เมื่อเห็นเลขาคนสวย เดินหายเข้าไปภายในบ้าน จึงเอ่ยสั่งให้ออกรถ แต่นั่งมาได้ไม่ไกลมากนัก เสียงดนตรีจากเครื่องมือสื่อสารก็ดังขึ้น จนน่าหงุดหงิดเพราะเจ้าของมัน ไม่รับสายเสียที
ครืดด!! ครืดด!! ครืดด!!
"ไอ้โดมทำไมไม่รับวะ! มึงจะปล่อยให้มันดังอีกนานมั้ย?" คิมเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ 'แม่ง!!รำคาญชิบหาย'
"ไม่ใช่ของผมครับนาย" ใครจะไปตั้งเสียงเรียกเข้าน่ารักแบบนั้นกันล่ะ
"ไม่ใช่ของมึงแล้วของใคร?!!"
"เสียงมันดังมาจากด้านหลังครับ"
สิ้นเสียงลูกน้องคนสนิท คิมหันซ้ายขวา กวาดตามองหาเครื่องมือสื่อสาร ที่กำลังแผดเสียงร้องดังไม่หยุดหย่อน ไม่นานก็เจอ มือหนาหยิบขึ้นมามอง
*พี่พีช*
นี่เป็นชื่อของคนโทรเข้า ที่เด่นหราอยู่บนหน้าจอสัมผัส ของโทรศัพท์เครื่องนี้
"โทรศัพท์แพรวา" คิมเอ่ยบอกพร้อมกับเงยหน้าขึ้น มองลูกน้องผ่านกระจกมองหลัง
"รับเลยครับนาย ไอ้พีชมันยังกล้าโทรหาคุณแพรวาอีก ทำกับเธอไว้ขนาดนั้น"
นิ้วเ
