“รู้ใช่ไหม ว่าถ้าดื้อจะเจออะไร” วายุพูดขึ้นหลังจากจอดรถหน้าคณะของฉัน
“อืม!” ฉันตอบกลับห้วนๆอย่างไม่พอใจ
“ก็ดี เย็นนี้ถ้าฉันเลิกงานเร็วจะมารับ แต่ถ้าไม่ทันจะให้คนอื่นมารับแทน” วายุย้ำออกมาอีกครั้ง ฉันไม่ได้ตอบอะไร ก่อนจะลงจากรถเขาแล้วปิดประตูอย่างไม่พอใจทันที
ใช่ค่ะ วันนี้พวกเขาปล่อยให้ฉันมาเรียนแล้วหลังจากฉันไม่ได้มาเรียนร่วมอาทิตย์ ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไง ดีที่ทุกวันนี้ไม่ค่อยมีการเรียนการสอนสำหรับนักศึกษาปีสี่อย่างฉัน เพราะเน้นไปทางเคลียร์งานมากกว่า อีกอย่างเมื่อก่อนฉันก็ไม่เคยขาดเรียนด้วย ก็เลยยังมีโควต้าให้ขาดได้ไม่มีปัญหาอะไร
“ควีน!” พอฉันเดินเข้ามาในห้องที่ต้องรอพบอาจารย์รประจำวิชาเพื่อจะได้คุยรายละเอียดต่างๆ ยี่หว่าเพื่อนสนิทฉันก็เรียกขึ้นด้วยสีหน้าตกใจ
“อืม” ฉันขานรับออกไปก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนั่งข้างๆมันด้วยความเบื่อ ก็เบื่อสองพี่น้องนั่นไง ฉันไม่น่าหลงคิดเลย ว่าพวกเขาจะป
