พายุ
“โทรเรียกปุยฝ้ายให้ฉันหน่อย” ผมบอกซันต์ออกไปเพราะตามความต้องการของตัวเอง ถึงแม้ว่าหลายๆเรื่องผมจะนิ่งขรึม แต่กับเรื่องอย่างว่า ผมก็เป็นผู้ชาย มันเป็นสิ่งที่ผู้ชายทำกันเป็นปกติ ไม่ว่าจะแสนดีหรือซื่อบื้อยังไง มันก็เป็นสิ่งที่ผู้ชายทำเป็น และต้องทำอยู่แล้ว
“ครับ” ซันต์รับคำ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แต่เสียงวายุก็ดังขึ้นก่อน
“เฮียจะโทรให้เสียเวลาทำไม” คำพูดพร้อมสายตาวายุดูเจ้าเล่ห์ขึ้นทันที
“หมายความว่ายังไง” ผมถามออกไป หวังว่ามันไม่ได้หมายความอย่างที่ผมคิดหรอกนะ
“ในเมื่อที่บ้านเราก็มีที่ให้ลง จะรอจากข้างนอกให้เสียอารมณ์ทำไม” ผิดจากที่ผมคิดที่ไหนล่ะ
“แต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่รู้เห็นกับการฆ่าแก” ผมไม่ค่อยอยากยุ่งกับผู้หญิงพวกนี้เท่าไหร่ เพราะจุดประสงค์ที่ผมยังเก็บไว้ไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้
“แล้วไง อย่างน้อยก็ใช้เธอแค่ระบายเท่านั้น ผมก็อยากลองเหมือนกัน เห็นหยิ่งๆแบบนี้ ไม่คิดว่าจะคบพวกป
