ใบหม่อนหันไปมองใบหน้าของธัญญ่า ความรู้สึกผิดทำให้เธอต้องเอ่ยกล่าวคำขอโทษออกมาอีกครั้ง
"หนูต้องขอโทษคุณธัญญ่าด้วยนะคะสำหรับเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น"เธอไม่น่าปล่อยหัวใจให้กับผู้ชายคนนี้เอาเสียเลย แม้เขาจะเคยบอกให้เธออยู่ในสถานะไหน แต่หัวใจเจ้ากรรมมันก็ไม่รักดีมอบให้เขาความรักไปให้เขาจนหมด
"ออกไปจากบ้านของฉันได้แล้ว และไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก"กวินตะคอกเสียงดัง พร้อมกับชี้นิ้วไปยังประตูทางออก ใบหม่อนมองเขาด้วยหัวใจแตกสลาย เธอพยายามอดกลั้นน้ำตามันเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมาประจานความอ่อนแออีกครั้ง
"ถ้าอย่างนั้นหนูลาก่อนนะคะคุณธัญญ่า สวัสดีค่ะ"ในเมื่อเจ้าของบ้านเอ่ยปากไล่ เธอก็ไม่สมควรยื่นอยู่สร้างความรำคาญใจให้ใครอีก
"เธอไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นใบหม่อน"ร่างของใบหม่อนหยุดยืนอยู่กับที่ต้นแขนเรียวเล็กของเธอถูกธัญญ่าคว้าจับมันเอาไว้
"คุณจะไปห้ามมันทำไม่ธัญญ่า มันจะไปไหนก็ปล่อยให้มันไปเสียสิ"กวินโวยวายขึ
