เขาจูบซับน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน ร่างที่เกร็งตัวตอดรัดเขาตุบๆ ทำให้เขานึกเห็นใจอยู่ครามครัน
“เจ็บมากไหม” เขาเอ่ยถาม เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นเพราะรู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายถูกฉีกออกจากกันเป็นชิ้นๆ
“แรกๆ ก็แบบนี้แหละ พี่คิดว่าอ่อนโยนที่สุดแล้วนะ” ดูเขาพูดเข้า เหมือนจะให้กำลังใจเธอ ปลอบใจเธอ แต่ก็ยังทำให้เธอหวาดกลัวอยู่ดี
“เดี๋ยวข้าวหอมก็จะชอบ...โอ๊ย!” เขาร้องเสียงหลง
“หยิกพี่ทำไมครับ”
“พี่ใหญ่พูดน่าอาย”
“ทำหน้าแบบนี้แสดงว่าค่อยยังชั่วแล้ว” เขาเผลอหัวเราะเมื่อเห็นเธอค้อนเข้าให้ นำทัพดันกายเข้าไปจนสุดร่องสาวจนหมดสิ้น เขานิ่วหน้าด้วยความเสียวเพราะกายสาวของเธอบีบกระชับเขาจนแทบทานทนไม่ไหว
นำทัพขำไม่ออกเมื่อเขาต้องกัดฟันกรอดๆ แทน เพราะร่างน้อยของคนเป็นภรรยาเริ่มกระตุกเป็นระยะด้วยความเจ็บ เนินรักของเขาและเธอแนบสนิทชิดเข้าหาเป็นเนื้อเดียวกัน เขาต้องอดกลั้นที่จะไม่ขยับรุกเร้าเธอแรงๆ ให้ต้องเจ็บปว
