ลินิน | แหวนของเขา

1748 คำ

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ~!” เขารู้เหรอเนี่ย ทำไมมันเร็วขึ้นขนาดนี้ ฮือๆ ..ตาย ตาย คุณหมอขา ลินินจะตายแล้ว ฮืออ~ ฉันนอนกรีดร้องอยู่ใต้ร่างเขา พลางพยายามปรือตามองหน้าหล่อๆ ที่ท่วมไปด้วยเหงื่อของเขาไปด้วย “คุณหมอคะ อ๊ะ อ๊ะ~ ฮือ เสียวบ้างไหม ทำไมไม่ค่อยร้องเลย...” ฉันนึกสงสัย เห็นแต่เขาหายใจหอบ ....ต่างกับฉัน ที่แทบจะกรี๊ดลั่นออกมา ปึก ปึก ปึก ปึก ~ ฮือ ตอบลินินได้ไหม ไม่ใช่กระแทกเน้นๆใส่กันแบบนี้ ช่วยด้วย อ๊ายส์! เสียว! “ฮือๆ ตอบสิคะ ..” “ทำไม..” เขากัดฟันเบาๆ และถอนหายใจใส่ฉัน “ฮือ~ อ๊ะ ยะ อยากรู้ง่ะ อ๊าส์” “...อื้มน่า...” เขาพูดเบาๆในคอ และไม่สบตาฉัน “ แสดงว่า อ๊ะ อ๊ะ~ อือๆ ไม่เสียวเหรอ คะ “ เขาหันมาจ้องตาฉัน ก่อนจะใช้มือดึงปากฉันเบาๆ “เสียว....” ฉันเม้มปาก นึกขำ แต่ขำไม่ออก เพราะเหมือนเขากำลังหมั่นไส้ฉัน ยังไงอย่างงั้น เขาเริ่มจับเรียวขาฉันแน่น พร้อมกับโยกเอวหนาๆเข้ามาใส่ไม่ยั้งแรง....อื้อ~ ป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม