Love Dangerous รักอันตราย

ตอนที่2 วายุ

วายุ

ผมออกจากคลับเพื่อนผมหลังจากถึงเวลาคลับปิด ที่นี่เป็นศูนย์รวมของผมกับเพื่อนเลยก็ว่าได้ เพราะทุกวันที่เลิกเรียนหรือว่าง ก็จะต้องมาสุมหัวกันอยู่ที่นี่ประจำ ถ้าวันไหนไม่ได้มา แม่งเหมือนกับไม่ได้เข้าบ้านตัวเองอย่างนั้นแหละ

ผมขับรถกลับคอนโดที่อยู่ไม่ไกลจากคลับนี่เท่าไหร่ ดีที่วันนี้ผมเปลี่ยนรถ เพราะตอนที่ออกมาตอนแรกเห็นว่ารถมันยางแบนมาก เลยโทรให้คนเอารถมาเปลี่ยนให้ ผมชอบความเร็ว ขืนให้ขับรถทั้งที่ยางแบนขนาดนั้น คงได้กลับถึงบ้านเก่าก่อนบ้านใหม่แน่

บรืนนน! บรืนนน! แล้วระหว่างที่ผมขับรถอยู่ ก็ได้ยินเสียงรถเร่งเครื่องจากด้านหลัง ซึ่งมันเป็นรถของผมเองที่คนของผมขับตามมาห่างๆ แล้วอยู่ๆมันจะเร่งเครื่องทำไมวะ ทั้งที่รู้ว่ารถยางแบนขนาดนั้น แต่อยู่ๆมันก็ขึ้นแซงผมไปด้วยความรถเร็ว ผมกำลังจะเร่งเครื่องไล่ตามไปดูว่ามันเป็นอะไร แต่ก็มีรถคันหนึ่งขับแซงผมไปด้วยความเร็วไม่ต่างกัน พอเห็นแบบนี้ผมก็รู้แล้วว่าสถานการณ์ไม่ปกติ

“เฮีย มีคนกำลังไล่รถของผมอยู่ แต่ตอนนี้ตั้มเป็นคนขับ!” ผมต่อสายหาเฮียทันที เพื่อต้องการให้เฮียส่งคนมาจัดการกับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้น เพราะยิ่งมาเร็วมันจะยิ่งง่ายกับการหาหลักฐานไง

(เออ เดี๋ยวฉันรีบส่งคนไป แกอย่าพึ่งให้มันรู้ตัว) เฮียตอบรับก่อนจะวางสายไป ผมก็ขับรถตามไปห่างๆเพื่อดูสถานการณ์

ไม่ใช่ว่าผมไม่กล้าเข้าไป เพียงแต่ผมต้องทำให้พวกมันไม่รู้ตัว ว่าคนที่อยู่ในรถนั่นไม่ใช่ผม เพื่อพวกมันจะได้ตายใจทีหลัง และสะดวกกับการเอาคืนของผม ส่วนไอ้ตั้ม ผมรู้ว่ามันเอาตัวรอดได้ แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ ผมก็คงต้องซุ่มช่วยมันห่างๆนั่นแหละ ยังไงมันก็ลูกน้องผม ผมคงไม่ปล่อยให้มันตายง่ายๆหรอก

“ชิบ! เล่นแบบนี้เลยหรอวะ!” ผมสบทออกมาทันที เพราะเท่าที่เห็น มันคงต้องการทำให้รถผมคว่ำแน่ นี่เล่นกันหวังเอาตายเลยหรอวะ

แล้วตอนนี้คนของผมกำลังเสียเปรียบอยู่ เพราะว่ารถมันยางแบน ทำให้ควบคุมยาก จะขับเร็วมากเกินไปก็ไม่ได้ เพราะถ้าเกิดมันชนขึ้นมาทำให้เสียหลักนี่ คนของผมคุมรถไม่ได้เลยนะ

เอี๊ยด! เอี๊ยด! เสียงล้อบดไปกับถนนอย่างแรง ตอนนี้รถของผมกำลังถูกมันกระแทกเข้าอย่างจัง และมันคงไม่หยุดเท่านี้แน่

“มึงเล่นผิดคนแล้ว ไอ้เหี้ยเอ้ย!” ผมสบทออกมาก่อนจะเร่งเครื่องเพื่อไปช่วยคนของผมก่อนที่มันจะแย่ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้เข้าไปถึง รถคนของเฮียก็ขับมาถึงก่อน ผมเลยชลอรถเพื่อรอดูสถานการณ์ต่อ เพราะยังไงผมก็ทิ้งลูกน้องไม่ได้หรอก

สถานการณ์มันเริ่มเปลี่ยนไป จากที่ฝั่งตรงข้ามได้เปรียบ ตอนนี้มันกำลังเสียเปรียบอยู่ เพราะว่ารถของฝั่งผมประกบมันด้านขวาด้วย ส่วนด้านซ้ายก็เป็นรถของผมที่ไอ้ตั้มกำลังขับอยู่

รถฝั่งขวาทำการกระแทกรถของฝั่งตรงข้ามเพื่อเบี่ยงความสนใจ ก่อนจะมีรถขับมาเลนซ้ายสุดและเปิดประตูหลังรอ ไม่นานไอ้ตั้มก็เปิดประตูหลังรถผมออกมา ก่อนจะกระโดดไปยังรถอีกคันที่มีคนช่วยดึงมันอยู่ แล้วรถคั้นนั้นก็ชลอลงเพื่อไม่ให้ฝั่งตรงข้ามมันเห็น

แล้วรถคนฝั่งผมที่อยู่เลนขวาสุดที่ได้รับสัญญาณก็เร่งเครื่องออกไปอย่างแรงทันที ส่วนรถผมตอนนี้มันกำลังวิ่งไปข้างหน้าเพราะมันสามารถตั้งขับอัตโนมัติได้ ซึ่งไอ้เหี้ยนั่นมันคงไม่รู้ว่าผมออกจากรถนั้นได้แล้ว เพราะหลังจากรถคันของผมขับออกไป มันก็เลือกจะกระแทกรถของผมอีกครั้ง จนสุดท้าย รถของผมก็พุ่งลงข้างทางอย่างที่มันหวัง

แต่มันคงไม่รู้ ว่าหลังจากที่มันขับออกไปจากเหตุการณ์ตรงนี้ได้ไม่ถึงห้าร้อยเมตร รถที่มันขับกลับคว่ำลงไม่ต่างกัน และดูจากสภาพแล้ว ไม่ตายก็คงเลี้ยงไม่โต แต่ก็ไม่แปลกนี่ ในเมื่อมันคิดจะมาฆ่าผม ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ถ้ามันจะต้องตายกลับไปแบบนั้น

ผมเปลี่ยนเส้นทางจากจะกลับคอนโด เป็นกลับบ้านทันที ส่วนไอ้เหี้ยนั่น ถ้าไม่ตายเดี๋ยวคนของเฮียก็ไปเก็บซากมันตามมาเองนั่นแหละ แต่ถ้าตายแล้วก็คงต้องปล่อยมันไปนรกแทน

วายุ อายุ 26 ปี หนุ่มหล่อที่มีนิสัยสองบุคลิก เขามักมีรอยยิ้มประดับใบหน้าตลอด แต่ใครจะรู้ว่ารอยยิ้มนั้นของเขา มันมีแต่ความอันตราย แต่พอถึงเวลาต้องเอาจริงกับอะไรสักอย่าง เขาจะเปลี่ยนเป็นจริงจัง และนิ่งขรึม และสิ่งหนึ่งที่เขามีแน่นอนเลยนั่นก็คือ ความโหดร้าย

เขาอยู่กับพี่สองคน พ่อแม่ตายไปตั้งแต่เขาอายุได้ 18 ปี เพราะครอบครัวเขาทำทั้งธุรกิจสีเทาและขาว ไม่แปลกถ้าจะต้องพบเจอกับเรื่องพวกนี้ เพราะแม้แต่เขากับพี่เขา ก็ไม่รู้ว่าจะสามารถเอาตัวรอดจากการลอบฆ่าของพวกหมาลอบกัดได้อีกสักแค่ไหนกัน