ep.8
1093 คำ
หลังจากวันนั้นฉันขับรถมาทำงานปกติทุกวัน และยังไม่กล้าไปดื่มเหมือนเดิมเพราะยังรู้สึกระแวงกับเหตุการณ์นั้น
อีกอย่างคือฉันรับหน้าที่เลขาอย่างเต็มตัวเพียงคนเดียวแล้ว ช่วงนี้งานค่อนข้างเยอะกลับถึงบ้านก็เพลียจะเอาแรงที่ไหนไปเที่ยวล่ะ และวันนี้มีนัดคุยงานกับมิสเตอร์ฟิลลิปคู่ค้าคนสำคัญของบริษัท ฉันต้องไปกับบอส
ก๊อก! ก๊อก!
"เชิญ"
"บอสคะ อีกหนึ่งชั่งโมงถึงเวลานัดแล้วค่ะ" เสียงหวานเอ่ยรายงานพร้อมกับมองผู้เป็นเจ้านายที่จ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว
"ครับ...ถ้างั้นไปกันเลย เอกสารพร้อมแล้วใช่มั้ย"
"พร้อมแล้วค่ะบอส"
"คุณออกไปเตรียมตัวอีกสิบนาทีเราจะเดินทาง"
"ค่ะ" เอ่ยตอบและรีบพาตัวเองออกจากห้องทำงานใหญ่ โดยมีสายตาคมกริบมองตามร่างบางจนลับตา พร้อมกับประตูที่ปิดลง
บนรถ...
วันนี้ไม่ใช่โดมรับหน้าที่คนขับ แต่เป็นคิมขับรถออกมาพบคู่ค้ากับเลขาสาวสองคน ภายในรถเกิดความเงียบขึ้นเพราะแพรวารู้สึกเกร็ง เมื่อต้องอยู่กับประธานหนุ่มหล่อสองต่อสอง แม้จะร่วมงานกันมาหลายวันแล้วก็ตาม ทว่าเธอกลับไม่ชินเลยซักนิด
"เป็นอะไรครับ?" ความไม่เป็นตัวเองของเธอมีมาก จนผมสังเกตได้ 'หึ!เมื่อยแย่แล้วมั้ง'
"ปะ เปล่าค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรค่ะบอส" แพรวา ตอบกลับไปอย่างนั้น แม้ว่าน้ำเสียงจะติดขัดบ้างก็ตาม และเพียงไม่นานเธอสามารถต้านแรงกดดันนั้นได้ 'หล่อ~ดาเมจรุนแรงชะมัด!'
"เราแวะทานข้าวกันก่อนนะ อีกสี่สิบนาทีกว่าจะถึงเวลานัด"
"ค่ะ"
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในร้านอาหารสุดหรูที่บนโต๊ะมีอาหารสามสี่อย่าง ราคาไม่ต้องพูดถึง คงเท่ากับเงินเดือนเกือบทั้งเดือนของฉัน แถมยังได้นั่งตรงข้ามกับบอสอีก 'ฉันจะกินลงมั้ยเนี่ย'
"ทานเลยครับ เดี๋ยวจะเย็น ไม่อร่อย"
"ค่ะ"
จากนั้นบอสทำหน้าที่สุภาพบุรุษตักนู้นตักนี่ให้ฉันจนเต็มจาน แถมยังมองกดดันฉันอีก แล้วฉันก็กินจนหมดซะด้วยสิ บ้าจริง!ขืนเป็นอย่างนี้บ่อยๆน้ำหนักฉันต้องขึ้นแน่
"อิ่มแล้ว?"
"ค่ะ ท้องจะแตกแล้วค่ะ หึหึ!"
"โอเค ถ้างั้นไปกันเลย"
หลังจากจ่ายเงินค่าอาหารฉันกับบอสก็มายังสถานที่นัดหมาย นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันออกมาพบลูกค้ากับบอส ทำฉันตื่นเต้นมากไม่น้อย ที่ผ่านมาฉันพูดคุยทางโทรศัพท์ผ่านเลขาของคู่ค้า และหลังจากนี้ฉันต้องติดตามบอสไปทุกที่ไม่ว่าจะงานเล็กหรือใหญ่ตามคำสั่ง
ปึก!
"อ๊ะะ!! ขอโทษค่ะ" จะอะไรล่ะ..ก็บอสน่ะสิ หยุดเดินกระทันหัน ฉันเลยชนเข้ากับแผ่นหลังของเขาไม่แรงมากนัก ว่าแต่..กลิ่นน้ำหอมนี้คุ้นๆแฮะ
"หึ! ผมจะถามว่าเอกสารสัญญาห้าปีได้เตรียมมาด้วยรึเปล่า"
"เตรียมมาค่ะบอส" แพรวาเอ่ยตอบพร้อมกับใช้มือเล็กลูบจมูกเชิดรั้นของตัวเองเบาๆ ถ้าเป็นแท่งซีลิโคนคงทะลุออกมาแล้ว 'เจ็บชะมัด!'
"ดีครับ...เจ็บขนาดนั้น?"
"เจ็บสิคะ ถามได้" แพรวาตอบด้วยน้ำเสียงเง้างอน ทั้งจมูกของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ 'เจ็บจริงสินะ หึ!'
"ผมขอโทษ เอาเป็นว่าถ้าได้เซ็นสัญญาห้าปีผมเพิ่มเงินพิเศษให้สองเท่าดีมั้ยครับ"
"ดีมากเลยค่ะบอส ไปค่ะรีบไป..เดี๋ยวมิสเตอร์ฟิลลิปจะรอนาน" เมื่อได้ยินเช่นนั้นอาการเจ็บที่มีหายเป็นปลิดทิ้ง กลายเป็นกำลังใจในการทำงานแทน 'เงินพิเศษสองเท่า ยัยแพร สู้ๆ'
"หึหึ!"
ก๊อก! ก๊อก! แกร๊ก!
"สวัสดีครับคุณคิม คุณ...."
"สวัสดีครับมิสเตอร์ฟิลลิป นี่..คุณแพรวาเลขาผมครับ"เสียงทุ้มเรียบนิ่งเอ่ยทักทายพร้อมกับแนะนำหญิงสาวข้างกายให้คู่ค้าคนสำคัญได้รู้จัก
"สวัสดีครับคุณแพรวา ยินดีที่ได้รู้จักครับ" เอ่ยทักทายสาวสวยเป็นภาษาอังกฤษพร้อมกับยื่นมือไปตรงหน้า
"สวัสดีค่ะมิสเตอร์ฟิลลิป ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ" เสียงหวานเอื้อนเอ่ยเป็นภาษาเดียวกันก่อนจะหันไปมองผู้เป็นเจ้านายเพื่อขอความเห็นและยื่นมือเล็กไปจับอีกฝ่ายเมื่อคิมพยักหน้าเป็นคำตอบ
"เรามาคุยงานกันเลยดีกว่าครับ ผมมีธุระต่อ" เสียงทุ้มเรียบนิ่งเอ่ยบอกท่าทีจริงจัง เมื่อเห็นคู่ค้าจับมือเลขาของเขาไม่ยอมปล่อย
"โอเคครับ ว่ามาเลยผมรอฟังอยู่" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นหลังจากทั้งสามคนเดินมานั่งลงบนพื้นโซฟาภายในห้องรับรองของโรงแรมหรูที่จองไว้สำหรับการนี้โดยเฉพาะ
"ค่ะ ฉันขอเริ่มเลยนะคะ..&฿@!&฿~~.... สงสัยตรงไหนถามฉันได้เลยค่ะฉันยินดีตอบ หวังอย่างยิ่งว่าเราจะได้ร่วมงานกัน" แพรวาอธิบายรายละเอียดทั้งหมดอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ไม่มีขาดตกบกพร่อง สร้างความน่าสนใจให้ฟิลลิปไม่น้อยเขารู้สึกทึ่งกับความสามารถของเธอที่จดจำรายละเอียดของงานได้มากขนาดนี้ แต่ที่น่าสนใจมากกว่าคงจะเป็นตัวสาวเจ้าทั้งรูปร่างหน้าตาดูดีไม่มีที่ติ
"น่าสนใจนะครับ ทั้งงาน และ....คุณ" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอก สายตามองมายังหญิงสาวมากความสามารถ หากได้เธอมาร่วมงาน หมายถึงได้มาอยู่ใต้ปีกของเขาคงดีไม่น้อย
"เอ่อ...โครงการนี้น่าจะสร้างกำไรมหาศาลให้มิสเตอร์ฟิลลิปได้ไม่ยากค่ะ"
"เอาเป็นว่าผมตกลงเซ็นสัญญาร่วมห้าปีแล้วกันครับ" คำตอบนั้นทำคิ้วหนาของคิมขมวดขึ้นเล็กน้อย เขาร่วมธุรกิจกันมานานไม่มีครั้งไหน ที่มิสเตอร์ฟิลลิปยอมทำสัญญาห้าปีและง่ายดายขนาดนี้เลยซักครั้ง อย่างมากก็สองปีเท่านั้น และทุกครั้งจะต้องมีปัญหานู้นนี่อยู่ร่ำไป
"นี่เป็นเอกสารสัญญาทั้งหมด มิสเตอร์ฟิลลิปตรวจดูได้เลยค่ะ"
"ครับ"มือหนาเอื้อมมารับเอกสารจากเลขาสาวไม่ลืมใช้ปลายนิ้วเรียวยาวสัมผัสที่หลังมือบางและจับไว้ แพรวาพยายามดึงมือบางของเธอออก แต่อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยจากการเกาะกุมโดยง่าย กระทั่ง...
"อะแฮ่ม!"เสียงกระแอมไอของประธานหนุ่มอย่างคิม ดังขึ้นขัดจังหวะ ทำให้ฟิลลิปต้องยอมปล่อยอย่างนึกเสียดาย
- ผู้เขียน
