“ถ้าข้าวหอมจะร้องเพราะดีใจ พี่จะไม่ว่าอะไรเลยคนดี แต่ถ้าร้องเพราะเสียใจ มันจะไม่มีวันนั้นแน่นอน”
“ข้าวหอมแค่ตื้นตันใจค่ะ รู้สึกว่าเป็นผู้หญิงที่โชคดีเหลือเกิน”
“พี่ก็โชคดีที่ได้ข้าวหอมเป็นภรรยา” เขาลูบไล้แหวนเพชรบนนิ้วของเธอ ก่อนจะจุมพิตเบาๆ อย่างอ่อนโยน
“เราค่อยแต่งงานกันนะครับ ตอนนี้อาจจะยุ่งๆ เรื่องคุณแม่นิดหน่อย”
“งานแต่งงานไม่ได้สำคัญอะไรหรอกค่ะ แค่มีพี่ใหญ่กับคุณแม่ ข้าวหอมก็มีความสุขแล้วค่ะ”
“ชื่นใจ” เขาจุมพิตหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยน
“พี่ทำให้ข้าวหอมหมดแรง เดี๋ยวจะป้อนให้ถึงปากเลย”
“แน้... ไม่ต้องหรอกค่ะ”
“ไม่เอาครับ อยากป้อนเมีย” นำทัพดึงเธอมานั่งบนตัก รัตนปาตีตัวเล็กนิดเดียว น้ำหนักก็เบาแสนเบา เขาโอบกอดรอบเอวของเธอเอาไว้ ก่อนจะตักอาหารป้อนมาจนถึงปาก
“อ้าปากสิ ถ้าไม่กินถือว่ารังเกียจกันนะ”
“พูดแบบนี้จะให้ปฏิเสธยังไงล่ะคะ” เธออ้าปากรับอาหารที่เขาป้อนให้
“อร่อยไหม”
“ถ้
