ทางด้านตู้เซียงเหมยระหว่างทางที่จะไปร้านของเหวินหลงหญิงสาวหันไปมองร้านเปิดใหม่ที่ขายเครื่องสำอางเธอคิดว่าคงจะรับมาจากทางใต้เลยไม่คิดอะไรมาก เมื่อมาถึงร้านของเหวินหลงเธอจึงเข้ามาสั่งไข่ไก่ และผักที่จะต้องเอาไปทำไส้เกี๊ยวและซาลาเปา
“พี่ใหญ่เหวิน สวัสดีค่ะของเหลือน้อยมากแล้วนะเนี่ย” ตู้เซียงเหมยยิ้มดีใจที่ร้านพี่ชายสามีมีลูกค้ามาอุดหนุนเยอะ
“ใช่ นี่มีร้านอาหารมาสั่งของไว้ด้วยนะแต่พี่ยังไม่รับปากเพราะ แต่ละวันพี่ไม่รู้ว่าจะมีของมาส่งมากน้อยแค่ไหน” เหวินหลงยิ้มแย้ม แม้ว่าจะเหนื่อยและวุ่นวายเล็กน้อยแต่เขาก็มีความสุขเพราะนี่คือการเริ่มต้นที่ดีของครอบครัว
“ดีแล้วพี่ ทำไมไม่ให้น้องสี่ของบ้านเหวินหาซื้อลูกหมูมาเลี้ยงละแล้วส่งขายพี่ ฉันว่ารายได้ดีอยู่นะ ตอนนี้ทางรัฐก็ไม่ได้จำกัดอาหารเหมือนเมื่อก่อน ฉันว่าดีกว่าเลี้ยงไก่ไข่ หรือปลูกผักแค่สองอย่าง ยังไงพ่อสามีก็อยู่ด้วยท่านเองจะได้มีรายได้” ตู้เซี
