พ่อบ้านจงหันไปมองหน้าคุณนายรองครั้งนั้นเขาเองก็จำได้ที่ ท่านนายพลเอ่ยไว้ แต่หลังจากนั้นหนึ่งเดือนคุณนายรองกลับบอกว่า ท่านนายพลให้เธอดูแลเรื่องบัญชีเอง ทั้งคุณนายไม่อยู่เขาจึงไม่ได้ถามใคร
“ไม่ใช่ว่าหลังจากนั้นหนึ่งเดือนนายท่านให้ท่านนายพลมาแจ้งผมเหรอครับว่า ต่อไปเรื่องภายในบ้านและค่าใช้จ่ายนั้นให้คุณนายรองจัดการเพียงคนเดียว”
“ไม่นะฉันไม่เคยสั่งอะไรแบบนั้น ฉันไม่ได้หลงภรรยาจนไม่มองถึงความเป็นจริง ไม่มีบ้านไหนหรอกนะที่ให้เมียรองขึ้นมาอยู่เหนือ ภรรยาหลวง หรือลูกของตัวเอง หากอาอีไม่อยู่คนที่ดูแลต่อจะต้องเป็นซือถงสิหรือไม่ก็ภรรยาเจ้าใหญ่ พ่อบ้านจงทำไมทำงานหละหลวมแบบนี้” นายพลกว้านรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเขาเป็นคนโง่อย่างไรไม่รู้ ก่อนจะหันไปมองหน้าภรรยารองด้วยความผิดหวัง แม้จะไม่ได้รักแต่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของเขาอีกคน
“ตอนนี้พ่อก็รู้แล้วจะทำยังไงต่อไปคะ” กว้านซือถงไม่มีความเห็นใจใครทั้
