บทที่1 ชีวิตของถุงแป้ง
1182 คำ
บทที่1
ชีวิตของถุงแป้ง
ซอยเพชรกันยา 02.55น .
สาวสวยผิวขาวอกอึ๋มสะบึ้มทุกจุดเดินเข้ามาในซอยเปลี่ยว เธอกลับจากงานบวชในพื้นที่ใกล้เคียงเธอมีชื่อว่าถุงแป้ง พ่อแม่เสียตั้งแต่เด็กน้องสาวพ่อจึงรับเธอมาเลี้ยงดูแต่ความโชคร้ายของเธอคืออาเขยชอบถูกเนื้อต้องตัวเธอ แอบดูเธออาบน้ำ หนักสุดคือพยายามข่มขืนเธอทุกครั้งที่เมากลับมา
"แป้งมึงกลับมาสักทีไอ้จักรมันอาละวาดใหญ่แล้ว อีน้อยมันก็ไม่อยู่ชาวบ้านเขาจะหลับจะนอนกัน"
"อีกแล้วเหรอป้านัน"
ถุงแป้งมองเข้าไปในบ้านไม่รู้ว่าเธอจะพลาดท่าเอาวันไหนครอบครัวเธอไม่ใช่เซฟโซนที่ดี อาของเธอมีอาชีพขายกับข้าวบางครั้งก็ต้องไปช่วยงานในบ่อนส่วนอาเขยขับรถรับจ้างแต่เมาหัวราน้ำแบบนี้ใครจะอยากเสี่ยงขึ้นรถด้วย เธอจำใจต้องเดินกลับบ้านเข้ามาถึงก็เห็นอาเขยนอนหมดสภาพอยู่กลางบ้านเธอจึงรีบวิ่งหนีเข้าห้องนอนน้ำท่าไม่อาบถ้าอาสาวไม่อยู่เธอมักจะถูกอาเขยแอบดูอยู่เป็นประจำขนาดบอกอาแท้ๆ ก็ยังไม่จัดการอะไรได้แต่บอกเธอว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน
วันต่อมา
ถุงแป้งรอจนอาของเธอกลับมาบ้านเธอจึงส่งค่าตัวที่ไปเต้นเมื่อคืนให้ส่วนนึงเพื่อจ่ายค่าน้ำค่าไฟส่วนอาเขยนั่งมองเธอตาเป็นมัน วันนี้เธอมีงานเต้นที่งานแต่งแต่เจ้าของงานมีที่พักให้เพราะต้องไปไกลกว่าเดิมแถมงานยังเลิกดึกหลังเที่ยงคืนเพราะเจ้าภาพจัดงานอาฟเตอร์ปาร์ตี้กันต่อ
"ไม่กินข้าวกินปลาก่อนล่ะไอ้แป้ง"
"ที่งานเขามีเลี้ยงอากินกันไปเถอะ หนูไปแล้วนะ"
ออกมาหน้าปากซอยถุงแป้งก็รีบโบกรถโดยสารไปยังบ้านของเจ๊วันใหม่เจ้าของวงแดนซ์เซอร์ที่เธอทำงานอยู่ด้วยในตอนนี้ งานแต่งวันนี้เป็นงานแต่งคนใหญ่คนโตมาถึงถุงแป้งก็รีบแต่งตัวถึงแม้ชุดจะออกแนวพริตตี้MCแต่ความเซ็กซี่ลวดลาย การเต้นของเธอก็ทำเอาหนุ่มๆ น้ำลายสอ
"ถุงแป้งมีผ้าอนามัยติดมาบ้างไหมพี่กลัวจะเป็นประจำเดือนว่ะ" ลูกนกตัวเต็งของวงเดินมากระซิบกระซาบถุงแป้งจึงค้นกระเป๋าหาของสำคัญให้
การแสดงของสาวๆ วันใหม่แดนซ์สร้างชื่อเสียงให้ทุกคนมากเจ๊วันใหม่รีบตามมาด้านหลังเพื่อบอกข่าวดีเกี่ยวกับงานด่วนในวันพรุ่งนี้นั่งคืองานเต้นท้ายรถกระบะที่สนามแข่งรถที่สำคัญค่าตัวคูณสองทุกคน
กลับมาถึงที่พักถุงแป้งมองรุ่นพี่อย่างลูกนกนอนกระสับกระส่ายจึงเข้าไปถามไถ่พี่ลูกนกเหมือนจะเป็นประจำเดือนแถมยังมีไข้สูงถุงแป้งจึงคอยดูแลจนเกือบเช้า
ช่วงเช้าเธอกลับมาบ้านเพื่อเอาของสำคัญรวมถึงเสื้อผ้าจำเป็นงานแข่งรถเริ่มตั้งแต่เช้าแต่พวกเธอต้องบ่ายช่วงบ่ายเพราะฝานของพวกเธอจะเริ่มในช่วงค่ะจนถึงเที่ยงคืนหรือเจ้าภาพจะต่อเวลาก็อีกเรื่องนึง
"ถุงแป้งกลับมาเหนื่อยๆ อาทำอะไรให้กินไหม" น้ำเสียงคนเมาโลมเลียเธอทางสายตา "หรืออยากให้อาช่วยอะไรบอกได้นะจ๊ะ"
"ช่วยไปไกลๆ เถอะอย่ามายุ่งกับฉัน ฉันไม่ได้ใจดีเหมือนอาน้อย คุกฉันก็ไม่กลัวด้วย!"
"อุ๊ย! ทำไมน่ากลัวแบบนี้นะ อากลัวจนทนไม่ไหวแล้วถุงแป้ง"
คนเมาเดินเซเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ ถุงแป้งนึกถึงตอนเด็กเธอไม่รู้เลยว่าอาเขยหลอกจับนั่นจับนี่มาตลอด เธอเกลียดทุกอย่างที่ทำให้เธอต้องมาทนทุกข์อยู่ที่นี่ แม้แต่อาแท้ๆ ก็ไม่ได้ใส่ใจกับเธอวันๆ เลือกจะหาเงินให้ผัวกินเหล้าอย่างเดียว
กลิ่นเหล้าโชยเข้ามาเรื่อยๆ ถุงแป้งมองหาของหนักๆ ถนัดมือจนเห็นถ้วยกระเบื้องวางอยู่เธอให้อาเขยเข้ามาถึงตัวเธอมือเล็กก็คว้าถ้วยกระเบื้องตบคนตรงหน้าจนแตกคามือ
"โอ๊ยยย!!! อีถุงแป้งกูจะฆ่ามึง อีเด็กเหี้ย!!!"
กรี๊ดดดด!!!
ถุงแป้งกรีดร้องด้วยความตกใจเธอรีบวิ่งหนีเข้าห้องคนด้านนอกก็ทุบประตูโครมๆ กรอบรูปของพ่อกับแม่ กำไลข้อเท้าของเธอนอนเด็กๆ รวมถึงหมอนใบเล็กที่จำความได้ก็เห็นมัน ของทุกอย่างถูกจับยัดไว้ในถุงผ้า โชคดีที่ห้องนอนของถุงแป้งอยู่ติดประตูหลังบ้านเธอจึงปีนหน้าต่างออกมาทัน
"อีถุงแป้งมึงกลับมาเดี๋ยวนี้นะไม่งั้นกูเอามึงเข้าคุกแน่!!"
"มึงนั่นแหละที่ต้องอยู่ในคุกไอ้จักร ไอ้นรกส่งมาเกิด กูขอให้คนอย่างมึงไม่ตายดีไอ้เดนนรก!!"
ถุงแป้งเปิดประตูหลังบ้านวิ่งหนีออกมาท้ายซอย เมื่อพ้นเขตอันตรายเธอก็ทรุดลงนั่งร้องไห้โฮ ชีวิตของเธอโคตรน่าสมเพช มีบ้านที่มาจากเงินของพ่อกับแม่ก็อยู่ไม่ได้เพราะคนของอาสาวแท้ๆ เลวระยำเกินไป
"กูจะไม่มีวันกลับมาเหยียบที่นี่อีก"
สิ้นคำมั่นสัญญาถึงแป้งก็รีบเรียกรถโดยสารไปยังจุดนัดหมายนั่นก็คือสนามแข่งรถ เจ๊วันใหม่เห็นสภาพของถุงแป้งสะบักสะบอมเข้ามาก็รีบหาน้ำ หายาดมมาให้ ถุงแป้งสวมกอดผู้มีพระคุณอีกคนพร้อมเล่าเรื่องราวที่พึ่งประสบพบเจอมาให้ฟัง
"เอาแบบนี้ไหมถุงแป้งเจ๊จะออกค่ามัดจำหอพัก ออกค่าประกันห้องให้แล้วเจ๊ค่อยทยอยหักจากค่าตัวแก"
"หนูเกรงใจ"
"เก็บความเกรงใจของแกไว้ก่อนเถอะ เงินทั้งตัวมีอยู่แค่สองพัน เอาไว้กินไว้ใช้ช่วงนี้งานเยอะ มากบ้างน้อยบ้างก็ทนทำๆ ไปก่อนหรือหาพาร์ทไทม์ทำบ้างก็ได้"
"หนูขอบคุณเจ๊นะ ถ้าหนูไม่มีเจ๊หนูก็ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครแล้ว"
"เอาเถอะอย่าคิดมากถือซะว่าเจ๊เป็นผู้ปกครองของแกก็แล้วกัน ไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาเถอะเจ๊ขอโทรตามนางลูกนกก่อนจนป่านนี้ยังไม่มาเลย"
ถุงแป้งมองบาดแผลที่มือแม้จะโดนบาดนิดหน่อยแต่มันก็คือความเจ็บปวดที่ถูกกดดันจะระเบิดออกมา ถ้าเธอไม่ป้องกันตัวเองเธออาจจะถูกอาเขยข่มขืนไปแล้ว
------------------------------------------------
สงสารน้อง เรื่องของพะแพงกับเรื่องของถุงแป้งมีการนำเรื่องจริงของไรท์กับเพื่อนสนิทเข้ามาสร้างอรรถรส
ฝากทุกคนติดตามกดหัวใจ+เพิ่มเข้าชั้นให้กันบ้างนะคะ คอมเมนต์ให้กันเพื่อเป็นกำลังใจค่ะไรท์กำฃังปั่นงานยาวๆเลย
- ผู้เขียน
