บทนำ
1000 คำ
บทนำ
PHAYU ZONE PUB
ภายในผับหรูใจกลางเมืองหลวงที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวสังสรรค์สำหรับนักท่องราตรี โดยเฉพาะกลุ่มลูกค้ากระเป๋าหนักและไฮโซใจถึง สถานบันเทิงแห่งนี้มีบริการอย่างครบวงจรและถูกกฎหมาย ไม่ว่าจะเป็นอาหาร เครื่องดื่ม ดนตรีสด บ่อน และรวมไปถึงผู้หญิงที่พร้อมบริการบนเตียงก็มีครบเช่นกัน
“เบา ๆ ดิวะ พวกกูก็นั่งอยู่ตรงนี้นะเว้ย”เสียงทุ้มของชายคนหนึ่งเอ่ยกับเพื่อนนนิททีเล่นทีจริง ที่ตอนนี้กำลังกอดจูบกับหญิงสาวร่างยั่วเย้าอยู่ไม่ห่างกาย ทำเอาคนเป็นที่นั่งมองอยู่ถึงกับตาลุกเป็นไฟ
“เออไอ้ดรัมพ์ เกรงใจกูหน่อย แล้วนี่มึงเรียกพวกกูมาเพื่อมาดูมึงจูบกับสาวเหรอวะ ไอ้ห่า!” อีกเสียงเอ่ยขึ้นตามอย่างอารมณ์เสีย เขาโวยขึ้นก่อนจะทำท่าลุกออกจากห้อง ซึ่งแน่นอนว่าคำพูดนั้นทำให้คนที่กำลังหลงใหลมัวเมาให้รสหวานของกายสาวยอมผละออก แต่ก็ยังคงแสดงถึงความไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะจากเหยื่อชิ้นหวาน
“พวกมึงแม่ง...หนูออกไปก่อนไป เดี๋ยวพี่เรียก”เสียงเข้มห้าวแผดลั่นพร้อมกับมองเพื่อนสองคนด้วยสายตาคาดโทษ แต่อย่างไรแล้วเขาก็จำต้องปล่อยให้สาวสวยออกไปก่อนอยู่ดี เพราะในวันนี้เขามีเรื่องสำคัญถึงได้นัดเพื่อนสนิทตัวดีมาเจอกันแบบนี้
พลันเมื่อภายในห้องหรูตกอยู่ในความเงียบ ดวงตาคมเข้มสามคู่ก็สบประสานมองหาโดยไม่มีคำใดเอ่ยเอื้อนออกมา หากแต่ความอึมครึมที่แผ่ซ่านย่อมทำให้เกิดความมั่นใจแม้ไม่ต้องเอ่ยปากถามก็รับรู้ว่าจะต้องมีเรื่องเลว ๆ ให้ตัดหารอย่างแน่นอน!
“ไอ้เคน มันติดหนี้พนันกูอยู่หกแสนใครจะจัดการแทน มึง...หรือว่ามึง”
'ดรัมพ์' พูดเปิดประเด็นทันทีและเคลื่อนภาพถ่ายที่อยู่ในซองเอกสารสีน้ำตาลออกมา สิ่งนั้นคือภาพของคนที่ชื่อเคน ซึ่งเป็นบุคคลที่เขากำลังหมายหัวเอาชีวิต ดรัมพ์ชี้นิ้วไปยังเพื่อนสองคนเพื่อหวังให้มครสักคนตอบรับดูแลการ 'ทวงหนี้' ในครั้งนี้แทนเขา
“กูรับเอง”ไม่รอให้ความเงียบเกิดขึ้นถึงนาที เสียงทุ้มแข็งกร้าวของ 'พายุ' ก็เอ่ยขึ้น
พายุเป็นเจ้าของผับแห่งนี้ สถานที่ที่สร้างรายได้มหาศาลให้เขาหลักล้าน และเขาก็เป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญที่ไม่มีใครอยากยุ่งเกี่ยว เนื่องจากชื่อเสียงอันเลื่องลือว่าเขานั้น ดุ ห่าม และโหดเหี้ยมเพียงใด!
“ดี งั้นกูจะพูดถึงประวัติความเลวคร่าว ๆ ของมันให้ฟัง”ภายในห้องเงียบลงเมื่อทั้งหมดตั้งใจฟังที่ดรัมพ์เล่า
ทุกสายตาจดจ้องมองเพื่อนสนิทสลับกับภาพถ่ายของลูกหนี้ที่กำลังถูกหมายหัวอยู่ ณ ตอนนี้
“ไอ้เคน...มันเล่นพนันจนติดหนี้แต่มันไม่มีเงินจ่ายคืนเลยยืมคนอื่นเขาไปทั่ว และที่พึ่งสุดท้ายคือกู มันมายืมเงินกูเรื่อยและไม่มีจ่าย จนตอนนี้หนี้ท่วมหัวไปหมด จนกระทั่งมันพยายามจะหนีกูนี่แหละ กูถึงต้องตามตัวมันมา"
"แล้วทำไมมึงไม่ทำเอง ทำไมถึงอยากให้พวกกูรับแทนด้วย”เป็นเสียงของ 'เอเคอร์' ที่โพล่งขึ้นเมื่อพอรับรู้ถึงประวัติคร่าว ๆ
"ก็เพราะว่าเพื่อนของไอ้เคนมันสวยมากน่ะสิ! เรื่องผู้หญิงยังไงแล้วกูคงต้องถอยให้พวกมึงสองคนไม่ใช่เหรอวะ!"
"ไอ้เวร / ไอ้เวร”สองเสียงของพายุและเอเคอร์ประสานพร้อมกันเป็นคำพูดเดียว ทำเอาดรัมพ์ถึงกับหัวเราะชอบใจยกใหญ่
"สิ่งที่ควรสนใจคือไอ้เคนและหนี้ที่มันค้างไว้ ไม่ใช่หื่นไม่เลือกแบบนี้!”พายุตะคอกออกมาสุดเสียง จริงอยู่ที่เรื่องผู้หญิงเขาไม่ธรรมดา แต่เขาเองก็ไม่ได้มองว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกี่ยวข้องกันเลยสักนิด
"ก็เผื่อมึงเอาเพื่อนมันมาต่อรองไง ได้ทั้งเงิน ได้ทั้งหญิง โคตรคุ้ม!"
“ไอ้เชี่ยดรัมพ์!”
“กูล้อเล่นโว้ยย พวกมึงก็จริงจังไปได้”ดรัมพ์รีบแก้ตัวอย่างรวดเร็ว
“มีรูปเพื่อนมันไหม”พายุเอ่ยแทรกเข้าเรื่องทันที เขาจะได้รีบเข้าเรื่องและจบประเด็นนี้โดยเร็ว
“ถามแบบนี้แปลว่าสนใจ?”
"ไอ้ห่า! เผื่อกูเอาไว้ต่อรองไง ตามหาตัวมันไม่เจอก็ต้องเอาเพื่อนมันนี่แหละมาล่อ!”แม้ว่าจะไม่ได้ลงมือ แต่คนอย่างพายุก็ต้องวางเกมและเตรียมแผนการเอาไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ
ดรัมพ์หยิบรูปออกมาจากในกระเป๋ากางเกงและส่งไปให้พายุทันที ภายในรูปมีรูปของเป้าหมายที่กำลังยืนกับผู้หญิงคนหนึ่ง กระทั่งสายตาคมจดจ้องมองไปยังรูปนั้นนิ่ง ๆ โดยเปิดเผยความรู้สึกใด ๆ ออกมา
“คนนี้เหรอวะที่มึงบอก แม่งสวยจริงว่ะ”เอเคอร์ขยับตัวเข้าไปใกล้เพื่อดูรูปให้ชัดเจนขึ้น
“คนนี้แหละ ตัวจริงยิ่งกว่าในรูปอีกกูจะบอกให้”
“เมีย ไม่ใช่ เพื่อน”พายุตอบเรียบ ๆ เห็นภาพนั้นแล้วก็คงคิดเป็นอื่นไม่ได้ว่าเธอคนนั้นจะต้องมีความสัมพันธ์มากกว่าเพื่อนจากลูกหนี้ของเขาแน่นอน
“เพื่อนโว้ย กูไปสืบมาแล้ว ไอ้เคนกับผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก ๆ เขาเลยสนิทกันไง กูรับรองว่าไม่ใช่เมีย!”
"กูกลับละ”พายุไม่ได้ตอบอะไร เขาหยัดกายขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องนี้ไปทันที
รอยยิ้มที่มุมปากหยัดขึ้น พายุแค่นหัวเราะออกมาเบา ๆ แต่ทว่าสมองและความคิดกับตราตรึงไว้บนภาพถ่าย โดยที่ในใจมีแผนการมากมายสำหรับการจัดการเรื่องเหล่านั้น
"แล้วเจอกัน!"
- ผู้เขียน
