ห้ามใจไม่ให้รักคุณ

ตอนที่ 6 เชลยเนื้อหวาน

ปาลิดาฝัน มันเป็นฝันที่เหมือนความจริงมากเมื่อรู้สึกว่ามีสัมผัสที่อบอุ่นไล้ผิวทั่วทั้งตัวไปตั้งแต่พวงแก้ม น้ำหนักที่กระทบผิวบางเบาเหมือนปุยนุ่นลากไล้ไปจนถึงลำคอ ทรวงอก เอวแล้วไล้วนแถวสะดือ ก่อนจะเลื่อนผ่านมาที่เรียวขาที่ถูกลูบไล้นานหน่อย

มันแสนสบายและวาบหวาม จนเธอเผลอคราง

เหมือนมีแรงดึงให้เรียวขาเธอแยกออก ก่อนที่ความอบอุ่นจะแผ้วพานรอยแยกระหว่างขา ทำให้ชุ่มชื้นและซ่านเสียวจนเธอแทบจะหายใจหอบ

ความรู้สึกแปลกๆ เวียนวนทั่วร่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งตรงนั้นที่เปียกแฉะ

"อืมมม" เธอครางอย่างพอใจ

ฝันนี้ช่างร้ายกาจเกินไปแล้วที่ให้ความรู้สึกดีจนน่าประหลาด

เธอไม่อยากให้ความสุขที่ไม่เคยพานพบซึ่งอบอวลอยู่ในตัวเธอตอนนี้จางหายไปยามที่ตัวเองตื่นเลย

ฟินจัง~

รุ่งอรุณของวันใหม่เมื่อลืมตามองเพดานมองเพดานแล้วก็อุทาน เธอฝันบ้าอะไรเนี่ย หญิงสาวถอนหายใจเฮือก ก่อนจะกะพริบตาปริบๆ เมื่อค้นพบว่ามีหลอดไฟที่ซ่อนอยู่ใต้ฝ้าเพดานบ่งบอกความเเพงเเละเรียบหรูแบบนี้ไม่ใช่เพดานเเบบเรียบของที่บ้านเธอแน่

แล้วที่นี่คือที่ไหน

ปาลิดาลุกพรวดขึ้นมา มองรอบห้องหรูระยับทั้งที่ตกแต่งแบบเรียบง่ายเพราะมีสิ่งของไม่กี่ชิ้น แล้วก็อึ้งกับสถานที่ที่ไม่คุ้นชินเอาเสียเลย

"ตื่นแล้วเหรอยายขี้เซา มาทำหน้าที่ตัวเองเดี๋ยวนี้"

เสียงห้วนๆ ของคนที่อยู่ข้างหลังทำให้เธอผวา หันกลับไปมองแล้วดวงตาก็เบิกกว้าง เจ้านายพี่ชายอยู่ห่างจากเธอไม่ถึงคืบ เขาเปลือยอกและมีผ้าห่มปิดช่วงล่างอย่างหมิ่นเหม่ทำให้เธอตัวแข็งทื่อ จะกรี๊ดก็กรี๊ดไม่ออก

เธอมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง

"หน้าที่อะไร"

"นอนกับฉันเพื่อขัดดอกไงล่ะ"

นอนกับเขา หัวคิ้วของเธอย่นเข้า ดวงตาเบิกโพลง

เธอไปเป็นหนี้เขาตอนไหนล่ะ

ยังไม่ทันที่จะได้ถาม เธอก็พบว่าตัวเองถูกดึงเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้ว เนื้ออุ่นที่แนบชิดกันทำให้สัมผัสได้ว่าตัวเองสวมแค่แพนตี้สีขาวชิ้นเดียวและแทบจะเปลือยปล่าไม่แพ้เขา

"ยะ อย่านะ" เธอร้องห้ามเมื่อมือเขาแตะหมับมาที่หน้าอกอวบใหญ่ของตัวเอง

คนหน้ามึนเอามือออกเหมือนเชื่อฟัง แต่กลับกลายเป็นว่าเขาสอดขาเข้าไประหว่างขาของเธอ มือหนากอบกุมสิ่งที่เธอหวงแหนไม่เคยให้ใครแตะต้อง ปลายนิ้วกี่ยวขอบแพนตี้สีขาวเพื่อสัมผัสกลีบดอกไม้ฉ่ำชื้นข้างใน

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เมื่อสัมผัสว่านิ้วของเขาเสียดสีกลีบเนื้อนุ่มอย่างจาบจ้วง เงยมองหน้าเขาที่จ้องตาเธอกลับ มุมปากเขายกแล้วยิ้มน้อยๆ เหมือนพอใจ ปาลิดาขยับถอยห่างและกรี๊ดออกมาดังลั่นห้อง

" อ๊ายยย ออกไปนะ ไอ้บ้า"

เขาช่างบังอาจนัก

...................