บทที่7 ผัวอีแป้ง
1041 คำ
บทที่7
ผัวอีแป้ง
ฉันตื่นมาในตอนสายของอีกวันคุณชานนท์ก็เหมือนกัน เขากำลังรับสายจากลูกน้องเรื่องซื้อขายรถ ไม่ได้อยากรู้แต่เขาพูดเสียงดังเองฉันเลยนอนหลับตาฟังเงียบๆ
"วันนี้กูน่าจะไม่ได้เข้าไปนะกูจะไปดูบ้าน เออกูจะซื้อบ้าน รถกูสีเสร็จแล้วก็เปลี่ยนอะไหล่ยกชุดเลย ให้ไอ้เตอร์จูนด้วยแล้วกันควันบางๆ นะไม่ดำเดี๋ยวพวกด่าพ่อกู เออให้มันโทรมาก็ได้"
บ้าน! ซื้อบ้าน!! เจ็บปิ๊ทีเดียวได้บ้านเลยเหรอ ถุงแป้งนอนยิ้มกริ่มส่วนคนข้างๆ วางโทรศัพท์ไว้ข้างตัวก็หันมากอดเธอแล้วดึงเข้าหาตัว เมื่อคืนเขาไม่ได้ซ้ำอีกหลายๆ รอบเพราะปิ๊เธอบวมมาก
"วันนี้ไปดูบ้านถ้าถูกใจก็ซื้อเลย ซื้อแล้วฉันจะไปอยู่ด้วยได้ไหม หืมม"
"อื๊ออ ต้องได้สิก็มันเป็นเงินของคุณนี่ อีกอย่างคุณดูแลถุงแป้งอยู่ด้วย"
"น่ารักมากค่ะ ถุงแป้งตอนนี้หายเจ็บปิ๊หรือยังคะ"
คะ? ให้ตายเถอะพ่อยอดรักวันนี้กับเมื่อวานต่างกันมาก เขาพลิกตัวมาคร่อมร่างฉันสายตาดูออดอ้อนเหลือเกิน
"ยังค่ะ ยังเจ็บอยู่เลย"
"เหรอ.... งั้นไว้กลับมาค่อยเอาก็ได้แต่ได้บ้านแล้วงดเก็บเงินชั่วคราวก่อนได้ไหม"
คิดสิคิด คำนวณก่อนถุงแป้งคิดแล้วคิดอีกยังไงก็ไม่ขาดทุน
"ค่ะ ชั่วคราวนะคะ"
"ครับผม ไปอาบน้ำกันเถอะ^^"
ดูอารมณ์ดีมาก ชานนท์ดี๊ด๊าเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเอง ถุงแป้งนึกขึ้นได้ว่าหม่าม้าของเขาอยู่ที่นี่จึงรีบแต่งตัวออกมาดูปรากฏว่าไม่มีคนอยู่เลย รองเท้าก็ไม่มี
"คงกลับไปแล้วล่ะ"
ฉันกับคุณชานนท์เดินทางไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็มาถึงหมู่บ้านจัดสรรที่มีระบบรักษาความปลอดภัยดีมาก น้าเขยจะได้ไม่ต้องสืบเสาะหาว่าฉันอยู่ที่ไหน เข้าออกต้องแลกบัตรมีรปภ.ตรวจตลอด24ชั่วโมง
บ้านตัวอย่างที่ฉันเข้ามาดูถือว่าโอเคมากๆ เฟอร์นิเจอร์ครบระบบไฟดี มีสระน้ำเล็กๆ ข้างบ้าน มี3ห้องนอน 2ห้องน้ำ ชั้นล่างมีทั้งครัวปิดและครัวไทยด้านหลัง
"ชอบไหมคะถุงแป้ง"
"ชอบค่ะ ชอบหลังนี้มากแต่มันเป็นบ้านตัวอย่างใช่ไหมคะ"
"ถ้าคุณลูกค้าชอบทางเราปล่อยขายบ้านหลังนี้ให้ได้ค่ะ"
"ผมเอาหลังนี้แหละครับ ทำสัญญาเลยดีกว่าผมต้องพาเด็กไปดูรถอีก"
ดูรถ!! ให้ตายเถอะเขาจะซื้อให้ฉันภายในวันเดียวเลยเหรอ บ้าจริงต้องทำตัวยังไงเนี่ย ทำสัญญาซื้อบ้านเสร็จฉันก็ถูกคุณชานนท์พาออกมาที่อู่รถแห่งหนึ่งแต่ภายในอู่มีรถหรูจอดอยู่เพียบ
"รถลูกค้าหรือคะ"
"ใช่ อู่นี้เป็นอู่ลูกพี่ลูกน้องของฉันเอง ส่วนนั้นรถของฉัน"
ขวับ!!
ฮะ! ไอ้กระบะสีเหลืองติดสติกเกอร์ผัวอีแป้งนั่นอะนะ ให้ตายเถอะอับอายขายขี้หน้าฉันเดินลงมาจากรถคุณชานนท์ ลูกน้องของคุณชานนท์ก็รีบออกมาต้อนรับ
"เฮ้ย เฮียนี่มันน้องโคโยตี้คืนนั้นนี่!"
"ไหว้เจ้มึงซะสิ"
ฉันต้องตกใจอีกกี่รอบวะ เดินเข้ามาดูการเก็บสีรถและลงอะไหล่แต่งทั้งคันฉันรู้ว่าเขาชอบแข่งรถแต่ไม่คิดว่าอาณาจักรของเขามันจะใหญ่โตขนาดนี้
"หวัดดีฮะเจ้"
"ค่ะ"
คุณชานนท์ขอตัวไปคุยกับช่างและลูกพี่ลูกน้องของเขาส่วนฉันถูกพามานั่งในห้องรับรองลูกค้า ในห้องนี้มีถ้วยรางวัลมากมายเต็มตู้ส่วนใหญ่คุณชานนท์เป็นคนล่ารางวัล แม่บ้านบอกว่าคุณชานนท์ชอบรถมากแต่ครอบครัวของเขาไม่เห็นด้วยกับการแข่งรถเปิดอู่จึงลงทุนเปิดเต็นท์รถมือสองและรถหรูมือสองให้แทน คุณชานนท์เลยนำเงินเก็บของตัวลงมาลงทุนกับคุณเตอร์เจ้าของอู่แห่งนี้
"ถุงแป้งเธออยากได้รถอะไรถ้ามือหนึ่งเดี๋ยวฉันจะพาไปขอคุยงานอีกนิดนะ"
"คุณชานนท์คะ ฉันว่าเรื่องรถเดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่ก็ได้ค่ะ คุณคุยงานต่อเถอะ"
"น่ารักที่สุด รออีกยี่สิบนาทีรอเทียบอะไหล่รถเดี๋ยวไปหาอะไรกินแก้ร้อนกันดีกว่า"
"ค่ะ"
เขาก็ดูไม่มีพิษไม่มีภัยนะ รอเขาคุยธุระไม่ถึงยี่สิบนาทีคุณชานนท์ก็รีบเดินมารับฉันไปล่ำลาทุกคน สายตาของฉันมองไปรอบๆ อู่รถที่จอดแยกไว้ประมาณห้าคันถูกติดสติ๊กเกอร์ผัวอีแป้งรวมถึงรถสปอร์ตคันที่ฉันนั่งอยู่ด้วย
"ทำไมต้องติดสติ๊กเกอร์พวกนี้ด้วยคะ ไม่อายคนเหรอ"
"อายทำไม ฉันเป็นผัวเธอนี่"
ใบหน้าคนตัวเล็กร้อนผ่าวเหมือนคนเป็นไข้
มาถึงคาเฟ่ฉันกับเขาก็สั่งอาหารขนมและเครื่องดื่มมาทานด้วยกัน เราสองคนไม่ต่างจากคู่รักคู่อื่นๆ ที่นั่งหยอกล้อกันหวานเยิ้มเพียงแต่คู่ของฉันคุยกันแต่เรื่องเรียน เรื่องงานที่เขาให้ฉันหยุดทำ
"ที่ฉันพูดมาฉันมีเหตุผลนะถุงแป้ง ฉันมีศัตรูทางธุรกิจเยอะแล้วการที่เธอรับงานเต้นมันเสี่ยงต่อการถูกคู่อริของฉันดึงตัวไป"
"แต่ฉันต้องคุยกับเจ๊วันใหม่ก่อนค่ะ ลาออกแบบนี้เจ๊วันใหม่หาคนไม่ทัน"
"ก็คุยเลยสิ ฉันไม่อยากให้เด็กที่เลี้ยงดูต้องไปเต้นยั่วยวนผู้ชายนะรู้ไหม"
"โอเคๆ เดี๋ยวกลับไปฉันจะรีบคุยกับเจ๊วันใหม่เลย ส่วนเรื่องรถฉันยังขับไม่เป็น ถ้าคุณจะให้ขอเป็นรถมือสองก็พอค่ะ ไว้อนาคตถ้าคุณยังต้องการฉันอยู่ค่อยว่ากันอีกที"
"หึ เอาสิอยากได้คันไหนพรุ่งนี้ไปชี้เลยเดี๋ยวให้เด็กจัดการให้^^"
----------------------------------------
ช่วงนี้มาวันละตอนแต่เสาร์อาทิตย์จัดหนักค่ะ
- ผู้เขียน
