“พวกนายทั้งสองคนถ้าครั้งนั้นตัดสินใจเข้ากองทัพด้วยกัน ตอนนี้คงมีตำแหน่งแล้ว” เหวินหยวนต้ายอมรับว่าแต่ละครั้งเวลาที่เขาอยากได้คำปรึกษาเขามักจะคุยกับสองพี่น้องบ้านตู้เสมอ หากครั้งนั้นทั้งสองคนตัดสินใจเข้ากองทัพวันนี้คงจะมียศมีตำแหน่งแล้วเช่นกัน
“ไม่ล่ะ นายก็รู้ฉันกับเจ้ารองไม่ชอบใช้ชีวิตที่เสี่ยงอันตราย อีกทั้งเราสองคนห่วงพ่อแม่และอาเหมย จึงยอมที่จะเป็นชาวบ้านธรรมดา อย่างน้อย ๆ หนึ่งในพวกเราสามคนก็มีนายคนหนึ่งที่เจริญก้าวหน้า ยังไงอาจารย์ที่จากไปคงภูมิใจ” พอพูดถึงอาจารย์ที่พวกเขารู้จักในนามของพรานป่าที่พบเจอในกระท่อมบนเขาสมัยที่ยังเป็นเด็ก ท่านไม่ใช่สอนเพียงอ่านเขียนนอกเวลาเรียน แต่ท่านยังสอนการต่อสู้ทุกรูปแบบจนทุกคนชำนาญรวมทั้งสอนการเป็นพรานป่าอีกด้วย ชายหนุ่มจึงทำหน้าเศร้าเล็กน้อยอีกสองคนจึงทำสีหน้าคล้ายกัน
“ป่านนี้อาจารย์คงมองพวกเราทั้งสามคนจากบนฟ้า และท่านเองก็คงเจอกับครอบครัวแล้ว” ตู้
