เสพสวาททาสผี 4

1460 คำ

เสียงหวีดร้องของสัตว์และผีป่าดังระงมไปทั่วทั้งป่า หมอบุญมีจุดเทียนให้มันหยดลงในอ่างน้ำ คาถาเปิดป่าเปิดเขา กำลังทำหน้าที่ทัดทานกับความร้ายกาจของผีร้ายอย่างสุดความสามารถ ไม่ว่าเขาจะทำยังไงก็ไม่อาจจะทะลุผ่านเข้าไปได้ มันแข็งแกร่งจนเขาไม่อาจสื่อสารกับหลานได้ สีหน้าเคร่งเครียดของหมอบุญมีปรากฏชัดจนรอยย่นขึ้นเด่นชัด เหงื่อกาฬไหลตามกรอบหน้าพร้อมลมหายใจถี่ด้วยความเหน็ดเหนื่อย หญิงสาวพรหมจรรย์และชาวบ้านจำนวนนึง นั่งคุ้ดคู้อยู่ในเรือน เสียงสัตว์ป่าและเสียงกรีดร้องของผีป่าดังเกรียวกราวชวนขนหัวลุก “พะ...พ่อหมอ” “นังจันทน์หอมจะรอดออกมาเหรอหมอบุญมี ไม่ใช่ว่า...” ตายไปพร้อมกับสาวพรหมจรรย์พวกนั้นรึไง ยายชาชะโงกตัวหมายจะถามหากแต่ต้องรีบหุบปาก “เงียบ!” ฉึก! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ผีพรายกรีดร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อมันไม่สามารถปกป้องเจ้านายของมันได้ มันกำลังโดนลงโทษ มีดอาคมกำลังปักบนร่างมันจนดิ้นทุรนทุรายหน้าประตูบานใหญ่ที่นายสาวของมันหายเข้าไป ควายธนูตัวใหญ่ควบกรุบกรับมาแต่ไกล ก่อนจะชนร่างของมันจนกระเด็นอัดกับต้นไม้ อั่กกกกก “กรี๊ดดดด เจ้านายยยข้าขอโทษ” มันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก ขยับร่างกายหนี “อย่าลงโทษกู” ควายธนูตัวใหญ่ค่อยๆกลายร่างเป็นชายหนุ่มร่างกำยำ เพียงก้าวเดียวมันก็ถึงร่างของผีพราย ดวงตาของมันแดงฉานจับจ้องที่ร่างโปร่งแสงวาววับ ในเมื่อนายอนุญาตมันก็ไม่ปรานีอีก “กรี๊ดดดดดดดดดดด” เสียงผีพรายร้องขึ้นโหยหวนอีกครั้ง เถาวัลย์ใหญ่พุ่งตรงเข้ากระชากหัวของมันตรึงไว้แน่น ก่อนจะพุ่งตรึงข้อมือและเท้าทั้งสองข้างแน่น ควายธนูหนุ่มย่างสามขุมเข้าหาก่อนจะดึงมีดอาคมออกให้อย่างไม่เบามือ ร่างสกปรกมอมแมมสะดุ้งเฮือกตามแรงมีด ก่อนจะหลับตาพริ้มเมื่อการลงโทษกำลังจะมาถึง มันมองหน้าที่คุ้นเคยที่อยู่ด้วยกันมาหลายร้อยปี แต่สายตาของควายธนูกลับว่างเปล่า มันมองเธอเป็นเพียงอากาศว่างเปล่าที่ไร้ค่า มือของมันปัดผมรุงรังไปไว้ด้านหลัง กระชากใบหน้าขาวซีดขึ้นมาก่อนจะจูบดูดดื่มริมฝีปากของพราวสาวราวกับหิวกระหาย แรงที่เคยมี พลังที่เคยได้รับถูกควายธนูหนุ่มกลืนกินไปอย่างช้าๆ ลิ้นยาวพัวพันกับลิ้นของมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดูดกลืนจนอ่อนแรง ก่อนจะรุนแรงขึ้นจนแทบหลุดออกมา จ๊วบบบบ “อื้ออออออ” ร่างเปลือยโปร่งใสดิ้นเร่าเมื่อพลังที่หลั่งไหลออกไปแลกให้ความรู้สึกของมันแปรเปลี่ยนคล้ายมนุษย์ กว่าที่ควายธนูจะผละออกตัวมันก็แทบสิ้นแรง มือใหญ่เต้มด้วยเล็บดำและยาวปัดผมยาวของผีพรายสาวให้พ้นจากหน้าท้อง มันจิกก่อนจะล้วงเข้าร่องสวาทที่กำลังเยิ้มช่ำ เล็บคมค่อยๆกรีดมันช้าๆทำให้ผีพรายดิ้นทุรนทุรายจนแทบทนไม่ไหว ขาทั้งสองข้างบิดเกรียวกลั้นความรู้สึก สวบบบบ “อ๊ากกกกกก” มันไม่พูดพร่ำหรือเล้าโลม มันชักนิ้วออกแล้วดุ้นใหญ่ของควายธนูก็ถูกส่งทะลวงเข้าภายในร่องสวาทของพรายสาวอย่างไม่ทันตั้งตัว มือใหญ่ประคองร่างพรายสาวขึ้น ส่งแรงกระแทกราวกับสัตว์ป่าตามสัญชาตญาตดิบ กระแทกเอวหนักๆ ส่งดุ้นใหญ่เกินกว่าที่พรายสาวจะรับไหวเข้าร่องสวาทอย่างไร้ความปรานี เสียงหายใจฟืดฟาดของมันดังก้องไปทั่วหูของผีพรายสาว เสียงหวีดและเสียงหัวเราะดังกึกก้องไปทั่วป่า “เสียววววววววววว กูเสียว” “มึงต้องโดนลงโทษ” พั่บ พั่บ พั่บ “อ๊าๆๆๆๆๆๆ เสียววววววว กูขอโทษ เจ้านายข้าขอโทษ” ร่างของพรายสาวสั่นระริกตามแรงกระแทก ดุ้นใหญ่กระแทกภายในร่างจนเสียงก้อง มวลความรู้สึกหลั่งไหลไปทั่วทั้งร่าง มันหลับตาพริ้มรับความสียวซ่านอย่างยอมจำนน ความรู้สึกแบบมนุษย์ทั้งความรู้สึกและเรื่องของความรักเป็นสิ่งที่พรายสาวตัดไม่ขาด มันเลยยอมให้ความธนูหนุ่มเอามันราวกับที่ระบาย “อ๊าๆๆๆๆๆ เสียววววเหลือเกิน” “อย่าทำให้เจ้านายผิดหวังอีก” มันกระซิบด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำอยู่ข้างหู กระชากผมยาวให้เงยหน้าใช้ปากซุกไซ้สูดกลิ่นจากร่างของพรายสาวอย่างหื่นกระหาย มือใหญ่ล้วงเข้าไปที่ปากแห้งผากให้พรายสาวได้ดูดกินในขณะที่เอวสอบยังซอยเข้าโพรงสวาทไม่มีท่าทีว่าจะหยุด น้ำไหลทะลักทั่วร่องสวาทของผีสาว “ร่องมึงตอนกูไม่หยุด มึงมันร่าน” “เอากู เอากูอีก กูไม่ไหวแล้ว” “กูจะทำให้มึงขาดมันไม่ได้ จนมึงต้องทรมานเร่าสวาทกับสัมภเวสีในป่าจนวิญญาณแตกสลาย” “ม่ายยยยยย” พั่บๆๆๆๆๆๆ “อ๊าๆๆๆๆๆ” ดุ้นใหญ่ถูกดึงออกจากร่องสวาทและสอดใส่กลับเข้าไปใหม่อีกครั้ง มันทั้งเน้นและทะลวงไปจนพรายสาวทั้งเสียวและทรมานจนร้องไม่เป็นประสา เถาวัลย์ค่อยๆคลายตัวตามการออกแรงของควายธนูหนุ่ม จับให้พรายสาวยืนขึ้นในท่าโก่งโค้ง มันจับดุ้นใหญ่แทงพรวดเข้าไปอีกครั้ง ร่างจากชายหนุ่มร่างกำยำกลายเป็นควายตัวใหญ่ยักษ์ ยืนคร่อมพรายสาว มันส่งเสียงฟืดฟาดราวกับกำลังติดสัด ปักดุ้นลงร่องสวาทแล้วกระเด้าถี่อยู่นานจนร่างของพรายสาวแทบยืนไม่อยู่ พั่บๆๆๆๆๆ “อ๊าๆๆๆๆๆ” พลั่กๆ ดุ้นใหญ่พองขยายราวกับอัดแก๊สก่อนที่มันจะปล่อยน้ำสีดำขุ่นเหม็นคละคลุ้งเข้าร่องสวาท “อ๊าาาาา” “อ้าาาา” กลิ่นนั้นกลับคล้ายกำยานอ่อนๆ พรายสาวร่วงผล็อยบนพื้นหลับตาพริ้มราวกับโดนยาปลุกเซ็กส์จากโลกวิญญาณ มันนอนอ้าซ่าถ่างขารอให้ควายธนูร่วมรักกับมันอย่างไม่อิดออด “กูอยากได้มัน” ขยับตัวดูดเลียดุ้นใหญ่ทำความสะอาดอย่างไม่ร้องขอ “อมมันให้หมด” ควายธนูบีบปากเล็กให้อ้ารับความใหญ่โตของมัน “ดูดแรงขึ้นอีก” จ๊วบบบบบ จ๊วบบบบบบ ควายธนูจับหัวพรายสาวก่อนจะขยับมันเข้าออกดุ้นตามอารมณ์ดิบ ริมฝีปากเล็กถูรูดกับดุ้นจนเสียวซ่านแทบยืนไม่อยู่ “อึก อึก อื้ออออออ” “อ้าาาาแรงขึ้นอีก” ดุ้นใหญ่กระตุกอยู่ในปาก ความใหญ่โตอัดกระบอกสั่นราวกับกำลังจะระเบิดเสียให้ได้ ก่อนที่มันจะชักออก ทะลักน้ำสีดำขุ่นเข้าเต็มปากแห้งผาก ดวงตาไร้แววตาอ่อนแสงจนแทบคลั่ง พรายสาวพยายามจะคลานเข้าหามันอีกครั้ง ตุ้บ แต่แล้วมันกลับโยนร่างพรายสาวออกห่างตัว ดวงตาแดงฉานมองร่างที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำคละคลุ้งอย่างสมเพช หน้าตานิ่งเฉยของมันยังคงเหมือนเดิม ยามที่มันถอยหลังออกสิ่งที่คืบคลานเข้าใกล้พรายสาวคงเป็นสัมภเวสีที่รออยู่นาน “ของกู ของกู” เสียงร้องระงมฟังไม่ได้ความคืบคลานเข้ามาหา พร้อมเสียงหัวเราะ พวกมันรุมล้อมรอบตัวพรายสาวจนมองไม่เห็นตัว จ๊วบบบบบบบ หนึ่งในสัมภเวสีก้มดูดปาก ก่อนที่ตัวอื่นๆจะรุมกันดูดเลียทั่วทั้งตัว จากดุ้นที่หนึ่งถูกกระแทกลงไปในร่องสวาท กลายเป็นสอง สาม สี่ จนแทบนับไม่ถ้วน “ตากูบ้าง” “ให้กูบ้างงงง” เสียงเย็นแก่งแย่งกันอย่างไร้ปรานี “เหลือให้กูบ้าง” “ซี๊ดดดดด กูเสียวไม่ไหวแล้ว อ๊าาาาา” ร่องสวาท ก้น และปากของมันถูกเติมเต้มด้วยดุ้นหลายสิบอัน ที่พยายามจะร่วมรักกับพรายสาวที่กล้าแกร่งเพื่อกลืนกินพลังที่หลั่งไหลในตัว เหล่าสัมภเวสีโห่ร้องผลัดกันกระแทกและส่งดุ้นของพวกมันเข้าปากพรายสาวไม่ขาดสาย ทั่วทั่งร่างของมันถูกเงาดำจับจนมิดแทบทั้งตัวไม่เห็นผิวซีด ใบหน้าของผีพรายบิดเบี้ยวไปด้วยความเสียวซ่าน ครั้นสัมภเวสีตัวที่เกือบพันแตะต้องตัวมัน ร่างกายของมันกูปริแตกทั่วทั้งตัวก่อนจะกระจายเป็นธาตุฝุ่น เหลือทั้งไว้แต่คำพูดที่ทิ้งให้ควายธนูหนุ่มชะงัก “หากมึงหลุดพ้น ชาติหน้ากูขอให้มึงตามรักกูบ้าง” สี่เท้าหยุดยืนนิ่งก่อนจะกระโจนหายไปในความมืดไม่แม้แต่หันกลับมามองเศษละอองที่ปลิวไปอย่างไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more