TAKE IT BACK05:ความรู้สึกของมือที่สาม
1962 คำ
TAKE IT BACK 05
****************************
หลังจากนั้นไม่นานพี่เบย์ก็กลับไปก่อนเพราะเขาไม่อยากค้างกับฉันที่นี่วันนี้ เพราะการที่มะนาวมาหาฉันแบบไม่ได้บอกก่อนมันอาจจะสงสัยอะไรบางอย่างก็ได้
ฉันเองก็เห็นด้วยเหมือนกันเพราะจู่ๆ มะนาวมันก็มาหาฉันโดยที่ไม่บอกก่อนเลยเหมือนมาจับผิด
แต่ดีนะที่ตอนนั้นพี่เบย์ยังไม่ได้มาหาฉัน และตอนนี้พี่เบย์ก็กลับไปแล้ว ถ้าเป็นไปได้ฉันเองก็อยากให้เขานอนค้างกับฉันทุกคืนเหมือนกันนะ
แต่ก็รู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้หรอกเพราะยังไงแล้วเขาก็ต้องกลับไปหาแฟนของเขา แต่ฉันก็เข้าใจเพราะกานต์คือแฟนของเขาไง
ถ้าเขาไม่ไปหามันเลยมันก็อาจจะสงสัยเอาก็ได้ว่าทำไมเดี๋ยวนี้แฟนตัวเองไม่สนใจเทคแคร์มันเลย
เอาจริงป่ะ ฉันเองก็อยากให้กานต์มันรู้เรื่องของฉันกับพี่เบย์เหมือนกันนะ อยากให้มันรู้ว่าเพื่อนที่มันสนิทด้วยแย่งผัวมัน
เพราะฉันอยากเห็นหน้ามันตอนที่มันรู้ว่าตัวเองโดยแย่งแฟนไงมันจะทำหน้ายังไง คนที่มันรักทั้งสองคนหักหลังมัน มันจะทำยังไง
แต่อีกใจฉันก็คิดว่าอยู่แบบนี้มันก็ดีแล้วถึงแม้ว่ามันจะมีความน้อยใจไปบ้างก็เหอะที่เห็นพี่เบย์สนใจผู้หญิงคนอื่นมากกว่าฉัน
แต่มันยังดีกว่าที่จะโดนคนอื่นมองว่าแย่งแฟนเพื่อน ถึงฉันจะไม่ได้แคร์กับคำพูดพวกนี้ก็ตามเพราะเตรียมใจมาแล้ว
แต่การที่ถูกตราหน้าว่าแย่งแฟนเพื่อนมันก็ทำให้คนอื่นมองว่าฉันมันเลวถึงตัวเองจะเลวจริงๆ ก็ตาม
ที่ผ่านมาฉันยอมคนอื่นมาตลอด ไม่ว่าใครอยากได้อะไรฉันก็พร้อมที่จะทำให้เสมอ จนตัวเองดูไม่เป็นตัวของตัวเองเลย
พอฉันอยากได้ในสิ่งที่ต้องการบ้างทำไมทุกคนถึงได้มองว่าฉันมันเลว ฉันก็แค่อยากทำให้ตัวเองมีความสุขบ้างก็เท่านั้นเองนะ
รู้ว่ามันผิดและรู้ว่ามันไม่ควรแต่จะให้ฉันทำยังไงในเมื่อฉันเลือกไม่ได้ไง ฉันรักพี่เบย์ รักทั้งที่รู้ว่าเขาเป็นแฟนเพื่อนสนิทตัวเอง
ต่อให้คนอื่นจะบอกว่ากานต์เป็นเพื่อนที่ไม่ดีแต่ฉันก็ไม่ควรไปแย่งแฟนเพื่อนตัวเองก็ตาม
ฉันรู้นะว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันโคตรแย่มากแค่ไหน ถ้าเลือกได้ก็คงไม่มีใครอยากรักคนที่เขามีเจ้าของหรอก
แต่เพราะความรักมันเลือกไม่ได้ไง ฉันเป็นแค่คนธรรมดามีหัวใจมีความรู้สึกเหมือนกัน แล้วทำไมฉันจะต้องยอมให้คนอื่นเอาเปรียบอยู่ตลอดเวลาด้วยล่ะ
ต่อให้ใครหลายคนจะบอกว่าสิ่งที่ฉันทำมันโคตรเลวมากแค่ไหนก็ตาม เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่คนดีเขาทำกัน
เรื่องแย่งแฟนคนอื่นมันเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้ เรื่องพวกนี้ฉันรู้หมดนั่นแหละแต่ฉันแค่ทำไม่ได้เท่านั้นเอง
ไลน์
เสียงข้อความไลน์ทำให้ฉันตื่นจากภวังค์ความคิดก่อนจะเดินไปหยิบมือถือมาเปิดดูว่าใครที่ไลน์มาตอนนี้
และคนที่ไลน์มาก็คือมะนาว แปลกใจเหมือนกันนะที่มันไลน์มาหาฉันตอนนี้ และสิ่งที่ทำให้ฉันตกใจมากก็คือมันส่งรูปพี่เบย์ที่เดินออกจากลิฟต์คอนโดของฉันมาให้ดู
มะนาว : รอเปิดประตูให้กูด้วย
มะนาว : กูมีเรื่องอยากคุยกับมึง
ที่จริงก็พอจะรู้นะว่าความลับมันไม่มีในโลกหรอก ยังไงสักวันทุกคนก็ต้องรู้เรื่องของฉันกับพี่เบย์อยู่แล้ว
แต่ฉันก็ไม่คิดว่าเพื่อนจะรู้เร็วแบบนี้ไง ถึงว่าแหละทำไมวันนี้มะนาวมันมองฉันแปลกๆ ฉันรอมันได้ไม่นานเสียงออดหน้าห้องก็ดังขึ้น
พอเดินไปเปิดประตูให้มันก็เห็นว่ามันทำหน้านิ่งมากก่อนที่มันจะเดินเข้ามาในห้องฉันแล้วนั่งลงที่โซฟาโซนรับแขก
ฉันเดินตามไปนั่งตรงข้ามกับมัน มะนาวตวัดสายตามามองฉันที่มองมันอยู่ก่อนแล้ว
เราสองคนมองสบตากันโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรเลย แต่แล้วมันก็พูดขึ้นมาและยังเป็นคำถามที่ฉันไม่อยากตอบมากที่สุดด้วย
“มึงแอบคบกับพี่เบย์เหรอข้าว?”
“...”
ฉันเงียบได้แต่มองหน้ามะนาวมันกลับไป ถ้าฉันยอมเล่าความจริงให้มันฟังเชื่อเหอะมันเลิกคบฉันแน่ เพราะกานต์ก็เป็นเพื่อนมันเหมือนกันไง
พวกเราสามคนสนิทกันมาตั้งนานแล้วและคิดว่ามันเองก็คงไม่เห็นด้วยที่ฉันแย่งแฟนเพื่อนแบบนี้
มันคิดว่าฉันอยากทำหรือไง มันคิดว่าฉันอยากเป็นคนในความลับของคนอื่นเหรอ
ฉันเองก็อยากมีตัวตนเหมือนกัน แต่ที่ต้องทำเพราะฉันเองก็รักพี่เบย์ไม่ต่างจากที่กานต์มันรักหรอก
“ที่ไม่ตอบแบบนี้เพราะมันเป็นเรื่องจริงใช่ป่ะ?”
“…” ฉันก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม
“นั่นแฟนเพื่อนนะเว้ยข้าว สิ่งที่มึงทำมึงไม่คิดบ้างเหรอว่ามันทำร้ายกานต์น่ะ”
“แล้วยังไงกูรักพี่เบย์ คนเรามันเลือกรักไม่ได้หรือเปล่า?”
ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่าถ้ามะนาวมันรู้เรื่องนี้มันไม่เห็นด้วยอยู่แล้ว แต่มันไม่รู้เท่านั้นเองว่ากานต์มันทำอะไรเอาไว้กับฉัน ทำไมฉันถึงต้องทำแบบนี้
“เลือกได้สิ เลือกที่จะไม่ทรยศเพื่อนอ่ะข้าว จริงอยู่ที่กานต์แม่งเป็นเพื่อนที่ไม่เอาไหนแต่มันก็คือเพื่อนของเรานะเว้ย มึงกล้าแย่งแฟนเพื่อนได้เหรอ”
มะนาวจ้องหน้าฉันเหมือนมันผิดหวังในตัวฉันมากที่ฉันมีความคิดที่จะแย่งแฟนเพื่อนแบบนี้
ใช่ ฉันรู้ว่าพี่เบย์เป็นแฟนของกานต์แล้วมันยังไงในเมื่อตอนนี้ฉันแย่งมาแล้ว ต่อให้ฉันจะเลิกกับพี่เบย์ตอนนี้ยังไงซะฉันก็ขึ้นชื่อว่าแย่งแฟนเพื่อนไปแล้วอยู่ดี
มะนาวมันส่ายหน้าเหมือนมันไม่เห็นด้วยที่ฉันทำแบบนี้เพราะถ้ากานต์รู้มันเองก็คงเสียใจมากเหมือนกัน
นั่นแหละที่ฉันต้องการให้มันรู้สึก ที่ผ่านมามันมีความสุขมามากพอแล้วนะฉันอยากให้มันลิ้มรสความเสียใจดูบ้าง มันจะได้รู้ไงว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันรู้สึกยังไง
“มึงกับพี่เบย์แอบคบกันมานานแค่ไหนแล้ว?”
“สามเดือน”
“ถ้ากูขอร้องให้มึงเลิกยุ่งกับพี่เบย์ได้มั้ย แล้วเรื่องนี้กูจะไม่บอกกานต์?”
มะนาวข้อร้องให้ฉันเลิกยุ่งกับพี่เบย์ ถ้าฉันทำได้ฉันก็คงทำไปนานแล้วล่ะไม่ปล่อยให้เรื่องของเรามันเกินเลยขนาดนี้หรอก
แต่เป็นเพราะฉันทำไม่ได้ไงฉันถึงได้อยู่กับเขาแบบนี้อ่ะ คนเรามันสามารถเลิกรักคนคนหนึ่งได้ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ มันไม่ง่ายเลยนะที่จะเลิกรักคนที่เรารักมากอ่ะ
ฉันเคยพยายามทำแล้วตอนที่รู้ว่ากานต์กับพี่เบย์คบกัน แต่สุดท้ายฉันก็ทำไม่ได้ไงเพราะฉันรักเขามาก มากจนไม่อยากปล่อยเขาไป
อย่างน้อยการที่ฉันอยู่แบบนี้มันก็ทำให้ฉันมีเขา ก่อนเข้านอนก็ยังได้ยินเขาบอกฝันดี หรือตอนที่ตื่นขึ้นมาก็ยังเห็นว่าเขาอยู่กับฉัน
“มึงจะอยู่แบบนี้ตลอดไม่ได้นะเว้ยข้าว พี่เบย์เขาเป็นแฟนเพื่อนมึงนะ มึงไม่สงสารกานต์บ้างเหรอ?”
“แล้วกานต์มันเคยสงสารกูป่ะ?” ฉันสวนกลับทันที
ทำไมจะต้องเป็นฉันตลอดเลยที่ยอมให้มันอ่ะ ทำไมไม่เป็นมันบ้างล่ะที่ยอมทำอะไรเพื่อฉัน อะไรๆ ก็เป็นฉันหมดเลยเหรอ
ขอบตาฉันร้อนผ่าวขึ้นมาเมื่อต้องนึกถึงเรื่องราวต่างๆ ที่พวกเราสามคนเคยผ่านมาด้วยกัน
ฉันบอกแล้วไงว่าการเลิกรักใครสักคนมันไม่ได้ง่ายเลย และมันก็ทำโคตรยากด้วย ใครไม่มาอยู่จุดเดียวกับฉันไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บปวดมากแค่ไหน
อยากจะเป็นตัวจริงแต่ก็เป็นไม่ได้ อยากจะอ้างสิทธิ์ความเป็นเจ้าของก็ไม่ได้ ได้แต่น้อยใจอยู่ในที่ของตัวเอง
ถามหน่อยเหอะไอ้ความเจ็บปวดแบบนี้ใครมันอยากเจอล่ะ ฉันมองหน้ามะนาวที่มองหน้าฉันกลับมาเหมือนกัน
ฉันรู้ว่ามันไม่เข้าใจฉันหรอกเพราะมันไม่ได้อยู่จุดเดียวกับฉันไงมันก็พูดได้นี่
“มึงคิดว่ากูไม่เจ็บเหรอที่กูเป็นแบบนี้อ่ะนาว แม่งโคตรเจ็บเลยเว้ย”
“ถ้ามึงเจ็บมึงก็หยุดสิข้าว กูเข้าใจนะว่ามันไม่ง่ายที่จะถอยออกมา แต่ถ้ามึงอยู่แบบนี้มึงก็จะเจ็บแบบนี้ไปตลอด ถ้ามึงถอยแม่งโคตรเจ็บก็จริงแต่มันจะเจ็บครั้งเดียวนะข้าว”
“กูเคยทำแล้วแต่กูทำไม่ได้ กูไม่พร้อมที่จะเสียพี่เบย์ไป”
“มึงก็เลยแย่งแฟนเพื่อนน่ะเหรอ?”
ฉันปาดน้ำตาออกเมื่อมันไหลอาบแก้มลงมา ฉันไม่อยากให้คนอื่นมองว่าตัวเองอ่อนแอมากแค่ไหน สิ่งที่มะนาวมันพูดน่ะฉันลองทำมาหมดแล้วล่ะแต่สุดท้ายฉันก็ทำไม่ได้ เข้าใจทุกอย่างว่ามันผิด รู้หมดนั่นแหละว่ามันไม่ควร แต่จะให้ฉันทำยังไงในเมื่อฉันเลือกทางเดินนี้แล้วฉันก็ต้องรับให้ได้หรือเปล่า ต่อให้ตัวเองจะถูกตราหน้าว่าแย่งแฟนเพื่อนก็ตาม
“ทำไมมึงไม่ลองคิดกลับกันดูล่ะข้าว ถ้าเกิดว่ากานต์มันแย่งแฟนมึงอ่ะ มึงโอเคหรือเปล่า”
“...”
ความรู้สึกแบบนี้ฉันเจอมาแล้วล่ะ และเข้าใจมันดีด้วยว่าความเจ็บปวดของการที่ถูกแย่งมันเป็นยังไง
“กูรู้ว่ามึงไม่ชอบกานต์และกานต์เองก็อาจจะไม่ชอบมึง แต่พวกเราเป็นเพื่อนกันมานานนะเว้ยมึงจะให้ผู้ชายคนเดียวทำให้ความเป็นเพื่อนแตกเหรอ?”
“คำถามนี้กูคิดว่ามึงควรไปถามกานต์มากกว่ามาถามกูนะนาว ที่ผ่านมากูแม่งมองมันเป็นเพื่อนรักมาตลอด มันเหอะเคยมองกูเป็นเพื่อนหรือเปล่า”
ฉันรู้ว่าตอนนี้มะนาวกำลังทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น แต่ฉันคิดว่าตัวเองมาไกลแล้วและฉันก็หยุดมันไม่ได้แล้วด้วย ต่อให้มันจะไปบอกกานต์ฉันก็ไม่สนใจแล้วล่ะ
และต่อให้พี่เบย์จะเลือกกานต์ฉันก็จะไม่แคร์อะไรแล้ว ฉันยอมคนอื่นมาตลอดแล้วและฉันก็เหนื่อยมากพอแล้วเหมือนกัน
ถ้าเกิดว่าการที่ฉันทำเพื่อตัวเองมันผิดก็ให้มันผิดต่อไปนั่นแหละ เพราะฉันจะไม่ถอยเพื่อยอมให้อีกคนมีความสุขหรอก
อย่างที่บอกว่าฉันไม่ใช่นางเอกที่จะยอมให้คนอื่นได้ตลอดเวลา
- ผู้เขียน
