ตอนที่ 2

3308 คำ

“ขอโทษค่ะอาจารย์ ขอโทษคุณด้วยนะคะ หนูไม่ได้ตั้งใจ” พิชชาภายกมือไหว้ออกไป เพราะเธอเองที่รีบเดินจนทำให้มาชนกับแขกของอาจารย์ที่สอนเธอเข้า น่าขายหน้าชะมัดเลยที่เธอดันมาซุ่มซ่ามแบบนี้ พิชชาภาคิดไปก็ก้มหน้าหลบสายตาของฝรั่งตรงหน้าที่มองเธออยู่ “แล้วนี่ใส่สั้นแบบนี้มาได้ยังไง ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้าจะเข้าอบรมต้องแต่งตัวให้ถูกระเบียบ เธอนี่แหกกฎได้ตลอดเลยนะพิชชาภา สงสัยฉันต้องหักคะแนนเธอบ้างจะได้หลาบจำ” พระพายเอ่ยบ่นลูกศิษย์ของเธออกไป เพราะเธอเคยสอนพิชชาภาหลายครอสแล้ว และเธอก็จำพิชชาภาได้แม่นเมื่อเด็กคนนี้เรียนค่อนข้างเก่งในรายวิชาที่เธอสอน “โฮ่ อาจาร์ยพายอย่าหักคะแนนพิชเลยนะคะ ครั้งหน้าพิชจะใส่กระโปรงให้ยาวกว่านี้แน่นอนค่ะ” พิชชาภาพูดตอบอาจารย์สาวออกไปก็ทำหน้าเว้าวอนอย่างน่ารัก “ทำให้ได้อย่างที่พูดด้วยล่ะ ไปได้แล้วไป เดี๋ยวจะเริ่มอบรมแล้ว” พระพายเอ่ยบอกไปก็มองเด็กสาวอย่างระอา ก่อนจะหันไปมองฟรานติโน่ที่ยืนมองลูกศิษย์ของเธออยู่ “ค่ะอาจารย์ ขอทางหน่อยค่ะคุณ” พิชชาภาบอกไปก็มองหน้าของชายตรงหน้า เพราะเขาและผู้ชายอีกคนยืนบังอยู่ เธอจึงเดินออกไปจากตรงนี้ไม่ได้ ฟรานติโน่ไม่ตอบแต่ก็เอียงตัวหลบไปด้านข้าง เพื่อให้ร่างบางออกไปได้ จากนั้นเธอก็เดินออกไปและเขาก็มองตามอย่างสนใจ “ลูกศิษย์พายยังเรียนไม่จบเลยนะคะฟราน อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะคะ” พระพายเอ่ยเตือนเพื่อนหนุ่มออกไปอย่างรู้ทัน เพราะสายตาของฟรานติโน่มันปิดไม่มิดว่าเขาสนใจในตัวของพิชชาภา “ผมก็แค่มอง เด็กๆแบบนี้ผมไม่ใช่สเปคผมหรอกน่า ไปกันเถอะใกล้ถึงเวลาแล้วไม่ใช่เหรอ” ฟรานติโน่ตอบไปก็มองหน้าของเพื่อนสาวแล้วยิ้มมุมปาก “ค่ะ งั้นก็ตามพายมาเลยค่ะ” พระพายยิ้มตอบก็เดินออกไปแล้วปล่อยให้ฟรานติโน่เดินตามเธอมา “บอกไม่ชอบเด็กๆ แต่มองตาเป็นมันเลยนะครับคุณฟราน” เมทีเอ่ยแซวออกไปอย่างรู้ทัน เพราะเห็นสายตาของฟรานติโน่แล้ว เขารู้เลยว่าเด็กสาวคนเมื่อกี้ คงจะโดนใจฟรานติโน่ใช่น้อย “ฉันก็แค่มอง ไม่ได้จะเอาสักหน่อย นายหุบปากแล้วก็รีบตามมาเถอะน่า อย่ามัวแต่พูดมาก” ฟรานติโน่บอกไปก็เดินตามพระพายไปจนถึงห้องรับแขก ก่อนจะนั่งพูดคุยเรื่องรายละเอียดต่างๆเพื่อจะขึ้นไปแนะแนวให้กับนักศึกษา จากนั้นก็ออกไปนั่งรอในห้องอบรมทันที ด้านพิชชาภาพอมาถึงห้องอบรมก็มองหาเพื่อนของเธอทั้งสองคน ปกติพวกเธอจะนั่งด้านหลังทุกครั้งที่เข้าเรียนหรืออบรม แต่ทำไมครั้งนี้พอมองไปด้านหลังเธอไม่เห็นเพื่อนของเธอนะ “ยัยพิช ทางนี้” ปัทมาเห็นเพื่อนสาวยืนมองหาพวกเธออยู่ก็รีบเอ่ยเรียก เพราะวันนี้นภัทรไม่ยอมนั่งข้างหลัง เพราะอยากจะมานั่งด้านหน้าเพื่อที่จะได้เห็นฟรานติโน่ใกล้ๆ “พวกแกคิดยังไงถึงมานั่งตรงนี้เนี่ย ฉันก็มองหาตั้งนาน” พิชชาภาเดินเข้าไปหาเพื่อนทั้งสองก็มีหนุ่มๆมองเธอตาเป็นมันส์แต่เธอก็ไม่ได้สนใจใคร พอถึงที่นั่งแล้วเธอก็เอ่ยถามเพื่อนออกไปทันทีว่าทำไมถึงมานั่งตรงนี้ “ก็แฟนแกมันอยากจะมานั่งข้างหน้าน่ะสิ กลัวจะไม่ได้เห็นผัว เอ้ย กลัวจะไม่ได้ความรู้” ปัทมาเอ่ยแขวะออกไปอย่างลืมตัว ก่อนจะแก้ใหม่ให้ถูกต้อง เพราะตอนนี้มีเพื่อนๆอยู่หลายคน เธอจะต้องทำเหมือนว่านภัทรกับพิชชาภาคบกันจริงๆ “แป้ง” นภัทรมองอย่างเตือนๆเพื่อนสาว เพราะตอนนี้เขาแอ๊บแมนอยู่ มันมาพูดแบบนี้เดี๋ยวคนเขาก็รู้หมดสิว่าจริงๆแล้วเขาเป็นอะไร “พอๆ หาเรื่องกันได้ตลอดจริงๆพวกแกเนี่ย ส่วนแกก็เก็บอาการหน่อยไอ้ต้น” พิชชาภาพูดไปก็นั่งแทรตรงกลางทันที ก่อนจะแอบคิดถึงฝรั่งคนเมื่อกี้ที่เธอชน เขาจะต้องเป็นแขกของอาจารย์ที่จะมาอบรมพวกเธอวันนี้แน่ๆ แสดงว่าเดี๋ยวเธอก็จะได้เจอเขา “เห้ยแก คุณฟรานมาแล้วอ่ะ หล่อวัวตายควายล้มจริงๆ พ่อของลูกชัดๆ” นภัทรเอ่ยพูดไปเบาๆให้เพื่อนสาวทั้งสองได้ยิน ก่อนจะมองไปที่มุมประตูที่มีหนุ่มหล่อเดินตามอาจารย์ของเขาเข้ามาพร้อมกับนั่งลงที่โซฟารับแขก พิชชาชาก็หันไปมองเธอก็เห็นว่าเป็นคนเดียวกันกับที่เธอชนเมื่อกี้ ก็แอบมองเขาอย่างเขินๆ เพราะเมื่อกี้เธอได้สัมผัสตัวตนของเขาแบบใกล้ชิดจนตอนนี้ยังสงสัยอยู่เลยว่ามันขนาดเท่าไหร่ “คนนี้หล่อจริงอ่ะแก โอ้ยมดลูกฉันสั่นสู้เลยอ่ะ” ปัทมาเอ่ยพูดออกไปขณะมองไปที่คนที่เพื่อนหนุ่มพูดถึง เธอไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนภัทรถึงคลั่งไคล้ผู้ชายคนนี้หนัก ที่แท้ก็หล่อเท่ละลายใจแบบนี้นี่เอง “เห็นหล่อๆรวยๆหน่อยไม่ได้เลยนะแป้ง นั่นมันว่าที่พ่อของลูกฉัน พวกแกห้ามคิด” นภัทรเอ่ยตอบไปอย่างหวงๆ ก่อนจะมองเพื่อนสาวด้วยสายตารู้ทัน “ถึงฉันไม่คิด คนอื่นเขาก็คิด แกดูสิสาวๆมองเขากันใหญ่ แล้วแกคิดว่าเขาจะมองเกย์แอ๊บแมนแบบแกไหมคะ” ปัทมาเอ่ยบอกไปก็หันไปมองที่ฟรานติโน่ต่อ แล้วก็ต้องรำคาญเมื่อมีสาวๆนักศึกกำลังมองไปที่ฟรานติโน่อย่างสนใจเช่นกัน “ชะนีพวกนี้ก็ได้แค่มองแหละ เพราะเท่าที่ฉันรู้มาเขาไม่ชอบสาวๆรุ่นเราเท่าไหร่ เขาชอบแบบมีประสบการณ์อะไรแบบนี้นั้นมากกว่าว่ะ พวกแกอ่ะหมดสิทธิ์ที่จะคิด” นภัทรเอ่ยบอกไป เพราะข่าวของฟรานติโน่ออกบ่อยมาก จนเขารู้เลยว่าฟรานติโน่ชอบสาวๆแนวไหน “แล้วถ้าฉันอ่อย แกคิดว่าเขาจะสนใจฉันไหมต้น” พิชชาภาพูดออกไปก็มองไปที่ฟรานติโน่ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เพราะเธอคิดว่าเขาก็น่าจะสนใจเธอบ้าง เพราะตอนที่ล้มไปเมื่อกี้เขาก็มองเธอเหมือนกัน “แกคิดจะทำอะไรยัยพิช อย่าบอกนะว่าแกคิดจะจับไฮโซแบบที่ไอ้ต้นมันพูด” ปัทมาพูดออกไปอย่างรู้ทัน เพราะร้อยวันพันปีพิชชาภาเคยสนใจผู้ชายก่อนที่ไหนกัน แบบนี้มันต้องมีอะไรแน่ “แกล้อเล่นใช่ไหมพิช” นภัทรเอ่ยถามพร้อมกับมองเพื่อนสาวอย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะเขาก็ไม่เคยเห็นพิชชาภาพูดแบบนี้ออกมาเลยสักครั้ง “ฉันก็แค่คิดเล่นๆ ว่าถ้าฉันอ่อยเขาจริงๆ แกว่าเขาจะสนใจฉันไหม ” พิชชาภาหันมาพูดกับเพื่อนทั้งสองคนอย่างแถไถไป เพราะเธอก็แค่คิดเท่านั้น “นั่นน่ะเสือตัวพ่อเลยนะแก ฉันชอบเขาเพราะว่าเขาหล่อก็จริงนะแก แต่ฉันไม่อยากจะสนับสนุนแกหรือยัยแป้งให้อ่อยเขาเลยอ่ะ ฉันว่าพวกแกสู้ไม่ไหวหรอก เพราะสาวๆที่เคยขึ้นเตียงกับเขาเม้าท์ว่าเขาเซ็กส์จัดน่าดูอ่ะ ซิงๆอย่างพวกแกโดนไปล่ะก็ตายคาเตียงแน่ เพราะฉะนั้นหยุดความคิดนั้นกันด้วยนะครับ” นภัทรกระซิบบอกไปด้วยสีหน้าจริงจัง เพราะกลัวเพื่อนสาวจะคิดจริงจังขึ้นมาจึงเอ่ยเตือนๆไว้ก่อน “ เขาก็ดูดีออก เป็นฉันนะจะยอมพรีกายถวายตัวให้ฟรีๆเลย” ปัทมาเอ่ยเสริมออกไป เพราะเธอก็เห็นว่าฟรานติโน่ก็ดูไม่ได้มีพิษภัยอะไร ออกจะดูน่ากินซะด้วยซ้ำ “พวกแกไม่รู้อะไร เห็นนิ่งๆแบบนี้หื่นมากเลยนะขอบอก ขืนพวกแกยอมพรีกายให้เขาไปฉันว่างงานนี้มีแหกกันบ้างล่ะ แล้วหยุดความคิดพวกแกไปเลยนะ ดูปากเพื่อนนะครับว่า ผู้ชายคนนี้อันตรายอย่าคิดจะยุ่งเชียว และที่สำคัญเขาก็มีคู่หมั้นแล้วด้วย ” นภัทรเอ่ยบอกไป เพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีใครหยุดผู้ชายคนนี้ได้เลยสักคน ขนาดคู่หมั้นของเขายังหยุดเขาไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับสาวๆคนอื่นๆ “อ่าวเหรอ นึกว่ายังโสดซะอีก แบบนี้ฉันก็ต้องกลับมาซบอกเก้งแบบแกอีกแล้วสินะ” พิชชาภาพูดไปอย่างเสียดาย เพราะคิดว่าเขายังโสดอยู่ ก่อนจะเอนหัวซบไหล่ของเพื่อนหนุ่มเล่นๆ เพราะถ้าเขายังโสดอยู่เธอก็จะอ่อยดูสักหน่อย แต่นี่เขามีคู่หมั้นแล้วเธอควรจะเลิกคิดเรื่องนี้ไปซะ “เฟอร์เฟคแบบนี้แกคิดว่าจะเหลือหรือไง” นภัทรเอ่ยบอกไปก็ยิ้มอย่างขำๆ เพราะคิดว่าเพื่อนสาวแค่คิดเล่นๆไม่ได้จริงจัง ด้านฟรานติโน่ก็มานั่งรอที่โซฟารับแขกเพื่อรอขึ้นไปบนเวที เพื่อแนะแนวความคิดให้กับนักศึกษา ก็นั่งนิ่งเงียบเพราะตอนนี้สาวๆนักศึกษาต่างพากันมองมาที่เขา จนเขาเริ่มรู้สึกอึดอัด “เชิญขึ้นเวทีได้เลยค่ะคุณฟราน” พระพายเอ่ยบอกไป เมื่อถึงเวลาที่ฟรานติโน่จะต้องขึ้นไปแนะนำตัวกับทุกๆคน ฟรานติโน่พยักหน้าก่อนจะกำชับเสื้อสูตรด้วยใบหน้าขรึมๆ ก่อนจะก้าวเดินขึ้นเวทีไป แล้วก็มีเสียงกรี๊ดกร๊าดให้เขาทันทีที่เขาก้าวเหยียบบันไดขึ้นไป “สวัสดีน้องๆทุกๆคนนะครับ วันนี้ผม ฟรานติโน่ สุริยะสิงห์ จะมาแนะแนวความรู้เกี่ยวกับการออกแบบให้กับน้องๆทุกๆคนที่นี่นะครับ ใครมีคำถามสงสัยอะไรเกี่ยวกับเรื่องที่ผมจะพูดต่อไปนี้ ก็สามารถยกมือขึ้นถามผมได้เลยนะครับ” ฟรานติโน่พูดออกไปอย่างสุภาพ ก่อนจะกวาดสายตามองเด็กนักศึกษาที่เข้าอบรม จนเขาไปสะดุดกับเด็กสาวที่ชนเขาเมื่อกี้เข้า เพราะเธอนั่งแถวหน้าสุดแถมยังนั่งตรงกลางเวทีนี้ซะด้วย มันจึงทำให้เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ “โอ้ยแก ยิ่งดูใกล้ๆยิ่งหล่ออ่ะ” ปัทมาพูดออกไปก็ตบมือให้พร้อมกับเพื่อนๆในห้อง รวมไปถึงพิชชาภาด้วยที่มองไปที่ฟรานติโน่แล้วตบมือให้กับเขา ก่อนจะส่งยิ้มไปให้เขา จนนภัทรที่เห็นเพื่อนสาวยิ้มใส่ชายหนุ่มที่เขาชอบอย่างออกนอกหน้าตอกตา เขาจึงเอ่ยออกไปเบาๆอย่างแมนๆว่า “หยุดยิ้มอ่อยเขาเลยนะยัยพิช อยากโดนฟันแล้วทิ้งหรือไงห้ะ” นภัทรเอ่ยพูดไปก็เอามือจับหน้าพิชชาภาให้หันมามองเขา พร้อมกับมองจ้องเพื่อนสาวอย่างเอาเรื่อง เพราะกลัวพิชชาภาคิดจะอ่อยฟรานติโน่ขึ้นมาจริงๆตามที่เขาแนะนำให้เธอขายตัวให้ไฮโซ เขาจะต้องหยุดความคิดนี้ของพิชชาภาให้ได้ “ฉันก็แค่มองน่า ไม่ได้อ่อยเขาสักหน่อย แกอย่าจับผิดฉันสิต้น เพราะถ้าฉันชอบเขาจริงๆ ฉันอ่อยเขาหนักกว่านี้อีก” พิชชาภาพูดออกไปแล้วเอามือจับแก้มของนภัทรอย่างน่ารัก จนทำให้ฟรานติโน่ที่มองมาที่เธอถึงกับนึกสงสัยในใจว่าชายหนุ่มที่นั่งกับเธอเป็นใคร ทำไมถึงทำท่าทางออดอ้อนกันถึงขนาดนั้น “ก็ดีถ้าแกไม่ได้จะอ่อยเขา แกก็อีกคนนะยัยแป้งอย่าแรดให้มากนัก ฟังๆที่ฉันเตือนกันหน่อย” นภัทรเอ่ยพูดออกไปก็เอียงตัวไปพูดกับปัทมาที่นั่งอยู่ข้างๆของพิชชาภาเบาๆ “เอาล่ะครับ มาเข้าเรื่องกันเลยนะ วันนี้ผมจะมาพูดถึงการออกแบบโครงสร้างต่างๆของตัวอาคาร รวมไปถึงการออกแบบตกแต่งภายในด้วยนะครับ” ฟรานติโน่พูดไปก็เดินไปมาอยู่บนเวที เขาพยายามจะไม่มองเด็กสาวคนนั้น แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงดึงดูดสายตาของเขานักก็ไม่รู้ ยิ่งตอนเธอยิ้มใส่เขามันก็ยิ่งทำให้เขาย่ามใจอยากจะมองเธอไม่ให้คาดสายตา แต่พอเห็นเธอระริกระรี้อยู่กับไอ้หนุ่มนั่น เขาก็รู้สึกไม่ชอบใจเลยสักนิด เมื่อมีคนมายุ่งกับของที่เขาหมายตาเอาไว้ พิชชาภาก็ฟังที่ฟรานติโน่พูดอย่างสนใจ ก่อนจะสังเกตได้ว่าเขามองมาที่เธอบ่อยครั้งมาก เธอจึงแกล้งเขาเล่นด้วยการนั่งสลับขาเหมือนไม่รู้ตัวว่ากระโปรงของเธอมันรนขึ้นมาที่โคนขาจนคนที่อยู่บนเวทีแทบจะเห็นไปถึงไหนต่อไหน ฟรานติโน่ที่แอบมองร่างบางเป็นพักๆก็ต้องสะดุดสายตาเมื่อเธอสลับขาแล้วทำให้เขาเห็นเนินขาอ่อนของเธอพร้อมกับเห็นกางเกงชั้นในลายลูกไม้สีดำ เขาคิดว่าเธอกำลังอ่อยเขาอยู่แน่ เพราะเท่าที่เขาดูสาวๆในนี้ส่งสายตาอ่อยเขามาหลายคน แต่ก็มีแต่ผู้หญิงคนนี้แหละที่ทำให้เขาใจสั่นได้ แบบนี้มันน่าจับตึงไว้กับเตียงแล้วลงโทษให้หลาบจำจะได้ไม่ไปอ่อยใครมั่วๆแบบนี้ ฟรานติโน่คิดในใจอย่างห่ามๆดิบๆ “อะหื้ม ฉันเห็นนะพิช ว่าแกกำลังทำอะไร” นภัทรพูดจบก็แลสายตามองที่ขาอ่อนของเพื่อนสาวที่มันถลกขึ้นมาจนเห็นโคนขาขาว “ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย กระโปรงมันสั้นไง แกจะให้ฉันทำยังไงล่ะต้น” พิชชาภาแกล้งพูดออกไปเสียงอ่อยเหมือนกับว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะอ่อยฟรานติโน่ “ปล่อยยัยพิชมันอ่อยไปเถอะน่าต้น นานๆมันคิดจะอ่อยผู้ชายจริงๆจังๆสักคน ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่านายคนนี้จะทำยังไงถ้าโดนยัยพิชยั่วแบบนี้ ชอบก็อ่อยเนอะแกเนอะ” ปัทมาเอ่ยพูดออกไปอย่างเข้าข้างเพื่อนสาว เพราะถ้าเธอไม่มีแฟนแล้วล่ะก็ เธอก็จะอ่อยเขาเหมือนกัน หล่อรวยแบบนี้หาได้ง่ายๆที่ไหนกัน “แกสองคนก็ชอบเสริมกัน บอกแล้วไงว่าคุณฟรานน่ะเขาร้าย ถ้ากระโปรงมันสั้นมากก็เอานี่ไป จะได้หมดปัญหา” นภัทรเอ่ยพูดไปก็ถอดเสื้อสูตรของตัวเองออก แล้วไปปกคลุมที่ขาของพิชชาภาจนมิด ดูสิแบบนี้เพื่อนตัวดีของเขาจะอ่อยได้อยู่ไหม “เฮ้อ ชาตินี้ยัยพิชจะไม่มีผัวก็เพราะแกนี่แหละต้น “ ปัทมาเอ่ยพูดออกไปเมื่อเห็นการกระทำของเพื่อนหนุ่ม “ไม่เป็นไรหรอกแป้ง ที่ต้นทำเพราะเป็นห่วงเรา ใช่ไหมคะที่รักของเขา อิอิ” พิชชาภาพูดไปก็กอดแขนของนภัทรแบบง้อๆ เพราะเธอรู้ว่านภัทรทำแบบนี้เพราะห่วงเธอ ด้านฟรานติโน่ที่เห็นไอ้หนุ่มคนนั้นทำท่าหวงเด็กสาวก็ชักเริ่มไม่พอใจ ไอ้เด็กนั่นต้องเป็นอะไรกับผู้หญิงคนนี้แน่ ไม่งั้นมันไม่หวงมากขนาดนี้หรอก ดี ในเมื่อมันไม่อยากให้เขาได้ผู้หญิงคนนี้นัก เขาก็จะทำให้เธอกลายมาเป็นของเล่นของเขาให้มันดู เพราะอะไรที่เขาหมายตาไว้ เขาต้องได้ พอฟรานติโน่อบรมเสร็จเขาก็ลาทุกคน ก่อนจะแลสายตามองเด็กสาวเป็นครั้งสุดท้ายแล้วส่งยิ้มมุมปากให้พิชชาภาอย่างไม่ปิดบังสายตาของใคร จนสาวๆที่ยิ้มอ่อยเขาอยู่ถึงกับมองไปที่พิชชาภาเป็นตาเดียว เพราะสายตาของฟรานติโน่ส่งยิ้มไปให้เธอเพียงแค่คนเดียว ก่อนจะเดินลงเวทีไปพร้อมกับเดินออกจากห้องอบรมไป “เห้ยยัยพิช เขายิ้มให้แกด้วยอ่ะ หล่อชะมัดเลยอ่ะแก” ปัทมาเอ่ยพูดออกไปแล้วดึงแขนของเพื่อนสาวอย่างตื่นเต้นแทน “เขาก็คงยิ้มไปงั้นแหละ เพราะก่อนที่ฉันจะเข้ามาฉันเดินชนเขามาแล้วอ่ะ สงสัยเขาจะจำฉันได้มั้ง” พิชชาภาเอ่ยพูดออกไปจนนภัทรและปัทมาหันหน้ามามองด้วยความสงสัย “มีแฟนแล้วยังแรดอ่อยไปทั่ว หน้าเบื่อชะนีแถวนี้จริงๆ” เมษาที่เป็นเพื่อนร่วมคณะของพิชชาภาเอ่ยขึ้นอย่างอิจฉา เพราะเธออ่อยฟรานติโน่ตั้งแต่เขาเข้ามา แต่เขากลับมาส่งยิ้มให้พิชชาภาศัตรูของเธอซะได้มันน่าเจ็บใจชะมัด “ฉันก็ไม่ได้ไปแรดบนหัวของเธอนิเมย์ ถ้าว่างมากก็ไปแปรงฟันล้างหมาออกจากปากบ้างนะ จะได้ไม่ต้องไปเพ่นพ่านว่าคนอื่นเขา ไปกันเถอะแป้ง ต้น”พิชชาภาพูดตอกกลับใส่เมษาซึ่งเป็นไม้เบื่อไม้เมากับเธอตั้งแต่ปีหนึ่งอย่างไม่กลัว ก่อนจะเดินเชิดออกไปอย่างไม่สนใจ จนทำให้เมษายืนกรี๊ดด่าพวกเธอเสียงดังแต่พวกเธอก็ไม่ได้สนใจ เธอกับเมษามีปัญหากันเพราะเมษาประกวดดาวคณะแพ้เธอ จึงทำให้เมษาชอบจิกกัดเธอมาตั้งแต่ตอนนั้น “ยัยเมษานี่ก็จริงๆเลย หาเรื่องได้ทุกวี่ทุกวัน” ปัทมาเดินตามเพื่อนสาวมาก่อนตะพูดออกไป เพราะเธอก็เบื่อเมษาเหมือนกันที่วันๆเอาแต่คอยจิกกัดเพื่อนสาวของเธอ “เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนไหม ยัยพิชแกเล่าเรื่องที่แกไปชนกับคุณฟรานให้พวกฉันฟังเดี๋ยวนี้เลยนะ” พออกจากห้องอบรมมาแล้วอยู่กันแค่สามคน นภัทรจึงแสดงตัวตนของตัวเองออกมาอย่างไม่ปิดบัง “เออ ก็เรื่องมันเป็นอย่างนี้” พิชชาภาเอ่ยพูดไปก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้กับเพื่อนทั้งสองคนฟังอย่างละเอียด ส่วนฟรานติโนที่กำลังนั่งรถกลับไปทำงานต่อที่บริษัทก็มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเอ่ยพูดกับเมทีออกไปเมื่อเขาตัดสินใจบางอย่างได้แล้ว “เมที ฉันอยากได้เด็กที่เดินมาชนฉันเมื่อกี้ นายไปจัดการติดต่อให้ฉันที ได้เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี” ฟรานติโน่เอ่ยพูดออกไปพร้อมกับใช้สีหน้าจริงจัง เพราะในเมื่อเธออ่อยเขาให้สนใจแล้ว เขาก็ต้องได้ “แต่ดูเหมือนว่าเธอจะมีแฟนแล้วนะครับคุณฟราน” เมทีเอ่ยพูดไป เพราะเขาก็สังเกตเด็กสาวคนนั้นอยู่เหมือนกัน จึงเห็นว่ามีหนุ่มคอยตามเด็กสาวคนนั้นตลอด “แล้วไงล่ะ ในเมื่อฉันอยากได้ตัวผู้หญิงคนนั้น ไม่ใช่ไอ้นั่นสักหน่อย” ฟรานติโน่พูดไปอย่างไม่แคร์ แล้วกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more