ต้องยุ่ง... เพราะหากผมจะเอากรงกลับ เดี๋ยวให้ไอ้พิ้งมันมาเอากลับเอง คุณจะยกไปทำไมให้หนักแรง กรงนะไม่ใช่ตะกร้าดอกไม้” ชายหนุ่มตอบเสียงเย็น เขาหมุนตัวเดินออกไปนอกบ้านและลิเดียก็วิ่งตามมาติดๆ เธอพยายามจะคล้องแขนชายหนุ่ม แต่เขารู้ทันเสียก่อนจึงปัดมือเรียวบางนั้นออกไปได้ทัน
หญิงสาวสะบัดค้อนให้ชายหนุ่มทางด้านหลัง เธอเดินตามติด กระแทกปลายเท้าระบายอารมณ์ฉุนเฉียว เขาแปลกไปตั้งแต่มาอยู่เมืองไทย!! และดีรู้จักผู้หญิงแปลกๆ คนนั้น คนที่แววตาเฉยชา เชิดหน้าตอบโต้เธอแบบไม่สะทกสะท้าน แววตาเอาเรื่องเมื่อเธอคิดจะลงมือทำร้าย จนลิเดียต้องถ
