“นายท่าน”
“เข้ามา”
เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง อนุญาตให้ผีตนสนิทเข้ามาในห้องก่อนจะยกผ้าห่มคลุมร่างเล็กไว้ ร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามและอักขระโบราณคลุมไว้เพียงผ้าเล็กๆ ยืนขึ้นมองเหล่าข้ารับใช้หาผลหมากรากไม้เข้ามาวางในห้อง
“ข้าให้พวกมันหามาสุดความสามารถแล้วขอรับนายท่าน”
“ขอบใจ นางคงเพลียมาก”
“นางเป็นมนุษย์ร่างกายของนางมีขีดจำกัด หากนางจะเป็นนายหญิง นายท่านต้องฆ่านาง” มนุษย์ที่มีกายเนื้อต้องการพลังงานและลมหายใจ อยู่ที่เมืองนี้ไม่นานร่างผ่ายผอมของจันทน์หอมเริ่มซูบผอม
แม้จะได้มนต์อาคมทำให้รู้สึกไม่ต้องกิน ต้องดื่ม หากแต่ร่างกายกลับสวนทางกับความจริง
“ข้านางเถอะขอรับ นางจะอยู่กับนายท่านตลอดไป”
“หุบปาก”
ดวงตาวาวโรจน์เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำจ้องบริวารตัวเองอย่างไม่ชอบใจนัก เขารักจันทน์หอม จะให้ลงมือฆ่าหญิงสาวเพื่อให้เธอเคียงคู่กับเขาตลอดไปงั้นเหรอ
แต่ถ้าไม่หญิงสาวก็จะแก่ลงเรื่อยๆ
“นายท่าน ข้าเพ
