“ปล่อย!!” สาวน้ำแข็งของเขาที่เฉยชาเป็นนิจ เวลานี้เธอสะท้อนสะท้านอยู่ในอ้อมกอดเขา ผิวกายเรียบลื่นยามเมื่อถูกสายน้ำโรมลูบ เสียดสีอยู่กับแผงอกเปลือยเปล่า มันทำให้ไฟในกายลุกโพลง เกินกว่าจะดับได้...
“อัญจ๋า” ชายหนุ่มกระซิบเสียงหวาน เขาแนบหน้าผากกว้างกับโค้งหน้าผากนูนเด่นของหญิงสาว
“ปล่อยค่ะ...เราไม่ควรทำแบบนี้ ใครมาเห็นเข้าอัญจะเอาหน้าไปไว้ไหน?” เธอตอบกลับ หางเสียงสั่นพร่า เอียงใบหน้าหลบการชิดใกล้
“ไม่มีใครเห็นหรอกจ้า มืดแล้ว ผมอยากจูบอัญ...อัญจะห้ามผมเหรอ?”
“มันไม่เหมาะหรอกค่ะ อย่าทำแบบนี้ คุณกำลังดูถูกอัญนะคะ” ขนาดในความฝันอัญชันยังฝืนความต้องการของตัวเอง
“เหมาะที่สุด ไม่มีอะไรเหมาะเท่านี้อีกแล้วอัญ อัญเองก็ชอบให้ผมจูบ!! ไม่ใช่เหรอ ผมรู้นะ อย่าปิดบังความต้องการของตัวเองเลย”
ชายหนุ่มดื้อ และดันทุรัง เขาประกบปากจูบอัญชันหน้าด้านๆ และก็เหมือนเดิม เขาได้รับการตอบรับอย่างดีจากคนที่ปฏิเสธหัวช
