บทที่ 3
1282 คำ
ในที่สุดผมก็ได้เข้ามาสู่รั้วคฤหาสน์หลังใหญ่ของคุณนาธานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ช่างใหญ่โตเสียนี่กระไร ถนนทางเข้าบ้านกว้างกว่าถนนเข้าซอยบ้านผมเสียอีก มีคนรับใช้มายืนต้อนรับหน้าบ้านจำนวนหลายคนอย่างกับในละคร เห็นอย่างนี้แล้วรู้สึกรวยขึ้นมาทันทีเลยล่ะ
เมื่อรถจอดเทียบหน้าบ้านแล้วก็มีคนเปิดประตูรถให้เราทั้งคู่ ผมทำตัวไม่ถูกเมื่อจู่ ๆ ก็กลายมาเป็นเจ้าชายในชั่วข้ามคืน แม้ความเป็นจริงจะเป็นเจ้าชายกำมะลอก็ตามที แต่ดู ๆ ไปแล้วที่นี่ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดแฮะ
“ยินดีต้อนรับคุณนาธานกลับบ้านครับ / ค่ะ”
“ยินดีต้อนรับคุณบิวครับ / ค่ะ”
“สวัสดีครับทุกคน”
ผมยิ้มเขินพลางยกมือไหว้ทุกคนอย่างไม่คุ้นชิน หันไปมองหน้าคุณนาธานก็เห็นเพียงความเย็นชา เขาทำหน้าราวกับว่ารำคาญผมเต็มทนแล้ว คว้ามือลากผมให้เดินตามเข้าไปในบ้าน พยายามบิดข้อมือพลางส่งสายตาดุให้เขาแต่ไม่ได้ผลเลยสักนิด
“ปล่อยผมนะคุณ”
“เธออย่าทำตัวเงอะงะซื่อบื้อได้ไหม ทำตัวให้สมกับเป็นเมียมาเฟียอย่างฉันหน่อยสิ”
“ก็ผมไม่ใช่เมียคุณจริง ๆ นี่นา”
ผมเผลอพูดเสียงดังทำให้เขาชะงักฝีเท้าแล้วหันมาถลึงตามองอย่างโกรธเคือง มองซ้ายแลขวาอย่างระแวดระวัง
“อย่าปากมากอย่างนี้อีกเด็ดขาด ไม่งั้นเธอเดือดร้อนแน่”
“ผมรู้แล้วน่า พลาดแค่ครั้งเดียวเอง”
ผมทำหน้าบูดบึ้งลับหลังก่อนเดินตามหลังไปยังห้องห้องหนึ่ง ในระหว่างทางก็ส่องสายตามองดูความหรูหราของที่นี่ งดงามเกินคำบรรยายบ่งบอกถึงฐานะเจ้าของบ้าน คงจะรวยมากน่าดู จริง ๆ แล้วควรให้เงินผมเพิ่มเสียด้วยซ้ำเพราะต้องมาเสียเวลาอยู่ที่นี่
ในที่สุดก็มาถึงวินาทีสำคัญ ภายในห้องนั่งเล่นมีสตรีสูงวัยกำลังนั่งอ่านนิยายอยู่ สีหน้าของท่านแลดูฟินมากเหลือเกิน แต่งเนื้อแต่งตัวดูดีราวกับสตรีในรั้วในวังสมัยก่อนเสียอย่างนั้น ผิวกายขาวสะอาดสะอ้านแม้จะมีริ้วรอยแห่งวัยบ้างก็ถือว่ายังดูดีมาก เมื่อเห็นเราทั้งสองท่านก็ชำเลืองตามอง แวบแรกที่เห็นสายตาของแม่สามีก็ทำให้หัวใจเต้นแรง ดูเหมือนว่าจะร้ายไม่เบาเลยนะเนี่ย
“สวัสดีครับคุณแม่”
“สวัสดีครับ”
ผมยกมือไหว้ตาม ท่านหรี่ตามองผมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างพินิจพิจารณา โชคดีที่ได้รับข้อมูลมาว่าท่านชอบสะใภ้ที่เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ เป็นแม่บ้านแม่เรือน ผมจึงเตรียมทุกอย่างมาพร้อมแล้ว อีกอย่างนั่นก็ใกล้เคียงกับนิสัยของผมพอดิบพอดีจึงแทบไม่ต้องปรับตัวอะไรมาก
“มากันแล้วรึ นั่งลงสิ”
ท่านวางหนังสือเล่มนั้นลงข้างตัว ผมแอบมองด้วยหางตาจนได้รู้ว่านั่นมันนิยายวายจากสำนักพิมพ์ชื่อดัง เคยสร้างเป็นซีรีส์จนดังไปทั่วโลก ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงวัยขนาดนี้จะเป็นสาววายกับเขาด้วย คุณนาธานเดินเข้าไปนั่งลงข้างท่าน สวมกอดอย่างออดอ้อน หอมแก้มฟอดแล้วฟอดเล่าราวกับเด็กตัวเล็ก ๆ ที่กำลังอ้อนผู้เป็นแม่ เห็นแล้วแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าคนอย่างนายนั่นจะอ้อนเป็นด้วย
ผมเดินเข่าเข้ามานั่งลงบนพื้นใกล้ท่านแล้วก้มลงกราบ เงยหน้าขึ้นส่งยิ้มหวานให้ หากทว่าต้องหน้าแตกหมอไม่รับเย็บนั่นเพราะท่านกลับยังคงตีสีหน้าเรียบเฉย
“นี่น่ะเหรอสะใภ้ที่แกเอามาฝากแม่”
“ครับคุณแม่ บิวเป็นสะใภ้ในอุดมคติของคุณแม่เลยนะครับ เป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย เก่งงานบ้านงานเรือน คุณแม่จะต้องชอบบิวแน่ ๆ”
“ดูท่าทางแกจะรักเมียแกมากนะ”
“ใช่ครับแม่ ผมกับบิวเรารักกันมาก ตัวแทบติดกันตลอดเวลาเลยล่ะ”
“คำพูดของแกน่าเชื่อถือมาก ก่อนหน้าแม่ยังยินได้ข่าวว่าคั่วกับแม่นางเอกนั่นอยู่เลย”
“คุณแม่ไม่เชื่อผมเหรอครับ”
“จะให้เชื่อได้ยังไงในเมื่อตอนเข้ามาพวกแกไม่เคยสวีทหวานกันเลย มือก็ไม่จับ ไหล่ก็ไม่โอบ แถมทำหน้ามุ่ยใส่กันอีกต่างหาก แกเอาเด็กคนนี้มาแอบอ้างเพื่อทำให้แม่ตายใจใช่ไหม แม่ไม่หลงกลแกง่าย ๆ หรอก”
ได้ยินอย่างนั้นผมก็อึ้ง ไม่น่าเชื่อว่าท่านจะหูตากว้างไกลขนาดนี้ มาแค่ไม่นานก็รู้ก็เห็นทุกอย่าง ผมเงยขึ้นไปมองหน้าคุณนาธานส่งสายตาเชิงถามว่าจะทำอย่างไรดี
“โธ่! คุณแม่คิดมากไปหรือเปล่าครับ ผมกับบิวเรารักกันจริง ๆ จะให้ทำยังไงคุณแม่ถึงจะเชื่อครับ”
“มีหลานให้แม่สิถึงจะเชื่อ”
“ผะ...ผมเป็นผู้ชายจะท้องได้ยังไงครับคุณท่าน” ความตกใจทำให้รีบแย้งท่านออกมา
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ในเมื่อคนในตระกูลฉันหาก....”
“คุณแม่ครับ! บิวหมายถึงตอนนี้ยังไม่พร้อมน่ะครับ”
“งั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นพร้อมตอนไหนก็บอกแม่มาละกัน เมื่อไหร่ที่แม่มั่นใจว่าแกไม่ได้เอาคนมาหลอก เมื่อไหร่ที่พวกแกมีหลานให้ วันนั้นแม่จะจัดงานแต่งให้พวกแกสองคนทันที เธอพร้อมที่จะมาเป็นสะใภ้ฉันแล้วใช่ไหม”
“พะ...พร้อมครับคุณท่าน” ผมต้องแสร้งยิ้มทั้งที่มีคำถามมากมายในหัว
“จะเรียกคุณท่านทำไมเรียกคุณแม่เหมือนฉันสิ เธอเป็นสะใภ้แล้วนะ” คุณนาธานว่าแต่สายตาดุดันซะเหลือเกิน
“ครับคุณแม่ ผมต้องฝากเนื้อฝากตัวกับคุณแม่ด้วยนะครับ มีอะไรให้ผมทำบอกมาได้เลยครับ”
“ไม่ต้องห่วง มีอะไรให้เธอทำเยอะแยะเชียวล่ะ ขึ้นอยู่กับว่าจะทนได้มากน้อยแค่ไหน”
“ผมทนได้แน่นอนครับคุณแม่”
“แล้วฉันจะคอยดู”
“คุณแม่ต้องชอบบิวแน่นอนครับ ช่วงนี้ผมอาจไม่ได้มาอยู่ด้วยเพราะมีงานต้องทำเยอะแยะเลย ฝากคุณแม่ดูแลบิวแทนผมด้วยนะครับ”
“แล้วคืนนี้จะค้างไหมล่ะ”
“เอ่อ...”
“พาเมียมาฝากไว้กับแม่ทั้งทีจะไม่ค้างเชียวรึ”
“ก็ได้ครับคุณแม่ ก็ได้ครับ”
เห็นสีหน้าเขาแล้วรู้สึกหมั่นไส้ชะมัด คนบ้าอะไรเล่นละครเก่งขนาดนี้ กับแม่ตัวเองก็ยังไม่เว้น เอาผมมาทิ้งไว้ที่นี่แล้วก็จะไปเสวยสุขเหรอ ใจร้ายชะมัดเลย!
“ถ้างั้นก็พาเมียแกขึ้นไปดูห้องหับให้เรียบร้อย มีอะไรบอกสอนกันก็บอกไป ส่วนที่เหลือแม่จะดูแลให้เอง”
“ครับคุณแม่”
เมื่อเห็นท่าทีของผู้เป็นแม่ไม่ต่อต้านผมเขาก็ยิ้มร่า หอมแก้มฟอดใหญ่แล้วหันมาพยักหน้าให้ผมเชิงสั่งให้ไปด้วยกัน
“ผมขอตัวก่อนนะครับคุณแม่”
ท่านพยักหน้ารับก่อนผมจะลุกขึ้นเดินตามหลังเขาขึ้นไปยังห้องนอนส่วนตัว สายตาของผมมัวแต่มองโน่นมองนี่ไปเรื่อยจนไม่ทันได้สังเกตว่าตอนนี้มาถึงห้องแล้ว ร่างน้อย ๆ ปะทะกับแผ่นหลังหนาเข้าอย่างจัง ล้มก้นกระแทกพื้นจนต้องทำหน้าเหยเก
- ผู้เขียน
