“ได้ค่ะ”
“เราคงต้องอยู่ที่นี่สักอาทิตย์ คุณแม่จะได้สบายใจว่ามาฮันนีมูนกัน” เขาพูดเป็นงานเป็นการ ไม่ล้อเล่นกับเธอเหมือนทีแรก
“ความจริงไม่ต้องก็ได้นะคะ อยู่บ้านได้ทำอะไรตั้งหลายอย่าง อีกอย่างก็ได้ดูแลคุณแม่ด้วย”
“คุณแม่คงอยากอุ้มหลานเร็วๆ” ประโยคของเขาทำให้เธอหน้าแดง เขามองเธออยู่ก่อนแล้ว สีหน้าเขาดูอ่านยากเหลือเกิน
“แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อยังไม่พร้อม” เขารอคอยอะไรกันนะ นำทัพอยากจะด่าตัวเอง รอให้เธอบอกว่า ข้าวหอมพร้อมแล้ว พี่ใหญ่จะปั้มลูกก็เชิญเลยค่ะ เขาคงบ้าไปแล้วแน่ๆ เลย
นำทัพเหมือนหงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้ว เขาเดินออกไปจากห้องพักด้วยใบหน้าบึ้งตึง ดูเอาสิ เขาทำถึงขนาดนี้ พาไปช้อปปิ้งซื้อเสื้อผ้าให้ เธอก็ยังไม่รู้สึกรู้สา มองเขาตาปริบๆ อย่างไร้เดียงสา จะให้เขาจับปล้ำก็ไม่ใช่สุภาพบุรุษ เดี๋ยวเธอก็จะหาว่าเขาเป็นพวกไม่รักษาสัญญาเอาอีก
“พี่ใหญ่คะ” รัตนปาตีเรียกเอาไว้แต่เขาเดินหายออกไปแล้ว เธอได้แ
