BAD ENGINEER 10 | น่ารัก น่ากระแทก |
1308 คำ
BAD ENGINEER 10
| น่ารัก น่ากระแทก |
โดนัทอยากจะเอาตัวรุ่นพี่มาเป็นกระสอบทราย เธอจะได้ทั้งต่อย ทั้งเตะ อีกอย่างเราไม่ได้สนิทกันถึงขั้นที่เขาจะมาพูดกับเธอถึงเรื่องใต้สะดือ คำพูดของเขามันสื่อออกมาให้เธอรู้อย่างชัดเจน
"กดมาก็กดกลับเอาสิ" เธอท้า คิดว่าเธอจะกลัวเขางั้นเหรอ ไม่มีทาง
ใบหน้าคมยกยิ้มมุมปากก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆเธอทำให้หน้าของทั้งสองคนห่างกันเพียงคืบ กลายเป็นโดนัทที่เริ่มหายใจติดขัด เม้มปากแน่น เมื่อกี้เธอยังปากดีอยู่เลย แต่พอรุ่นพี่หนุ่มเอาหน้ามาใกล้ๆเธอกลับหัวใจเต้นแรง
"กลัวหรอ ปากดีแบบเมื่อกี้อีกสิ" เขาท้า ถ้าเธออยากจะต่อปากต่อคำอีกละก็ เขานี่แหล่ะจะปิดปากเธอด้วยการจูบซ้ำๆ คนมันเคยๆกันอยู่แล้วจะแคร์ทำไม
มือหนาจับปลายคางมนเชิดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะมองเข้าไปในแววตาหวานที่สั่นระริก ถึงจะรู้สึกประหม่าแต่เธอก็ขอสู้กลับด้วยแววตา จะไม่หลบสายตา ไม่เบี่ยงหน้าหนี เพราะเธอเองก็อยากจะรู้ว่าคนตรงหน้าจะทำอะไรเธอ
"น่ารัก น่ากระแทก" คำหลังรุ่นพี่หนุ่มพูดเน้นย้ำจนคนฟังถึงกับรีบผลักให้ออกห่างแล้วพ่นน้ำลายใส่คนตรงหน้ารัวๆ
"ไอโรคจิต ไอคนจิตใจต่ำ ไอ...ไอกรวดท้องร่อง ไอชะมดเช็ด ไอมั่วไม่รู้จบ ไอปลาหมอแทะเหงือก ไอสีทาบ้าน ไอกากสิ่งปฏิกูล ไอควายเขาหัก ไอคอห่านส้วมซึม ไอบักหำเท่าหนอนน้อย ไอคอยแต่เลีย ไอเนรคุณแผ่นดินเกิด ไอสัมพเวสีไม่มีที่อยู่ ไอแรดสองนอ ไอ...กรี๊ดดดด~ ลงไปจากรถหนูเดี๋ยวนี้" เธอรับไม่ได้ที่รุ่นพี่หนุ่มพูดจาหยาบโลนกับเธอ เธอเป็นผู้ถูกกระทำ จะไม่มีจิตสำนึกเลยหรือยังไง ถ้าเจอผู้ชายแบบนี้ไม่ขอเอามาทำพันธุ์หรือเป็นพ่อของลูกเธอเด็ดขาด
เธอขยาด
"ลงไปสิ นั่งอึ้งทำไมหล่ะไอหน้าปลาบู่ทอง" เดลนั่งอ้าปากค้างกระพริบตาถี่ๆ เกิดมายี่สิบเอ็ดปียังไม่เคยโดนผู้หญิงด่าเร็วเหมือนฟาสสิบได้ขนาดนี้มาก่อน
"ออกไป" เธอเห็นเขานั่งนิ่งไม่ยอมลงไป โดนัทจึงผลักตัวเขาให้รู้สึกตัว
"เออๆ" เดลเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินกลับไปหาเพื่อนๆที่โรงอาหารคณะวิศวะด้วยอาการที่มึนงงกับคำด่าของเธอ
"ตกลงยังไงวะ มึงไปทำอะไรให้น้องโกรธ" เสียงทุ้มจากเพื่อนในกลุ่มเอ่ยถามเมื่อเดลเดินกลับมาที่โต๊ะ สภาพเขาเหมือนวิญญาณที่กำลังจะออกจากร่าง คำที่เจ็บจี๊ดที่เขาไม่ลืม ระหว่างที่เดินกลับมาหาเพื่อนๆ เขานึกวนอยู่แค่คำว่า
'นั่งอึ้งทำไมหล่ะไอหน้าปลาบู่ทอง"
ประโยคนี้เขาเจ็บจี๊ด หน้าเขาเหมือนปลาบู่ทองงั้นหรอวะ เธอทำเขาเสียเซลฟ์
"เห้ย~" เลโอกระทุ้งศอกเรียกสติเพื่อนที่กำลังนั่งเหม่อ
"ว่าไงนะ"
"มึงเป็นอะไรวะ"
"มึง กูหน้าเหมือนปลาบู่ทองเหรอวะ"
"ห๊ะ" เสียงเพื่อนชายของทุกคนต่างอุทานออกมา จู่ๆก็มาถามว่าหน้ามันเหมือนปลาบู่ทองหรือเปล่า
"คำถามอะไรของมึง"
"ตอบมาก่อนดิ กูเหมือนหรอวะ ออกจะหล่อเหมือนเจมส์จิ" เดลใจคอไม่ดี เลยลุกไปขอกระจกจากหญิงสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
"เธอ มีกระจกป่ะ"
"มะ มีค่ะ"
"ขอหน่อย" เดลแบมือขอ นักศึกษาสาวนั่งทำหน้างงที่อยู่ๆก็มีผู้ชายมาขอกระจก แต่เธอก็ยอมหยิบกระจกแล้วยื่นให้กับเขา
เดลรับกระจกจากหญิงสาวแล้วยกขึ้นส่อง หันซ้ายที ขวาที แล้วยกมือขึ้นเสยผมตัวเองหนึ่งที
"โคตรหล่อ" เดลพูดเสียงดังลั่นกลางโรงอาหาร ทำเอาหญิงสาวที่เป็นเจ้าของกระจกและผู้คนในบริเวณนั้นต่างหันมามองแล้วขำออกเสียง
"เป็นเหี้ยอะไรไอเดล" เลโอตะโกนถามแล้วกลั้นขำ เพื่อนเขานี่ท่าจะบ้า
"มันบ้า"
"มึงรีบกลับมานั่งที่ได้แล้ว ละคืนกระจกเธอไปซะ"
"อายชิบหายมีเพื่อนแบบมัน"
"เหี้ย ผู้หญิงที่ให้มันยืมกระจกนั่งขำตัวโยกเลยหว่ะ"
"ขอบคุณ" เดลคืนกระจกให้กับหญิงสาวแล้วโปรยเสน่ห์ด้วยการกระพริบตาหนึ่งข้างก่อนจะเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ
"ตกลงน้องเรียกมึงไปคุยเรื่องอะไร" ล็อคถาม
"ด่ากูอ่ะดิ" เดลตอบเซ็งๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
"ด่าทำไม" เลโอถาม ทุกคนในกลุ่มต่างอยากรู้ ว่าไอเพื่อนตัวดีไปทำอะไรให้รุ่นน้องโกรธได้ขนาดนั้น
"...ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก ช่างเหอะ" เขาไม่อยากบอกเพื่อน เพราะอาย มีหวังบอกไปพวกมันได้ล้อเขายันลูกบวชแน่
"ไม่ใช่เรื่องใหญ่แล้วทำไมน้องต้องโกรธขนาดนั้น เดินมาทุบโต๊ะดังปึง" นัทยังคงสงสัยเลยถามต่อ
"ไม่มีอะไรหรอก ถามมากจริงพวกมึง" เขาพูดกระแทกอารมณ์อย่างหงุดหงิด ยิ่งถามมากเขาก็ยิ่งรู้สึกกดดัน
"เออๆ แล้วจะแดกต่อไหมข้าวมึงอ่ะ วางบูดอยู่นู่น"
"ไม่แดกแล้ว ได้คำด่ามาเป็นชุดจนกูอิ่มท้อง"
"น้องด่าอะไรมึง อย่าบอกนะว่าที่มึงถามพวกกูว่าหน้ามึงเหมือนปลาบู่หรือเปล่า"
"เออ"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า กูว่าหน้ามึงเหมือนปลาดุกชนสันเขื่อนมากกว่า" เพื่อนในกลุ่มต่างหัวเราะชอบใจที่ได้ด่า เพราะเพื่อนเขามันเป็นพวกชอบหลงตัวเอง หล่ออย่างงั้นอย่างงี้ ซึ่งมันก็หล่อจริงๆแต่เพียงรู้สึกหมั่นไส้เลยขอหลอกด่าสักที
"กูไปขอกระจกเธอมาส่องอีกรอบดีกว่าหว่ะ" เดลทำท่าจะลุก ยิ่งเพื่อนตอกย้ำเขายิ่งชักไม่มั่นใจในตัวเอง
เลโอที่นั่งใกล้ๆสุดเห็นว่าเดลจะลุกไปยืมกระจกจากโต๊ะตรงข้ามกับคนเดิมก็รีบคว้าแขนเพื่อนเอาไว้
"ไอห่า อยากส่องก็ไปห้องน้ำนู่น"
ทางฟากโดนัทนั่งที่นั่งหน้าดำหน้าแดงอยู่ในคลาส เพราะเธอยังนึกโกรธรุ่นพี่หนุ่มไม่หาย
'น่ารัก น่ากระแทก'
คำแรกเธอขอรับ แต่คำหลังเธอรับไม่ได้ ผัวก็ไม่ใช่ มีสิทธิ์อะไรมาพูดจาทุเรศกับเธอ
"โดนัทเป็นอะไร" แคร์เพื่อนสนิทอีกคนของเธอเอ่ยถาม เธอสังเกตุโดนัทตั้งแต่อยู่ที่ใต้ตึกคณะแล้ว นั่งฟึดฟัดทำหน้าตึงบอกไม่รับบุญตั้งแต่อยู่ข้างล่างจนถึงห้องเรียนเธอก็ยังทำหน้าเดิมอยู่แบบนั้นมาเป็นชั่วโมงแล้ว
"โกรธอ่ะ"
"โกรธอะไร ใครทำอะไรให้โดนัทเป็นแบบนี้"
"ช่างมันเถอะ" เธอไม่อยากจะเล่าอะไรให้เพื่อนลูกคุณฟัง ประโยคพวกนั้นเธอคงรับไม่ได้แน่ๆ ขนาดเธอเป็นผู้หญิงกร้านๆเธอยังรับไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับสาวเรียบร้อยอย่างเพื่อนของเธอที่นั่งทำตาปริบๆอยู่ข้างๆอย่างนึกสงสัย
โดนัทหยิบโทรศัพท์ออกจากระเป๋าแล้วกดเข้าหน้าแชทหาเพื่อนเมจิก
Line
เมจิก : บอกพี่ไมค์ทีวันนี้พาเข้าผับหน่อย
เธอแชทไปบอกเพื่อนแค่นั้นแล้วคว่ำโทรศัพท์ลง จากนี้ก็รอแค่เวลา หวังว่าคืนนี้เธอคงไม่เจอหนุ่มรุ่นพี่โรคจิตอีก ถึงเจอก็ขอไม่เฉียดไปเข้าใกล้
ไอหน้าปลาบู่
°°°°°°°°°°
- ผู้เขียน
