บทที่ 7 ซึ้งใจ
1021 คำ
หลายปีก่อน สาวสวยวัยมัธยมหกล้มเป็นแผลมีเลือดไหลซึม เขาเลือกที่จะหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเลือดที่หัวเข่าให้กับหญิงสาวอย่างไม่นึกรังเกียจ เธอได้แต่มองเขาอึ้งๆและรู้สึกประทับใจเขามากขึ้นเรื่อยๆ
“อะ เอ่อ...ไม่ต้องค่ะพี่คีรี” ผลิตาแสนจะเกรงใจไม่คิดว่าเขาจะทำถึงขนาดนี้ ความจริงก็แค่หกล้มเป็นเพราะเธอซุ่มซ่ามถึงได้เจ็บตัวอยู่เรื่อย
“อยู่นิ่งๆสิครับเลือดออกใหญ่แล้ว” ชายหนุ่มตอบกลับเสียงเข้มหญิงสาวเลยทำได้แค่อยู่นิ่งๆ
“ค่ะ”
“รอแปบนึงนะพี่ขอไปเอากล่องยามาก่อน”
“ค่ะ” เธอก้มลงมองแผลตัวเองสลับกับคนตัวโตที่หายเข้าไปหยิบกล่องยามาให้เธอ รอไม่นานชายหนุ่มก็กลับมาพร้อมกล่องปฐมพยาบาลที่ข้างในบรรจุไปด้วยยาชนิดต่างๆ เธอรู้สึกแสบจนต้องร้องออกมาแต่เขาก็บีบมือให้กำลังใจเธอ
“เดี๋ยวก็หายนะ แผลแค่นี้ไกลหัวใจ”
“ขอบคุณค่ะ แล้วแผลแบบไหนถึงจะใกล้หัวใจละคะ”
“ก็แผลใจที่มันกระทบต่อความรู้สึกส่วนลึกไงครับ”
“อย่างนี้นี่เอง ลิตาเข้าใจแล้วค่ะ”
“เกิดอะไรขึ้นลูก ตายแล้วเลือดออกด้วยนี่” มารดาของชายหนุ่มถามลูกชายด้วยความตกใจ
“หนูหกล้มค่ะ”
“ไปโรงพยาบาลดีไหมลูก ป้ากลัวจะติดเชื้อ”
“ผมทำแผลให้เรียบร้อยแล้วครับแม่”
“ดีนะที่พี่เขาอยู่ใกล้ๆไม่งั้นแย่แน่ๆ ไปๆประคองน้องเข้าบ้านหน่อยเร็ว”
“ครับแม่” แค่ได้คิดถึงเรื่องราวครั้งเก่าก็ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้จนสาวน้อยเกิดความสงสัย ส่วนหญิงสาวเองไม่ได้นึกเอะใจเพราะเธอใช้ผ้าเช็ดหน้าของเขาเป็นประจำจนเคยชินไปเสียแล้ว เรียกว่าติดตัวเธอตลอดเวลาเลยก็ว่าได้
“คุณพ่อยิ้มอะไรคะ” สาวน้อยเอียงคอถามอย่างน่ารัก
“พ่อมีความสุขที่ได้อยู่กับหนูไงลูก”
“หนูก็มีความสุขที่ได้อยู่กับคุณพ่อคุณแม่ค่ะ พวกเราต้องอยู่ด้วยกันตลอดไปนะคะ” สาวน้อยซบลงที่อกแกร่งของคนเป็นพ่อ จากนั้นก็ถูใบหน้าน้อยๆของตัวเองไปมาเบาๆบนอกแกร่งอย่างออดอ้อน วันนี้รู้สึกมีความสุขมากที่ได้มาอยู่กับคุณพ่อ
“ครับ” ชายหนุ่มกอดลูกสาวแน่นเหมือนกลัวว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นจะเลือนหายไป
“จ้ะ”
ระหว่างที่ช่างกำลังทำการปรับปรุงห้องให้ลูกสาวเขาไม่อยากให้ลูกสาวต้องเจอฝุ่นและสิ่งสกปรกจึงอยากจะพาสาวน้อยออกไปข้างนอกแต่เขายังนึกไม่ออกว่าจะไปที่ไหนดี
“วันนี้เราพาลูกไปเที่ยวดีไหม”
“ไปที่ไหนละคะวันนี้พี่ไม่ทำงานหรอ” เธอถามออกไปน้ำเสียงราบเรียบเพราะเมื่อก่อนไม่ว่าจะวันไหนเขาก็หอบงานมาทำด้วยประจำจนเธอคิดว่าวันหยุดไม่สำคัญกับเขาเลย
“พี่หยุดเสาร์อาทิตย์ครับ” หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจจากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“คุณพ่อขา”
“ว่าไงคะ วันนี้หนูอยากไปเที่ยวที่ไหนหรือเปล่าครับ”
“อยากไปขี่จักรยานค่ะ”
“หนูขี่ได้หรอลูก”
“ลูกกำลังฝึกอยู่ค่ะ”
“พ่อสอนให้ดีกว่าครับ พ่อว่าเราไปที่สวนสาธารณะกันดีกว่า พ่อจะแวะซื้อจักรยานคันใหม่ให้หนูด้วย”
“คันเดิมของลูกก็ได้นี่คะ”
“พี่อยากซื้ออุปกรณ์ป้องกันให้ลูกด้วยครับ อีกอย่างคันนี้ก็ขี่ไม่ได้จริงมันเป็นแค่ของเล่น”
“งั้นก็ตามใจค่ะ”
“เย้ๆ” พอคนเป็นแม่อนุญาตสาวน้อยก็แสดงอาการดีใจออกมาทันที ชายหนุ่มพาสองสาวมาเลือกซื้อจักรยานที่ร้านจักรยานที่เพื่อนของเขาเป็นคนแนะนำ เจ้าของร้านแนะนำดีมากและในที่สุดสาวน้อยก็ได้จักรยานคู่ใจมาหนึ่งคัน วันนี้เป็นวันหยุดมีหลายครอบครัวมาพักผ่อนกันที่สวนสาธารณะจำนวนมาก พ่อแม่พาเด็กๆมาวิ่งเล่น ในขณะที่บางคนก็พาสัตว์เลี้ยงมาเดินผ่อนคลายและออกกำลังกาย
“นั่งตรงนี้ดีไหมคะมีร่มจากต้นไม้ใหญ่พอดีเลยค่ะ”
“ได้เลยครับ”
“เดี๋ยวค่ะ” ชายหนุ่มกำลังจะนั่งลงแต่ถูกห้ามเอาไว้เสียก่อน
“รอให้ลิตาปูผ้าก่อนสิคะ พี่ใส่กางเกงสีขาวมาเดี๋ยวก็เปื้อนหมดค่ะ” หญิงสาวจัดแจงทุกอย่างให้เรียบร้อยจากนั้นคู่พ่อลูกก็นั่งลงอย่างสบายใจ
“คุณพ่อขามีลูกหมาด้วยค่ะ”
“น่ารักไหมครับ”
“น่ารักมากเลยค่ะ”
“หนูอยากได้ไหมลูก”
“คุณแม่บอกว่าหนูยังเลี้ยงไม่ได้ค่ะ”
“แกยังเด็กลิตาคิดว่าให้แกทำกิจกรรมอื่นๆแทนดีกว่าค่ะ”
“งั้นมาปั่นจักรยานกันดีกว่านะครับ”
“ได้เลยค่า” สาวน้อยยิ้มเต็มใบหน้ามีความสุขมากๆ ผลิตาเห็นรอยยิ้มของสาวน้อยแล้วเธอก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้ ระหว่างที่สองพ่อลูกกำลังสนุกสนานเธอก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเก็บภาพความประทับใจของสองพ่อลูก
“ฮ่าๆ”
“เก่งมากครับ ต้องฝึกบ่อยๆนะครับถึงจะขี่ได้ ตอนนี้พ่อใส่ล้อเสริมอีกหน่อยพ่อจะเอาล้อเสริมออกนะครับ”
“จะล้มไหมคะ” สาวน้อยถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ล้มครับ”
“อ้าว” สาวน้อยหน้าถอดสีด้วยความกลัว
“แต่มีพ่ออยู่ตรงนี้ทั้งคนพ่อไม่มีวันปล่อยให้หนูต้องเจ็บตัวหรอกนะลูก”
“หนูเชื่อคุณพ่อค่ะ ปั่นๆไปเลย” เมื่อสนุกสนานกันอย่างเต็มที่แล้วชายหนุ่มก็พาลูกสาวกลับมาหาคนเป็นแม่ แต่พวกเขาก็พบกับความว่างเปล่า
“คุณแม่ไปไหนคะคุณพ่อ” ชายหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามแต่พยายามกวาดสายตาไปรอบๆ เขารู้สึกโหว่งในใจไม่รู้ว่าเวลานี้หญิงสาวหายไปไหนกันแน่ ถ้าเธอคิดจะทิ้งเขาไปล่ะน่าดู
- ผู้เขียน
