บทที่2.ยายแป้นทอง
1562 คำ
“แม่ถอนตัวดีไหมอะ เป็นแค่พี่ดีกว่าไหมลูเซียน? พ่อแก...แม่บอกตรงๆ เลยว่าไม่ชอบ...ดูๆ เหมือนคนบ้ากาม มองแต่นม... ผู้ชายอะไร!!”
เธอบ่นพึม...แล้วจึงรีบสะบัดเรื่องค้างคาในหัวทิ้ง เดดไลน์ขยับใกล้เข้ามาอีกวัน เพราะฉะนั้นเธอควรเริ่มทำงานได้แล้ว ก่อนที่บรรณาธิการจอมโหดจะเชือดเธอทิ้ง...เพราะการส่งงานล่าช้าของตัวเอง
“สู้โว้ยไอ้อัญ! ...เปิดคอมทำงาน เคาะแป้นรัวๆ ฟิวจงบังเกิดเถิดวันนี้ งานอิฉันจะได้ขยับใกล้ปิดเสียที เพี้ยง!!” เธอยกมือขึ้นไหว้ท่วมศีรษะ เดินไปเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อลงมือทำงาน โดยมีเจ้าตัวอ้วนขนฟูคอยวิ่งเล่นอยู่ใกล้ๆ เป็นกำลังใจให้เธอทำงาน ยามเมื่อยล้าตาและนิ้ว พอหันไปมองความน่าชังของลูเซียน เธอก็จะอารมณ์ดีจนขยับนิ้วรัวเหมือนข้าวตอกแตก ความฟินพาไปงานขยับมากกว่าที่คิด...ลูเซียนหนูเป็นเทวดาของแม่เลยลูก...
บทที่2.ยายแป้นทอง
หญิงชราอายุประมาณ70ปี ยายแป้นทองเศรษฐินีแห่งเมืองปากน้ำโพ เจ้าของบ้านหลังใหญ่ทรงไทยโบราณตั้งอยู่ริมแม่น้ำยม ตำบลท่าไม้ หนึ่งตำบลหนึ่งในอำเภอชุมแสง ตัวบ้านหันหน้าเข้าหาแม่น้ำสายใหญ่ เพื่อรับลมธรรมชาติที่พัดโบกโบยเข้ามา เป็นบรรยากาศเย็นสบาย แม้อากาศจะร้อนอบอ้าวเพราะอยู่ในช่วงฤดูร้อน
นางกำลังนั่งตะบันหมาก เป็นคนเก่าแก่ที่ยังยึดธรรมเนียมปฏิบัติเก่าๆ โดยไม่คิดจะเปลี่ยน รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ดีกับช่องปาก แต่มันติดเสียแล้วก็เลยยากที่จะเลิก ขอนิดๆ หน่อยๆ พอให้หายยาก ลดความทุรนทุราย
“ไอ้หมา...ให้ไปตามลูกหมาหายไปเป็นชาติ มัวไปไถลมองนมสาวที่ไหนอีกหรือเปล่าล่ะยะ” นางมองเห็นลูเซียโน่เดินมาแต่ไกล จึงตะโกนถามเสียงแหลม
“ยายอ่า...ผมเป็นคนแบบนั้นตอนไหนครับ เขาเปิดให้มองก็ต้องมองสิครับ ของดีๆ ชวนมอง ๆ ไม่มองเสียดายแย่เลย” ชายหนุ่มแก้ตัวเสียงอุบอิบ ทรุดนั่งบนตั่ง สอดมือสวมกอดเอวอวบๆ ของคุณยาย
“ไม่ต้องมาแก้ตัว...ไหนลูกหมาที่ให้ไปตาม แล้วไปวุ่นวายกับหนูอัญเขาหรือเปล่าล่ะ? เขาปลีกวิเวกต้องการความเป็นส่วนตัวอยู่ด้วย ไอ้ตัวนั้นยิ่งโคตรซน...อยู่ไหนตามเจอไหม? ถ้าไม่เจอจะได้เกณฑ์คนงานออกไปตามหามัน”
ยายแป้นทองถามเป็นชุด!!
“เจอแล้วครับ อยู่บ้านหนูอัญของคุณยายนั่นแหละ ไอ้ลูเซียนมันสวามิภักดิ์กับคนสวย เธอเลยขอให้มันอยู่เป็นเพื่อนก่อน...ผมเลยต้องกลับมาเอาอาหารเม็ดไปให้ ดูเหมือนมันจะอยากอยู่ยาว” ชายหนุ่มพูดเรียบๆ ไร้พิรุธ แต่คนอาบน้ำร้อน ผ่านหนาว ผ่านฝนมาหลายฤดูก็ยังรู้ทัน อัญชันไม่ได้ขี้เหร่เสียหน่อย เพียงแต่เธอไม่ค่อยแต่งตัวและชอบอยู่เงียบๆ จึงครองความโสดมาได้ยาวนานจวบจวนเกือบ30 แล้วไอ้หลานชายข้างๆ ท่านนี่ก็เหมือนกัน ปาเข้าไป34 ยังหาเมียเป็นตัวๆ ไม่ได้สักที มีแต่ควงสาวคนนั้น คนนี้โฉบไปนั่นที่นู่นที...จนท่านล่ะเวียนหัว รูปหล่อปานเทพบุตรจุติมาเกิด แถมพกเจ้าชู้ไก่แจ้ ไก่เขี่ยมาเต็ม นางรอที่จะอุ้มเหลนจนจวนจะลงโรง ก็ยังไม่มีวี่แววสักทีจนอ่อนใจ พิมพิไลหรือจะกำราบลูกชายได้ แถมเป็นบุตรชายคนเดียวที่เป็นลูกหัวโปรด หล่อนจึงได้แต่ตักเตือน...และได้แต่รอ ร๊อรอ...ว่าเมื่อไรลูเซียโน่จะยอมสละโสด มีครอบครัวสักที
“หนูอัญเขาไม่ระอากับความดื้อของไอ้ลูเซียนรึ!! หมาอะไรซนฉิบหาย...สวนฉันป่นปี้หมด มันรื้อจนกระจุย” นางบ่นเบาๆ ด้วยความเอือม
“ไม่เห็นว่าอะไรนี่ครับ ออกจะรักกันดี”
“รักกันดี แกรู้ได้ยังไงหะ เขาอาจจะรำคาญมันก็ได้ ไปตามกลับมาไป๊ ฉันยังไม่อยากเสียเพื่อนบ้านดีดี”
“อีกแป๊บครับ...จะพาพลพรรคของลูเซียนไปด้วย เอาไปล่อตาล่อใจคนบางคน ...เธอรักหมานะครับยาย คงไม่ว่าอะไร” ปิ้ง!! เสียงกระดิ่งดังกรุ๊งกริ๊งในหัว นางเอียงคอมองลูเซียโน่ แววตาไอ้หลายชายมันเต้นวิบวับพิกล หรือว่า...มันอาจจะไปชอบพอสาวข้างบ้านหรือเปล่าหว่า? ...เป็นกามเทพอุ้มสมให้มัน จะโดนหนูอัญชันถอนหงอกเอาหรือเปล่าล่ะนี่ เมื่อหลานชายท่านมันลื่นยิ่งกว่าปลาไหลใส่สเกต ลื่นเหมือนทั้งตัวทาด้วยน้ำมันหล่อลื่น มันจึงไม่มีสาวคนไหนจับลูเซียโน่ติดเสียที
“แกรู้ได้ยังไงว่าหนูอัญรักหมา?”
“เขาปวารณาตัวเองเป็น ‘แม่’ ไอ้ลูเซียนแล้วนี่ครับยาย”
“อ๋อ!! แกเลยอยากจะพาไอ้ตัวยุ่งตัวอื่นๆ ไปล่อ...เผื่อเขาอยากจะเป็นแม่พันธุ์ให้แกอีกงั้นสิ!!”
“ยายคร๊าฟ!! ผมไม่ได้เห็นผู้หญิงเป็นแม่พันธุ์นา แค่อยากให้เค้าเห็นความน่ารักของเพื่อนพ้องลูเซียนมันบ้าง...เวลาที่ไอ้พวกนี้หนีไปเที่ยวจะได้มีคนคอยดูแล ยายก็รู้มันซนจะตาย” ชายหนุ่มซุกใบหน้าหลบสายตารู้ทันของคนเป็นยาย เขาพูดอู้ๆ อี้ๆ ตอบ มุมปากได้รูปกระตุกยิ้ม ‘แหมๆ ยายเขานี่หูไวตาไว รู้ทันไปหมด ก็อัญชันนะอึ๋ม!! ซะขนาดนั้นจะปล่อยผ่าน ให้หลุดรอดมือไปได้ยังไง’ ไหนๆ ก็ต้องมาติดแหง็กอยู่กับลูกหมา3 ตัวกับยายแก่ๆ ขอสวยๆ อึ๋มๆ มาจรรโลงใจนิดหนึ่ง...เขาจะได้กระชุ่มกระชวยไม่หงอยเหมือนหมาเศร้าเมื่อถูกเจ้าของทิ้ง
“พิ้ง!! พิ้งโว้ย...ไอ้2 แสบที่เหลือจับใส่กรงยังวะ” ยายแป้นทองตะโกนถามคนสนิท ไอ้พิ้งหนุ่มน้อยวัย18ปี เป็นลูกคนงานในบ้าน เติบโตใต้ชายคาบ้านเทพพิทักษ์ เห็นมาแต่เด็กน้อยจนเติบใหญ่
“ครับคุณยาย... เก็บเข้ากรงแล้วครับ ป่วนสวนเกือบพังแหนะคุณยาย”
“ไหมล่ะ!! หลุดออกมาจากกรงไม่ได้...ต้นไม้กู สวนกูพังบรรลัยหมด ไอ้แสบ3 ตัวนี่น่าจับไปทำลูกชิ้น!!” เสียงบ่นว่ายาวเป็นหางว่าว แต่ลองสิ ลองใครไปทำร้ายตัวแสบ3 ตัวนั่น รับรองได้ว่าคุณนายแป้นทองเป็นต้องเต้นผ่างๆ
“ไปเอาอาหารเม็ดใส่ถุงให้หน่อยสิ...เดี๋ยวหลานฉันจะเอาไปให้ไอ้ลูเซียนมัน มันไปติดสาวข้างบ้านนู้นแหนะ”
“บ้านพี่อัญเหรอครับคุณยาย...เดี๋ยวผมวิ่งเอาไปให้เองครับ”
“ไม่ต้อง!! อย่ายุ่งไอ้พิ้ง เดี๋ยวฉันไปเอง อย่า...เสื...” ชายหนุ่มกระเด้งตัวลุกขึ้นยืน เขาตะโกนไล่หลังไอ้หนุ่มปราดเปรียว จนคุณยายแป้นทองอมยิ้ม ‘แหมะๆ มีลุ้นวุ้ย!! งานนี้จะได้หลานสะใภ้หรือศัตรูเพิ่มขึ้นหว่า’ ...ก็ไอ้หลานชายของนางมันกะล่อนน้อยที่ไหนกันล่ะ
เด็กหนุ่มคอหด ยกมือขึ้นเกาศีรษะแกร็กๆ แล้วจึงเดินไปจัดการเอาอาหารเม็ดใส่ถุง มายื่นให้เจ้านายหนุ่ม แต่ก็ไม่วายชำเลืองมองเจ้านายหนุ่มด้วยความไม่เข้าใจ ก็เคยสนใจไยดีอาหารการกินของ3 แสบเสียที่ไหน วิ่งไปกวนใจยังถูกเตะ ยิ่งอยู่ลับหลังคุณยายแป้นทองด้วยแล้ว เฉียดเข้าไปใกล้มีหวังโดนฝ่าเท้า นี่ถึงขนาดจะเอาไปบริการให้ถึงที่ ‘ชักเป็นห่วงพี่อัญชันเสียแล้วซี ก็เจ้านายของเขานะตัวดี ชอบหลอกล่อผู้หญิงสาวๆ พี่อัญชันจะตามเล่ห์คุณลูเซียโน่ทันไหมนะ ดูๆ แล้วเป็นคนใสๆ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ออกจะเก็บตัวแล้วทำไมเข้าตาเสือหิวอย่างเจ้านายได้หว่า’ พิ้งคิดจนปวดหัว แต่ก็หาสาเหตุไม่เจอ...
“ไอ้พิ้ง เอาไอ้2 ตัวนั่นใส่กรงมาด้วยนะ จะพาไปหาไอ้ลูเซียนมัน” เสียงห้าวๆ ตะโกนบอก หลังเขาเอาอาหารเม็ดไปวางไว้ให้ จะสั่งทีเดียวก็ไม่สั่ง ให้เดินย้อนไปย้อนมาอยู่ได้ ยิ่งกำลังจะวิ่งไปเตือนพี่อัญชันสักหน่อย...
เด็กหนุ่มหิ้วกรงใส่ลูกสุนัขมาส่งให้นายหนุ่ม...เด็กชายตวัดค้อนให้ แถมยังบ่นพึมพำ...ด้วยความน้อยใจ...เพราะถูกลูเซียโน่สั่งห้ามไม่ให้ตามไปด้วย
“ไม่ต้องตามมานะเว้ย!! อย่าสอด เข้าใจ๋!!” ชายหนุ่มหิ้วกรงใส่ลูกสุนัขตัวน้อยเดินตรงไปยังบ้านหลังเล็กของอัญชัน เขาเดินเลาะข้างรั้ว ข้ามสะพานไม้ที่สร้างไว้ข้ามร่องน้ำเล็กๆ ที่ขุดเจาะต่อมาจากแม่น้ำใหญ่ด้านหน้าบ้าน เพื่อให้ร่องน้ำหล่อเลี้ยงผลไม้ยืนต้นในสวนหลังบ้าน เป็นภูมิปัญญาของชาวบ้านโดยไม่ต้องรดน้ำต้นไม้ เมื่อมีน้ำหล่อเลี้ยงอยู่โคนต้น
ชายหนุ่มเดินย่องเงียบ เมื่อในบ้านหลังน้อยเงียบเชียบไร้เสียงคน... เขาสอดตามองตรงช่องหน้าต่าง จึงเห็นว่าหญิงสาวนอนหลับสนิทโดยมีไอ้ตัวแสบนอนหมอบเฝ้าอยู่ไม่ห่าง มันกระดิกหางดุกดิก เมื่อเขาเปิดประตูบ้านเข้าไป ไอ้ตัวแสบคลานกระดืบๆ เข้าไปหาชายหนุ่ม มันไม่ส่งเสียงสักเอะ!! เหมือนกับรู้ว่าหญิงสาวต้องการความสงบ
- ผู้เขียน
