หลังจากที่ชายหนุ่มเดินออกไป ปาจรีย์ก็รีบเอามือของตัวเองไปวางทาบตรงตำแหน่งที่เขาทาบเมื่อครู่ แต่ประตูกลับไม่เปิดเหมือนอย่างที่เขาทำ
“ทำไมไม่เปิดนะ เปิดเดี๋ยวนี้” หญิงสาวรำพึงกับตัวเอง แต่ประตูก็เลื่อนเปิดขึ้น
“ทำงานด้วยคำสั่งหรือเนี่ย” หญิงสาวรำพึงอย่างเข้าข้างตัวเอง เมื่อจู่ๆ ประตูก็เปิดออก
“ใช้งานด้วยการจดจำลายนิ้วมือและรีโมตคอนโทรล”
เสียงนุ่มของชายหนุ่มทำให้ปาจรีย์อ้าปากค้าง อายแทบอยากมุดตัวลงพื้น เข้าใจว่าเป็นคำสั่งของตัวเองที่ทำให้ประตูเปิดออกโดยที่ไม่รู้ว่ามีคนยืนกอดอกขำคนปล่อยไก่อย่างเธอ
“เมื่อกี้ฉันเปิดเอง เห็นเธออยากรู้ก็เลยจะเดินกลับมาบอก” ชายหนุ่มบอกทั้งที่ยังกลั้นหัวเราะเอาไว้ เพราะทันทีที่เธอได้ยินเสียงของเขา หญิงสาวก็ทำหน้าราวกับเป็นหัวขโมยที่ขโมยเพชรรัสเซียมาและโดนจับได้
“ประตูนี้เปิดด้วยระบบพิมพ์ลายนิ้วมือ คนที่จะผ่านเข้าออกได้ต้องมีการสแกนลายนิ้วมือและบันทึกเอาไว้ในระ
