BAD ENGINEER 8 | อย่าให้องค์แม่ประทับแรง |
948 คำ
BAD ENGINEER 8
| อย่าให้องค์แม่ประทับแรง |
โดนัทเธอมีเรียนเช้า วันนี้เธอถึงมหา'ลัยตั้งแต่เจ็ดโมงแล้วเดินป้วนเปี้ยนอยู่ที่หน้าตึกวิศวะหวังจะเจอหน้าใครบางคนที่ทำให้เธอมีภาพจำอย่างไม่รู้ลืม
เธออยากจะกรี๊ดใส่หน้ารุ่นพี่แล้วบิดคxยเอาให้สืบพันธ์ต่อไปไม่ได้ โดนัทอยากจะสรรหาคำด่ามาด่าแบบเจ็ดชั่วโคตร
ไอรุ่นพี่โรคจิตทำเอาเมื่อคืนเธอนอนไม่หลับเพราะภาพมันติดตา มันเหมือนเธอเห็นภาพซ้อน รอบแรกเมาไม่รู้เรื่องทั้งคู่แต่ดันมาเห็นเขานอนแก้ผ้า ไหนจะท่อนลำใหญ่ที่ช่วงล่างมันนห่อเหี่ยวเหมือนหนอนน้อยที่ตายไปแล้ว
นึกแล้วอี๋~
แต่ที่หนักไปกว่านั้นเมื่อคืนเขาจับแก่นกายใหญ่ยัดเข้าไปในปากเธอจนคับแน่นปากมากๆ ทำเอาเธอตาเหลือกเพราะส่วนหัวของแก่นกายมันจุกอยู่ที่คอหอยของเธอ
ถ้าเมื่อคืนเธอไม่ออกแรงผลักเขามีหวังคงมีข่าวเธอลงโซเชียลทุกแพลตฟอร์ม
นักศึกษาสาวมหา'ลัยชื่อดังดับคาโรงแรมหรูย่าน....
สาเหตุการตาย : อมคxยโหดจนตาเหลือกขาดอากาศหายใจตาย
วันนี้เธอตั้งใจมาด่าเขาโดยเฉพาะ โดยที่เธอก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอเขาหรือเปล่า เขาเรียนเช้า หรือว่าเรียนบ่าย
เธอเดินไปมาอยู่หน้าตึกอยู่นานเป็นชั่วโมงจนตอนนี้ก็เป็นเวลาแปดโมงแล้วยังไม่เห็นคxย เอ้ย หัวรุ่นพี่แม้แต่เงา
"วันนี้ไม่มีเรียนหรอวะ" เธอบ่นพึมพำคนเดียว ในตอนแรกเธอคิดไว้ว่าถ้าบังเอิญเจอเขาเมื่อไหร่จะขอด่าเป็นการส่วนตัวเสียหน่อย แต่ถ้ารอให้บังเอิญแล้วเมื่อไหร่จะเจอ แบบนี้มันต้องดักรอด่าอย่างเดียว
มือ ปาก เธอมันคันยิบๆ อยากจะตบ อยากจะด่า แต่ทำไมเขาถึงไม่โผล่หน้ามาให้เธอด่า เธอตบสักที
"โอ๊ย เมื่อไหร่จะมาเนี่ย" เธอบ่น
"น้องคนสวยมารอใครหรอครับ" เสียงทุ้มจากผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยถามเธอในขณะที่เธอกำลังมีน้ำโห
"รอแม่มึxมั้ง เวร!หนูขอโทษคะ" เธอรีบหันมาด่าเพราะคิดว่าเป็นหนุ่มรุ่นพี่ ด้วยความโมโหและเกรี้ยวกราดโดนัทเผลอหลุดด่าผู้ชายที่ยืนตรงหน้า ทำให้ชายหนุ่มยืนหน้าเสีย
"พี่ๆหนูไม่ได้ตั้งใจ ซอรี่ ซอรี่จริงๆ" เธอยกมือไหว้แทบไม่ทัน ดีที่ชายหนุ่มไม่ติดใจอะไร เขาคิดว่าเธอคงตกใจ ทั้งที่เราสองคนไม่รู้จักกันเลย เขาเห็นว่าเธอสวยน่ารักเลยอยากเดินเข้าไปทักทาย อยากรู้จัก แต่กลับได้คำด่ากลับมาแทน
"ไม่เป็นไรๆ พี่ไปละ" ชายหนุ่มรีบเดินเข้าไปในตึกทันที โดนัทได้แต่กร่นด่าตัวเองในใจ เธอยกกำปั้นขึ้นทุบหัวตัวเอง ทำไมไม่ดูตาม้าตาเรือเล้ยยยย
"สงสัยจะไม่เรียนเช้า ไม่ก็มาบ่าย" ไม่เป็นไรเธอยังมีเวลาทั้งวัน ไม่เจอเช้าไม่เป็นไร เดี๋ยวตอนพักเที่ยงค่อยว่ากันใหม่
พอเลิกคลาสโดนัทรีบลุกออกจากห้องเรียนทันทีโดนที่มีแคร์เพื่อนสาวคนสนิทของเธออีกคนรีบเดินตามแล้วถาม
"โดนัทจะรีบไปไหน"
"แคร์ไปรอที่โรงอาหารก่อนเลย เรามีเรื่องต้องทำนิดหน่อย"
"เรื่องอะไร เราไปด้วยสิ"
"อย่าไปเลย" เธอรีบเดินหนี ปล่อยให้เพื่อนสาวคนสนิทยืนมองด้วยสีหน้างุนงง ขืนเพื่อนของเธอคนนี้ไปด้วยมีหวังคงได้ยืนร้องไห้ เธอมันลูกคุณ ไม่เหมือนเธอที่เป็นผู้หญิงหยาบกระด้าง
ถ้าวันนี้เธอไม่ได้ขยับปากด่ารุ่นพี่โรคจิต คืนนี้คงนอนไม่หลับ
เมื่อเดินมาใกล้ถึงหน้าตึกเธอรีบชะเง้อมองหาหนุ่มรุ่นพี่ทันที แต่ก็ยังไม่เจอ เธอจึงเดินเข้าไปในตึกเพื่อไปที่โรงอาหารคณะวิศวะแล้วเดินกวาดสายตามองหาหนุ่มรุ่นพี่
ดวงตาหวานหรี่ตามองหาคนที่อยากเจออย่างช้าๆ เพราะกลัวว่าจะมองพลาด เวลานี้พักเที่ยงคนจะหนาตาทำให้เธอต้องใช้สายตาเพ่งเล่งให้ดีๆ
และนั่น...
สองเท้าเล็กจ้ำจ้ำเดินปรี่เข้าไปหารุ่นพี่หนุ่มที่นั่งทานข้าวอยู่กลับกลุ่มรุ่นพี่วิศวะในทันที
ปึง~
เธอทุบโต๊ะเสียงดัง แก๊งรุ่นพี่วิศวะที่เธอรู้จักทุกคนต่างหันมามองเธอด้วยความตกใจ
"โดนัทเป็นอะไร มาทุบโต๊ะทำไม" พี่เลโอถาม
"แล้วไปโกรธอะไรมา พวกพี่ไปทำอะไรให้เราไม่พอใจหรือเปล่า" นัทถามเธอแล้วหันมองหน้ากลุ่มเพื่อนๆที่กำลังนั่งทานข้าวกันอยู่
ใครจะพูดอะไรเธอไม่สนใจ คนที่เธอสนใจคือไอรุ่นพี่โรคจิตคนนี้คนเดียว
"พี่เดล ลุกมาคุยกับหนูเดี๋ยวนี้" เธอออกคำสั่ง เดลที่กำลังจะตักอาหารเข้าปากก็ต้องหยุดชะงักแล้ววางช้อนส้อมลงไว้ที่เดิม
"ไปไหน" เขาถาม
"รีบๆตามมา อย่าให้องค์แม่ต้องประทับแรง" เธอบอกเสียงแข็งก่อนจะเดินออกไป แค่เธอเห็นหน้าเขาก็แทบจะเก็บอาการไม่อยู่แล้ว
"ไอเดล มึงไปทำอะไรให้น้องโกรธ" นัทถาม
"กู...ไม่รู้"
"มึงรีบตามน้องไปดิ"
"เออๆๆๆๆ" เขาเองก็งงว่าตัวเขาไปทำอะไรให้เธอโกรธ แววตาเธอที่มองเขามันแข็งกร้าว เหมือนเขากำลังจะโดนเธอเชือด
°°°°°°°°°°
- ผู้เขียน
